اسمرای، کاندیدای ترنس انتخابات ترکیه: «همجنس‌گراهراسی عملی شیطانی است»

وزیر کشور ترکیه روز ۲ مه در استانبول با انتقاد از حمایت احزاب مخالف از جامعه ال‌جی‌بی‌تی گفته بود: «آن‌ها می‌خواهند در ترکیه مرد با مرد و زن با زن ازدواج کند.»

«[ولی] تا سال‌های سال نخواهند توانست ما را به زانو در آورند. ما يک ساختار خانواده قوی داریم.»

سویلو حتی ادعا کرد که فعالان ال‌جی‌بی‌تی مدافع ازدواج «میان انسان و حیوان» هستند.

رجب طیب اردوغان نیز خیلی اوقات از جامعه ال‌جی‌بی‌تی انتقاد می‌کند و از آن‌ها با بدنامی یاد می‌کند و این جنبش را در راهپیمایی‌های‌اش «منحرف» خوانده است.

اسمرای که پیش‌تر هم آماج حمله‌های دگرباش‌هراسانه بوده است می‌گوید که افزايش اخیر مواضع ضد ال‌جی‌بی‌تی از سوی مقامات حزب حاکم، «استیصال»‌ آن‌ها را در میانه نظرسنجی‌های لب‌به‌لب فعلی نشان می‌دهد.

اسمرای می‌گوید: «آن‌ها ابتدا سعی کردند رأی محافظه‌کاران را به دست بیاورند و روی ارزش‌های مذهبی مانور دادند. ولی دگرباش‌هراسی و تراجنسی‌هراسی هیچ ربطی به دین ندارد، همه این‌ها اعمالی شیطانی هستند. آن‌ها دیگر هیچ سیاست و تعهد دیگری ندارد که به مردم بدهند در نتیجه برای کسب رأی، سراغ ضعيف‌ترین حلقه‌های زنجیر می‌روند.»

ولی او نگران است که این مواضع خصمانه تبدیل به حملات بیشتری علیه جامعه ال‌جی‌بی‌تی در ترکیه شود.

«زنان ترنس هنوز هم به طور دلبخواه بازداشت می‌شوند حتی وقتی که برای خرید بیرون می‌روند. آن‌ها را به خاطر ‘نقض قوانین پوشش’، ‘نقض ارزش‌های خانوادگی ترکیه’، ‘تخلف از قوانین اخلاق عمومی’ و ‘به هم زدن ترافیک’ جریمه می‌کنند.»

اسمرای با خشونت خیابانی بیگانه نیست. او در دهه ۱۹۸۰ از محل تولدش قارص به استانبول نقل مکان کرد و خود را در میان یکی از متلاطم‌ترین دوران‌های ترکیه یافت. رژیم نظامی تازه جای پای‌اش را محکم کرده بود و ملی‌گرایی رو به رشد بود.

او به خاطر قومیت کردی‌اش و هويت جنسی تراجنسیتی‌اش در سراسر دهه ۱۹۹۰ تبعيض می‌دید. او در خیابان‌های استانبول به عنوان کارگر جنسی امرار معاش می‌کرد و خیلی اوقات بازداشت می‌شد و هدف آزار واقع می‌شد. در نهایت، او کار کنشگری خودش را آغاز کرد و پس از تحصیل در رشته تئاتر، حرفه‌ بازیگری را شروع کرد.

سیاست نیز از علایق او بود و اسمرای ابتدا در سال ۲۰۱۳ به حزب دموکراتیک خلق مدافع کردها پیوست و برای انتخابات پیش رو کاندیدای حزب کارگران (TİP) شد.

اسمرای فهرستی از اولویت‌ها دارد که می‌خواهد در صورت انتخاب شدن در پارلمان روی‌ آنها کار کند: ایجاد فرصت‌های شغلی برای افراد جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌ و ارایه سرپناه برای زنان ترنس که پیش‌تر به عنوان کارگر جنسی کار کرده‌اند.

او که خود قبلاً کارگر جنسی بوده است، یک مأمور پلیس خشن خاص را از دهه ۱۹۹۰ به یاد می‌آورد که مشهور بود به «سلیمان شلنگ».

«او به همه کارگران جنسی، ژیگولوها، زنان تراجنسیتی با شلنگ حمله می‌کرد و کتک‌شان می‌زد. او ما را از موهای‌مان می‌گرفت و در خیابان می‌کشید و چندین روز ما را شکنجه می‌کرد. و توجیه‌اش این بود که کارهای‌اش دفاع از «آبرو»ی جامعه است. ما مجبور می‌شدیم خانه‌ها و محله‌مان را ترک کنیم.»

در ترکیه همجنس‌گرا بودن غیرقانونی نیست ولی محافظه‌کاران معتقدند که هم‌جنس‌گرا بودن یا ترویج و حمایت از حقوق ال‌جی‌بی‌تی‌ها «واحد سنتی خانواده را تضعیف می‌کند و به آن صدمه می‌زند» که از نظر آن‌ها این است که حفظ نقش‌های سنتی جنسیت و خانواده را تعریف می‌کند.

رژه‌های پراید استانبول را مقامات محلی به دلیل نگرانی‌های امنیتی و نیاز به حفظ نظم عمومی از سال ۲۰۱۵ ممنوع کرده‌اند.

اسمرای می‌گوید: «بین مردم و ما، ال‌جی‌بی‌تی‌ها يا زنان تراجنسیتی مشکلی وجود ندارد. اگر مشکلی وجود داشت حتی نمی‌توانستیم برویم توی خیابان. مشکل کسانی هستند که می‌خواهند بین ما و مردم قرار بگیرند. مشکل مقامات حزب حاکم هستند که می‌گویند مردم برای ال‌جی‌بی‌تی‌ها آماده نیستند. آن‌ها خودشان آماده نيستند چون من که همین الان هم جزئی از مردم هستم.»

برای بسیاری در ترکیه عجیب خواهد بود که یک زن ترنس در انتخابات ۱۴ مه در پارلمان انتخاب شود. ولی او پایگاه حامیان محلی قدرتمندی در محله‌اش دارد و برای کسانی که خواهان «تغییر» در جامعه هستند جذاب است.

«بسیاری از زنان تراجنسیتی و ال‌جی‌بی‌تی احساس خطاکار بودن و تنهایی دارند. داشتن نمایندگی ال‌جی‌بی‌تی‌ها در پارلمان به آنها کمک می‌کند که ببیند که واقعاً تنها نيستند.»