کتی کی، خبرنگار ویژه ایالات‌متحده
خبرنگار بی‌بی‌سی با استیو اسلیتون درباره محصولات تبلیغاتی ترامپ و سیاست صحبت می‌کند
انتخابات میان‌دوره‌ای پیش روی کنگره آمریکا (در ماه نوامبر) که اولین انتخابات سراسری بعد از حمله دو سال پیش طرفداران آقای ترامپ به کاخ کنگره آمریکا است، بسیاری از مردم آمریکا را نگران و هیجان‌زده کرده است.
کتی کی خبرنگار بی‌بی‌سی با بسیاری از مردم صحبت کرده تا بفهمد چرا اوضاع چنین است.
کرن و استیو دوست ندارند اسلحه به دست بگیرند. اما به نظر این زوج سالمند آریزونایی اگر جمهوری‌خواه‌ها در نوامبر ببازند، یک جنگ داخلی شروع خواهد شد. اگر کار به آنجا بکشد، آنها هم تفنگ به دست خواهند گرفت.
کرن و استیو درباره این احتمال باهم حرف زده‌اند و به این نتیجه رسیده‌اند که مسلح شدن بهترین گزینه است. وقتی صحبتمان به اینجا رسید، فضای گفتگو کمی سنگین‌تر و همزمان ایمان من به قدرت دموکراسی آمریکایی متزلزل شد.
خانواده اسلیتون را در مغازه‌شان در شهر شو لو آریزونا دیدم. مغازه‌ای که در آن محصولات کادویی مزین به نام آقای ترامپ می‌فروشند.
در مسیری که برای سفر یک‌ماهه‌ام در ایالات‌متحده در تابستان امسال برنامه‌ریزی کرده بودم، آنها ایستگاه اول من بودند. هدف من از این سفر جاده‌ای این بود که بفهمم چرا انتخابات ماه نوامبر تا این حد تعیین‌کننده و نگران‌کننده به نظر می‌رسد.
خانم و آقای اسلیتون مهمان‌نواز بودند. آنها طنز خوبی داشتند و دست‌ودلباز بودند. من را به دیدن انبار کالاهایشان بردند که مجموعه‌ای بود از اقلام بنجل تبلیغاتی آقای ترامپ. آنها گفتند شاید باورش سخت باشد اما هنوز هم کسانی هستند که حاضرند ۱۰۰ دلار بدهند تا یک مجسمه مقوایی تمام‌قد از آقای ترامپ بخرند که در آن سر ترامپ روی بدن رامبو قرار داده شده است.
آنها باکمال میل این مجسمه کاغذی را در اتاق نشیمن خانه‌شان می‌گذارند. تعداد این آدم‌ها کم نیست. ترامپ در لباس رامبو یکی از پرفروش‌ترین جنس‌های مغازه آنها است.
کرن با نیشی تند در لحنش گفت: «البته اگر شما یک لیبرال دوآتشه باشید، ما خیلی علاقه‌ای بهتان نداریم. اینکه میگویند آمریکا ترامپ را دوست ندارد، خبر جعلی است وگرنه ما میدانیم که آمریکا هنوز ترامپ را دوست دارد.»
ترامپ در نقش رامبو پرفروش‌ترین جنس در مغازه شهری در آریزونا است
به نظر آنها بی‌بی‌سی بنگاه اخبار جعلی نبود و من در مورد حرفشان سخت نمی‌گیرم. اما ایده جنگ داخلی نیاز به تحقیق و بررسی بیشتری دارد.
استیو تصویر واضحی ازآنچه رخ خواهد داد دارد: «اولش جنگ داخلی در ابعاد کوچک خواهد بود. مثلاً شهری علیه شهر دیگر. ایالتی علیه ایالت دیگر.»
عده‌ای از مردم دو سالی است که ایده جنگ داخلی دوم را در سردارند. از انتخابات ۲۰۲۰ و بعد از آشوب خشونت‌آمیزی که در حمله به ساختمان کاپیتول (کاخ کنگره) در ۶ ژانویه ۲۰۲۱ روی داد.
باورش برایم سخت است. شاید قوه تخیل ضعیفی دارم اما ایده آمریکایی‌هایی که به خاطر باخت در یک انتخابات می‌خواهند وارد جنگ بشوند از تصورم بسیار دور است. اما این توضیحی است که استیو درباره آخرین باری که آمریکا در چنین موقعیتی قرار گرفت می‌دهد: «وقتی لینکلن برنده شد، خشم در جنوب شعله گرفت.»
البته این تنها نظریه رایج درباره منشأ جنگ داخلی ایالات‌متحده نیست. الآن زمان مباحثات تاریخی نیست. این زمان حال است که به توجه نیاز دارد.
درحالی‌که از اسلیتون‌ها خداحافظی می‌کردم، استیو هشداری داد. هشدارش با چاشنی لبخند همیشگی آمریکایی همراه بود و حسی از ترس در من ایجاد کرد: «وضعیت ممکن است خیلی ناجور بشود.»
من می‌خواستم بفهمم اوضاع تا چه حد می‌تواند ناجور شود.
مردم ایالات‌متحده آمریکا هر دو سال یک‌بار برای به دست گرفتن کنترل کنگره پای صندوق رأی می‌روند. وقتی انتخابات کنگره در سالی که در آن انتخابات ریاست جمهوری نیست، برگزار می‌شود به آن انتخابات میان‌دوره‌ای میگویند.
چون این انتخابات تعیین‌کننده سرنوشت کاخ سفید نیست، انتخابات میان‌دوره‌ای چندان مورد توجه قرارنمی‌گیرند و میزان مشارکت معمولاً حدود ۴۰ درصد است. کمتر از انتخابات ریاست جمهوری که ۵۰ تا ۶۰ درصد مشارکت عمومی دارد. اما امسال شرایط با هر بار فرق دارد.
این اولین انتخابات سراسری بعد از حمله به ساختمان کاپیتول است و نشان خواهد داد که آیا ایالات‌متحده قادراست انتخاباتی بدون خشونت داشته باشد. باید بدانیم صحبت از جنگ داخلی، آن‌طور که خانواده اسلیتون حرفش را می‌زدند منطق رایج قبل ازیک انتخابات عادی نیست.
در دو دهه و اندی گذشته، ۱۰ سری از انتخابات ایالات‌متحده را گزارش داده‌ام و هیچ‌وقت ندیده بودم رأی‌دهندگان در صحبت کردن درباره سیاست تا این حد خشونت بروز دهند.
کرن می‌گوید برای آنچه اعتقاد دارد خواهد جنگید
دیدگاه کرن و استیو دیدگاه حاشیه‌ای و کم طرفداری نیست. این نظریه که انتخابات ۲۰۲۰ به‌نوعی دزدیده‌شده است مانند ویروسی در رسانه‌های اصلی منتشرشده است و حالا دارد سازوکارهای دموکراتیک را هم تحت تأثیر قرار می‌دهد.
در نظرسنجی‌هایی که بعد از انتخابات انجام شد ۷۰ درصد جمهوری خواهان گفتند فکر می‌کنند جو بایدن رئیس‌جمهور قانونی کشور نیست. این یعنی حدود یک‌سوم جمعیت رأی‌دهنده کشور یا حدود ۵۰ میلیون نفر (چیزی نزدیک به جمعیت کل بریتانیا) چنین اعتقادی دارند.
تابستان امسال سفری به آریزونا، وایومینگ، جورجیا و پنسیلوانیا داشتم و با ده‌ها رأی‌دهنده حرف زدم که معتقد بودند جو بایدن رئیس‌جمهوری قانونی کشور نیست.
اگر فکر کنید نتیجه انتخاباتی که در آن شرکت داشته‌اید دزدیده‌شده است قطعاً خیلی خشمگین خواهید بود و حتماً فکر خواهید کرد این مسئله‌ای است که حاضر هستید به خاطرش بجنگید. مسئله این است که هیچ سند و مدرکی که این ادعا را ثابت کند وجود ندارد.
بیش از ۶۰ مورد شکایت از طرف وکیل‌های آقای ترامپ مطرح شد که ادعا می‌کردند در انتخابات تقلب شده است. همه آنها به‌جز یکی به دلیل نبود شواهد کافی رد شدند.
بعضی از این شکایت‌ها در دادگاه‌هایی مطرح شدند که قاضی آنها انتخاب‌شده خود ترامپ بودند و حتی آنها هم شکایت‌ها را مردود دانستند.
مسئولان برگزارکننده انتخابات در ایالت‌های کلید جمهوری‌خواه مانند آریزونا و جورجیا گفتند روند انتخابات عادلانه و دقیق بوده است. مدرکی از هیچ نوع تقلب که بتواند برنده شدن جو بایدن را تحت تأثیر قرار بدهند پیدا نشده است.
دزدیده شدن انتخابات اما موضوع قابل استدلالی نیست وهیچ مدرکی برای این‌طرف دعوا وجود ندارد
اما هیچ‌کدام از این شواهد مانع از پخش شدن ویروس تئوری‌های توطئه نشده است. ممکن است خود آقای ترامپ شروع‌کننده آن باشد اما حالا این باوری است که در سراسر کشور پخش‌شده است و برای خودش رشد می‌کند.
این مسئله با موضوعات مربوط به قانون‌گذاری در مورد موضوعاتی چون حق استفاده از اسلحه یا مالیت فرق دارد. مردم اعتقاد پرخروشی درباره این موضوعات دارند. استیو و کرن اسلیتون همچنین بودند. اما اختلاف‌نظر درباره این موضوعات را می‌توان به‌واسطه دلایل و مدارک مورد بحث قرارداد.
دزدیده شدن انتخابات اما موضوع قابل استدلالی نیست وهیچ مدرکی برای این‌طرف دعوا وجود ندارد. به همین دلیل بیشتر شبیه یک سیستم اعتقادی خشک و غیرقابل انعطاف است و تا آنجایی که من در مصاحبه‌هایم متوجه شدم معتقدان به آن به این راحتی‌ها باور خود را تغییر نخواهند داد حتی اگر خود آقای ترامپ روزی بگوید جو بایدن کاملاً منصفانه و عادلانه به ریاست جمهوری انتخاب شده است.
«من نترسیده بودم، داشتم از عصبانیت دیوانه می‌شدم»
تأثیر این تئوری توطئه برانتخابات ایالات‌متحده در جورجیا و در اداره محلی ناحیه پالدینگ برایم واضح شد. کارمندان و مسئولان این اداره در جوی از نگرانی مشغول آماده شدن برای انتخابات میان‌دوره هستند.
دیردری هولدن کارمندی غیرانتخابی است و کارش نظارت بر انتخابات و ثبت‌نام رأی‌دهندگان است. او مسئول کنترل عملکرد بخش‌های مختلف ماشین انتخابات است.
او باید مراقب باشد کار صندوق‌های رأی‌گیری مرتب و بی مشکل جلو می‌رود، برگه‌های رأی با دقت جمع‌آوری و شمرده می‌شوند.
خانم هولدن خیلی راحت خودش را بروز نمی‌دهد اما وقتی نامه‌های تهدیدآمیزی که بعد از انتخابات ۲۰۲۰ دریافت کرد را می‌خواند، برای لحظه‌ای احساس کرد دارد خفه می‌شود.
او بعضی از نامه‌ها را برایم می‌خواند. او بی‌نهایت مؤدب است و مهربانی خاص جنوبی‌ها را می‌توان به‌شدت در او حس کرد.
وقتی نامه‌ها را می‌خواند سعی می‌کند کلام توهین‌آمیز آنها را تعدیل کند: «در این انتخابات جز زنی شده.» و دیگری: «همه صندوق‌های رأی‌گیری این ناحیه منفجر خواهند شد. هیچ‌کس در امان نیست. اگر خیال می‌کنید بلوف است صبر کنید تا ببینید. کار همه‌تان را تمام می‌کنیم.»
دیردری نامه‌ها را پایین می‌آورد و اشک‌هایش را پاک می‌کند.
اگر من چنین پیغام‌هایی دریافت می‌کردم، می‌ترسیدم برگردم سرکار. اما آنچه من در دیدری می‌بینم ترس نیست. خشم است. او می‌گوید: «من هیچ‌وقت نترسیدم. از عصبانیت داشتم دیوانه می‌شدم. عصبانی از اینکه کسی به خودش جرات می‌دهد ما را تهدید کند. کسانی را تهدید کند که می‌خواستند به اینجا بیایند و رأی بدهند. اصلاً با این مسئله نمی‌توانستم کنار بیایم.»
دیدری هولدن کارمندی غیرانتخابی، در سال ۲۰۲۰ از سوی رای دهندگان عصبانی تهدید شد
وقتی اداره او در ایالت پولدینگ که اتفاقاً در آن ترامپ رأی حداکثر را به دست آورد (هرچند نباید مسئله خاصی باشد) بعد از انتخابات ۲۰۲۰ نامه‌های تهدیدآمیز دریافت کرد، آنها مسئله را به اف‌بی‌آی گزارش دادند.
مأموران به او گفتند از این به بعد باید اتومبیلش را جلوی پنجره اتاق کارش پارک کند چون در صورت بروز انفجار می‌تواند شدت و صدمه را کمتر کند.
دیدری تنها مسئول انتخابات نبود که هدف تهدید قرارگرفته است. کمیته بررسی حمله به ساختمان کاپیتول با چند شاهد صحبت کرده است که آنها هم به همراه خانواده‌هایشان مورد تهدید قرارگرفته بودند.
بعد ازآنکه آل اشمیت، کمیسر جمهوری‌خواه فیلادلفیا صلاحیت انتخابات را تأیید و برنده شدن جو بایدن را اعلام کرد، پیغامی دریافت کرد که در آن نوشته‌شده بود: «تو دروغ گفتی. تو یک خائن هستی. شاید ۷۵ ضربه چاقو و ۲۰ گلوله نصیبت شود.»
مرکز برنان برای عدالت عمومی بعد از بررسی حواشی و عواقب انتخابات ۲۰۲۰ به این نتیجه رسید به میزان تهدیدی که به مسئولان منتخب وغیر منتخب برگزاری انتخابات ارسال‌شده است، به سطح بی‌سابقه‌ای رسیده است. طبق یافته‌های آنها، یک نفر از هر سه مسئول برگزاری انتخابات میگویند در انجام شغلشان احساس ناامنی می‌کنند. چندان جای تعجب ندارند که تعداد زیادی از آنها بعد از سال ۲۰۲۰ از شغلشان استعفا دادند.
سؤال این است که چرا الآن این‌همه خشم و بی‌اعتمادی وجود دارد؟ آمریکایی‌ها دهه‌هاست که جامعه بسیار دوقطبی داشته‌اند و این اولین تئوری توطئه‌ای نیست که رایج شده است. اما ماقبل از این حرکتی در حد حمله به ساختمان کاپیتول ندیده بودیم و نه این تعداد تهدید کارکنان برگزاری انتخابات و نه این‌همه اصرار و تلاش برای تغییر قوانین انتخابات.
جوابی که بیشتر تحلیلگران سیاسی پیشنهاد می‌دهند این است تلاقی مجموعه‌ای از اتفاق‌ها باعث شد تئوری توطئه تقلب در انتخابات بیشتر مجال گسترش پیدا کند و همین مسئله باعث ضعف سیستم شده است.
اول از همه خود ترامپ بود که شروع کرد به گفتن اینکه در انتخابات دست‌کاری خواهد شد تا او انتخاب نشود. او این ادعاها را خیلی قبل‌تر از انتخابات مطرح کرده بود.
او قبل از آنکه حتی یک رأی به صندوق انداخته شود، تخم بی‌اعتمادی را کاشته بود. بعد در سال ۲۰۲۰ قوانین انتخابات به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا تغییر کرد. کسانی که به انتخابات بی‌اعتماد هستند میگویند این تغییرات در قوانین انتخابات احتمال بروز تقلب در سیستم انتخابات را بالا برد. مثلاً قانونی که طبق آن مردم می‌توانستند زودتر و با پست رأی بدهند. هرچند هنوز مدرکی برای اثبات آن وجود ندارد.
گزارش برنن همچنین به تأثیر شبکه‌های مجاز اشاره می‌کند: در سال ۲۰۲۰ بازیگران سیاسی موجی از دروغ درباره انتخابات به راه انداختند و اغلب آن در شبکه‌های مجازی بود.
این گزارش همچنین می‌گوید: «این موج گسترده اطلاعات غلط زندگی بسیار از کارمندان و مسئولان اداره انتخابات را دچار تغییر و مشکلات کرده است.»
تقریباً ۸۰ درصد کارمندان برگزاری انتخابات طبق این گزارش گفته‌اند، شیوع این تئوری باعث به‌مراتب مشکل‌ترشدن کارشان شده است بیش از نیمی از آنها گفته‌اند کارشان از قبل خطرناک‌تر شده است.
دیدری هولدن می‌گوید: «مردم اعتماد خود را ازدست‌داده‌اند و همین قلب من را می‌شکند.»
او هم مانند اسلتون ها مرا با یک هشدار بدرقه می‌کند. انتخابات میان‌ترم ماه نوامبر از انتخابات قبلی به‌مراتب بدتر خواهد بود.
اعتماد به انتخابات از بین می‌رود
دیدری هولدن آدم حزبی نیست. من چندین ساعت با او معاشرت کردم و صادقانه می‌گویم که اصلاً نمی‌توانم حدس بزنم به چه حزبی رأی می‌دهد. این درست همان‌طور است که باید باشد. اداره انتخابات دموکرات‌ها باید دست افرادی باشد که می‌توانند کاملاً بی‌طرف باشند. کسانی که انتخابات را اداره می‌کنند، رأی‌ها را می‌شمارند و جواب‌ها را اعلام می‌کنند نباید نظرات سیاسی خود را وارد کار کنند. اگر این کار را بکنند، اعتماد از بین خواهد رفت.
دعوایی که بر سر انتخابات ۲۰۲۰ درگرفت، نشان داد سیستم انتخاباتی ایالات‌متحده به شکل منحصربه‌فردی نقطه ضعف دارد.
ایالات‌متحده آمریکا تنها کشور در بین کشور دموکراتیک غربی است که مسئولان عالی‌رتبه انتخاباتی‌اش از کارکنان دولتی نیستند. در سطح ایالتی، مسئولیت انتخابات به عهده وزیر ایالتی است. این فرد از بین دموکرات‌ها یا جمهوری‌خواه‌ها انتخاب می‌شود.
نوامبر امسال نزدیک به ۲۰۰ جمهوری‌خواه پای صندوق‌ها خواهند بود که میگویند انتخابات ۲۰۲۰ دزدیده شده است. حداقل در ۷ ایالت کسانی که نفی‌کننده انتخابات قبل هستند، مسئول صندوق‌ها هستند و این می‌تواند تأثیر مستقیمی بر سیستم انتخابات داشته باشد.
در انتخاباتی که در سال ۲۰۲۴ برگزار خواهد شد در صورت یک رقابت نزدیک این افراد می‌توانند نقش کلیدی در تعیین اینکه چه کسی راهی کاخ سفید خواهد شد داشته باشند.
یکی از مقام‌های حساس و کلیدی وزیر ایالتی است. درگذشته و در کمپین‌های انتخابی قبل کسی چندان به این مقام اهمیت نمی‌داد.
این مقامی بود که بعدها از سر ناچاری شکل گرفت و در سطح ملی و بین‌المللی چندان مورد توجه رسانه‌ها قرار نمی‌گرفت. اما وقتی تابستان امسال برای مصاحبه با کاندیدای وزیر ایالتی آریزونا سوار بر هواپیمای شخصی او از فراز بیابان‌ها می‌گذشتم، متوجه بودم این نشان از متفاوت بودن این دور از انتخابات میان‌دوره دارد.
در جهانی که نتیجه انتخابات مورد مناقشه بسیار قرار می‌گیرد، نقش وزیر ایالتی ناگهان اهمیت بسیاری پیدا می‌کند.
آنها می‌توانند بر شکل و راه‌های مختلف رأی دادن مردم تأثیر بگذارند و حتی می‌توانند بر قوانین نحوه شمارش آرا هم تأثیر داشته باشند.
آقای ترامپ به‌خوبی از اهمیت این مقام ایالتی آگاه است. در ۲ ژانویه ۲۰۲۱ او با وزیر ایالتی جورجیا تماس گرفت. او در این تماس که بسیار در رسانه‌ها صدا کرد از آقای براد رافنسپرگر خواست از جمهوری خواهان بخواهد ۱۱۷۸۰ رأی برایش پیدا کنند تا آقای ترامپ بتواند برنده آن ایالت شود.
آقای رافنسپرگر این درخواست را رد کرد. حالا رئیس‌جمهور سابق می‌خواهد مطمئن شود دربین افرادی که در این مقام هستند دوستان و متحدانی دارد تا اگر وارد رقابت‌های انتخاباتی ۲۰۲۴ شد، بتواند روی کمکشان حساب کند.
در مدت باقی‌مانده تا این انتخابات میان دوره، پول و توجه بسیاری از طرف هر دو حزب روانه رقابت‌های انتخاب وزیر ایالتی در ایالت‌هایی که باید وزیرشان را انتخاب کنند شده است. برای همین من زحمت و ترس سوارشدن بر این هواپیمای پر تکان را به جان خریده‌ام تا بتوانم با مارک فینچمن صحبت کنم. و در ضمن در درجه اول سؤال کنم چطور کسی مانند او هواپیمای شخصی دارد.
جو بایدن با ۱۰۰۰۰ رأی در آریزونا برنده شد. فینچمن یک نفی‌کننده دوآتشه انتخابات است که معتقد است رأی‌های آقای ترامپ در این ایالت دزدیده‌شده‌اند. او می‌خواهد نتیجه انتخابات ۲۰۲۰ را اصلاح کند. اگر او در ماه نوامبر انتخاب شود، می‌خواهد رأی دادن با پست را متوقف کند.
برای ۸۰ درصد مردم آریزونا این روشی است که برای رأی دادن ترجیح می‌دهند. او می‌خواهد رأی دادن زودتر از روز انتخابات را هم ممنوع کند و دستگاه‌های الکترونیک شمارش آرا تا سال ۲۰۲۴ و انتخابات بعدی ریاست جمهوری کنار بگذارد. او می‌گوید می‌خواهد راه بروز تقلب را ببندد.
مخالفانش میگویند فینچمن تهدیدی برای دموکراسی است و می‌خواهد سیستم رأی دادن را به شکلی کنترل کند که اکثریت آرا به نفع جمهوری خواهان تغییر پیدا کند. حتی یکی از نمایندگان جمهوری‌خواه با فینچمن درافتاده است و در مخالفت با او با رقیبش از حزب دموکرات هم موضع شده است.
فینچمن مردی است که هم جذابیت دارد وهم با سفت‌وسختی‌اش شمارا خلع سلاح می‌کند. می‌گوید باور نمی‌کند که دموکرات‌ها هیچ‌وقت بتوانند در آریزونا برنده شوند. نه در سال ۲۰۲۰، نه در سال ۲۰۲۲ و نه در ۲۰۲۴. رقیب او در انتخابات وزیر ایالتی آدریان فونتز از حزب دموکرات است.
ظاهراً فینچمن موقعیت خوبی برای برنده شدن دارد. نظرسنجی ماه سپتامبر سازمان پیش‌بینی او اچ اینسایت نشان داد آقای فینچمن حدود ۳۵ تا ۴۰ درصد از رقیبش پیش افتاده است.
به‌این‌ترتیب مردی که می‌گوید در انتخابات قبلی تقلب شده است و در ضمن باور دارد هیچ جمهوری‌خواهی امکان ندارد در این ایالت ببازد، قرار است مسئول برگزاری انتخابات شود.
دیدن اینکه این مسیر به کجا ختم خواهد شد چندان مشکل نیست. اگر فینچمن و دیگر کاندیداهای شبیه او در سراسر کشور بتوانند نظام انتخابات را به‌نحوی که باخت طرف خودشان را غیرممکن کند، تغییر دهند، وقتی به انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ برسیم، دموکرات‌ها به نتایج مطمئن نخواهند بود.
آنها هم به همین دلایل به نتیجه انتخابات اعتماد نخواهند داشت. آنها هم خواهند گفت پیروزی‌شان دزدیده شده است. بعد از چند دوره انتخابات به این شکل دیگری کسی باقی نخواهند ماند که به نتیجه هیچ انتخاباتی اعتماد داشته باشد.
بعد از کیلومترها سفر در سراسر کشور برایم آشکار شد که هر دو طرف ماجرا باور دارند دموکراسی ایالات‌متحده در وضعیت خطرناکی قرارگرفته است.
هرکدام دلایل متفاوت خود را برای این باور دارند. هرکدام دیگری را مقصر می‌داند.
هیچ راه‌حلی برای این مارپیچ بی‌اعتمادی وجود ندارد. در سفرم صدای بسیاری از مردم را شنیدم. صدای خشم، نگرانی و حتی صداهایی که خشونت‌طلب بودند. ما این انتخابات میان‌ترم را با دقت زیر نظرخواهیم داشت. دلیلش هم حادثه حمله به ساختمان کاپیتول در ۶ ژانویه است و از طرف دیگر برای اینکه می‌خواهیم بفهمیم آیا دونالد ترامپ دارد برای حضور مجدد درصحنه آماده می‌شود یا نه.
چیز زیادی به ۲۰۲۴ نمانده است. دو سال آینده احتمالاً بسیار پرفراز نشیب خواهند بود.
