انتقاد از «آلترناتیوسازی از بالا» در کنفرانس خبری ۸ مارس شبکه فعالان «فمینیست‌ها برای ژینا»

خانم اردلان گفت: «سوال اصلی در برابر آلترناتیوسازی از بالا و تحمیل هر الگوی بدیل حکومتی از قبیل جمهوری، سلطنت، سلطنت مشروطه، یا نظام فدرال به همراه کلی‌گویی درباره سکولاریسم، فدرالیسم و دموکراسی، این است که بعد از ساختن این بدیل‌ها چه می‌شود؟ مسئله اصلی این است که چگونه عمل کنیم که پس از گذر از استبداد جمهوری اسلامی در بند استبدادی دیگر گرفتار نشویم».

این عضو شبکه «فمینیست‌ها برای ژینا»، اعتراضات اخیر را «انقلابی که از پایین به بالا در حال حرکت‌ و ساخته شدن است» توصیف کرد که «تکانه‌های آگاهی‌بخش آن و ریزش دیوارهای اقتدار و ترس‌ِ این حکومت استبدادیِ شیعه‌سالارِ مرکزگرا، رعدآسا بوده است».

پروین اردلان در توضیح فعالیت‌ها شبکه «فمینیست‌ها برای ژینا» گفت تفاوت «در محتوای آن چیزی‌ است که ما برای دموکراسی ترسیم می‌کنیم و در روش ساختن آن، و نه صرفا در ارائه شکل‌ها و فرم‌های جدید از حکومت».

این فعال شناخته‌شده فمینیست تاکید کرد «اهمیت وجود نیروی‌های سیاسی فمینیستی در مداخله استبدادستیز دائمی است، به ویژه در وضعیت انقلابی امروز.»

سحر فطرت، فیلمساز و کنشگر افغان، صبرا رضایی، کنشگر کوییر و روان درمان‌گر، هاوژین بقالی فعال و محقق فمینیست و الیف ساریجان، فعال زن کرد و انسان‌شناس دیگر سخنرانان این برنامه بودند.

پرستو فروهر هنرمند و فعال دادخواه هم طرحی با عنوان «پروانه زنان انقلاب» را به این برنامه ارسال کرده بود.

دو تن از زندانیان سیاسی سابق ایران رها عسکری‌زاده و لیلا حسین‌زاده و همچنین جمعی ار فعالین فمینیست در تهران هم پیام‌هایی را برای این نشست ارسال کردند.

فعالین شبکه «فمینیست‌ها برای ژینا» می‌گویند انعکاس صدای فمینیستی انقلاب «زن زندگی آزادی» در خارج از ایران هستند و هدفشان تقویت جنبه‌های فراملی این جنبش است.

پروین اردلان گفت «ما با ارتباط ارگانیک و پیوسته با فعالان داخل کشور صدای آنها را منعکس می‌کنیم و همگام با آنها، نقد هیچ یک از روابط و مناسبات اجتماعی و سیاسی خرد و کلان – از آلترناتیوسازی‌های سیاسی قدرت تا مناسبات اقتصادی، خانوادگی و آموزشی- را وا نمی‌گذاریم».

او در سخنرانی خود بر پیوند این شبکه فعالان ایرانی با «نیروهای رهایی‌بخش فراملی» تاکید کرد و گفت «فمنیست‌های کرد و بلوچ در مداخله‌ فعالانه به شیوه‌های مختلف در مقابل حکومت استبدادی ایران و همینطور ساختارهای مردسارانه درون ملیتی، حتی گفتمان فمینیستی مرکزگرا را به چالش کشیده‌اند».

شبکه‌‌ «فمینیست‌ها برای ژینا» در این هفته به مناسبت ۸ مارس، روز جهانی زن، در برلین، نیویورک، پاریس، اوتریخت، سیاتل، کالیفرنیای شمالی، فلورانس، ملبورن و چند شهر دیگر برنامه‌ها و کنفرانس‌های مختلفی برگزار کرده‌اند.

این شبکه فعالان ضد تبعیض در بیانیه‌‌ای در وبسایت خود نوشته است «شکل مبارزه هم دیگر مثل سابق نیست. انقلاب ژینا گرچه وام‌دار مبارزات گسترده‌ی فمینیستی در ایران است، اما با این حال جهشی است فراتر از آن. تغییری است در سطح مبارزات، تغییری در پارادایم و ورود به فاز دیگری از تاریخ، که همه چیز را دگرگون ساخته، حتی خود ما را در جنبش زنان ایران».

شبکه «فمینیست‌ها برای ژینا» در بیانیه خود نوشته «مبارزات فمینیستی پس از انقلاب ژینا»، «چون گذشته نیست» و پیوند خود را با جنبش‌های آزادی و عدالت‌خواه و ضد تبعیض گسترش داده است.

در هفته‌های گذشته، بسیاری از نهادهای مستقل و چهر‎ه‌ها و احزاب سیاسی مخالف جمهوری اسلامی ائتلاف‌هایی تشکیل داده‌اند. از جمله هشت چهره سرشناس مخالف حکومت جمهوری اسلامی ایران در نشستی مشترک در واشنگتن دیدگاه‌های خود را درباره «آینده جنبش دموکراسی‌ ایران» مطرح کردند.

در داخل ایران نیز نزدیک ۲۰ تشکل‌ مستقل صنفی و‌ مدنی داخل ایران یک «منشور‌ مطالبات حداقلی» منتشر کردند. نهادهای امضاکننده تحقق این خواست‌ها را «اولین فرامین و نتیجه‌ اعتراضات بنیادین مردم ایران» دانستند.

«پیمان دادخواهی» نیز متن مشابهی است که در هفته‌های اخیر منتشر شده است.