معاون هماهنگی و امور مناطق شهرداری تهران روز پنجشنبه ۲۵ خرداد، در پی آنجه «مشکل پیش آمده در مورد محدودیت آب رسانی در برخی مناطق» پایتخت ایران نامید، از «استقرار تانکرهای حامل آب شرب در نقاط مختلف» تهران خبر داد.
این در شرایطی است که محسن اردکانی، مدیر عامل شرکت آب و فاضلاب استان تهران، گفت: «اکنون در تهران کمبود آب نداریم اما برخی مناطق نوسان آب دارد.»
به گزارش خبرگزاری ایسنا، عباس شعبانی، معاون هماهنگی و امور مناطق شهرداری تهران، گفت: با هماهنگی شهرداران شب، تانکرهای ویژه آب رسانی در میادین و معابر سطح منطقه مستقر شده است تا نیازهای ضروری شهروندان تامین شود.
او اشاره کرد: «تا رفع کامل مشکل کمبود آب در برخی مناطق»، آب مورد نیاز شهروندان با تانکر تأمین خواهد شد.
در این حال، وب سایت تجارت نیوز در گزارشی در روز پنجشنبه نوشت: «در آستانه ورود به فصل تابستان، برخی از شهرها با خشکسالی شدید و کمبود جدی آب مواجه شده‌اند.»
بر أساس این گزارش، قطعی آب تهران در روزهای اخیر، آب‌رسانی با تانکر، روی آوردن شهروندان تهرانی به خرید آب معدنی، پرداخت نشدن حق‌آبه هیرمند از سوی طالبان و بحران آب در استان سیستان و بلوچستان توجه ها را به برنامه دولت رئیسی برای حل این بحران جلب کرده است.
تجارت نیوز این دو پرسش را مطرح کرد که «دولت رئیسی برای بحران آب در ایران چه برنامه‌ای دارد؟ و برنامه هفتم توسعه جقدر می‌تواند به حل این بحران در کشور کمک کند؟»
نیک آهنگ کوثر، زمین شناس و روزنامه‌نگار حوزه آب، در گفتگوی اختصاصی با صدای آمریکا گفت که «برنامه هفتم توسعه با محدود کردن سازمان حفاظت محیط زیست و حذف برنامه مبارزه با بیابان‌زایی، نشان داده است که دولت رئیسی هیچ برنامه‌ای برای شرایط سخت‌تر اقلیمی ندارد.»
او اشاره کرد که «دولت روحانی هم با اجرا نکردن بسیاری از مصوبات قانون برنامه توسعه ششم، به تخریب بیشتر مراتع و گسترش بیابان‌ها کمک کرد. در برنامه قبلی، دولت موظف بود که ۱۰ میلیون هکتار از اراضی مستعد فرسایش را تحت برنامه‌های آبخوانداری و آبخیزداری ببرد که کوتاهی‌ها به تخریب‌ها و خسارت‌های مالی و جانی بسیاری، از جمله در سیل‌های مخرب ۹۷، ۹۸ و ۱۴۰۱ منتهی شد.»
آقای کوثر افزود: «در پیش نویس برنامه هفتم توسعه، مواردی برای احیای مناطق بیابانی و مهار سیلاب‌ها به روش‌های پایدار گنجانده شده بود، اما با حذف بخش‌های زیادی مرتبط با محبط زیست، از قدرت این برنامه برای نجات مناطق در معرض تخریب به شدت کاسته شده است.»
تجارت نیوز در این ارتباط نیز نوشته است: بررسی برنامه هفتم توسعه نشان می‌دهد که همچنان در موضوع حکمرانی آب، عملکرد دو وزارتخانه نیرو و کشاورزی ابهاماتی دارد. از یک سو، وزارت کشاورزی مکلف به اقداماتی برای تامین امنیت غذایی کشور است و از سوی دیگر، وزارت نیرو مکلف به مدیریت منابع آب است. در بخش‌هایی از فصل هفتم نیز آمده که این دو وزارت خانه باید با هم هماهنگ باشند.
این در شرایطی است که بنابر گزارش‌های رسمی داخلی و خارجی، بیش از ۹۶ درصد از مصارف آب در ایران در بخش کشاورزی است.
تجارت نیوز اشاره کرد که سال‌هاست که کشاورزی، آب‌های سطحی و زیرزمینی کشور را می‌بلعد و هشدار کارشناسان برای ادامه ندادن این رویه هم هیچ‌گاه نتیجه‌ای نداشت و در بر همان پاشنه چرخید.
بر أساس این گزارش، مرکز پژوهش‌های مجلس اخیرا در گزارشی درباره جایگاه آب در برنامه‌های عمرانی و توسعه ایران نوشت که با وجود نزدیک به هشت دهه تجربه در تدوین و اجرای برنامه‌های عمران و توسعه، مشکلات بخش آب همچنان پابرجا بوده و بحران آب در کشور پیچیده‌تر و گسترده‌تر هم شده است.
اشاره این گزارش به برنامه‌های عمرانی پیش از انقلاب و برنامه‌های توسعه پس از انقلاب است. گفتنی است برنامه‌های توسعه عمرانی در ایران سال ۱۳۲۷ آغاز شد.
در این گزارش آمده است که اگر در برنامه هفتم توسعه همین برنامه‌ها و روش‌های معمول به‌کار گرفته شوند، عملا تحولی در بخش آب ایجاد نخواهد شد. ضمن اینکه برنامه‌های توسعه پس از انقلاب در بیشتر مواقع با کمبود منابع مالی مواجه بودند. بنا بر این، در خوش‌بینانه‌ترین حالت کمتر از ۵۰ درصد از این برنامه‌ها محقق شده است.
