بیش از نیمی از زنان شهری هند روزانه از خانه خارج نمی‌شوند

آقای گوئل معتقد است، «تاثیر ناهنجاری‌های اجتماعی که زنان را در زمینه کار کردن در خارج از خانه یا بیرون رفتن از خانه محدود می کند، از همان کودکی دختران آغاز می‌شود.»

این مطالعه همچنین تضادهایی آشکار را در ارتباط با نابرابری‌های جنسیتی نشان داد. فعالیت زنان عمدتاً شامل اشتغال به عنوان خدمتکار خانگی و کار بدون دستمزد است در حالی که مردان اکثرا به شغل‌های خارج از خانه مشغولند.

بخشی دیگر از این تحقیق می‌گوید: زنان ۲۵ تا ۴۴ ساله، به طور متوسط، هشت ساعت و نیم در روز را صرف کارهای خانگی یا مراقبت از فرزندان می‌کنند. ولی مردان در همان گروه سنی، کمتر از یک ساعت برای اینگونه فعالیت‌ها وقت می‌گذارند. علاوه بر آن، تنها ۳۸ درصد از زنان در این گروه سنی گفتند که از خانه بیرون می‌روند، در حالی که این رقم برای مردان ۸ درصد بود.

آقای گوئل می‌گوید: «عواملی مثل ‘ازدواج’ یا ‘داشتن شریک زندگی’، باعث کاهش فعالیت‌های اجتماعی در زنان و افزایش اینگونه فعالیت‌ها در مردان شده است.» او همچنین علاوه بر عوامل بالا، فرزند‌آوری را هم دلیلی بر این می‌داند که زنان کمتر از خانه خارج می‌شوند. در حالی که این موارد تاثیری در فعالیت مردان نداشته است.

او اشاره می‌کند که: «موارد اینچنینی منجر به این می‌شود که مسئولیت کارهای خانه به طرز نامتناسبی بر دوش زنان قرارگیرد.»

آقای گوئل تاکید می‌کند: «اینطور فکر نکنید که بعضی از زنان برای کار بیرون نمی روند، بلکه بسیاری از آنها “اصلاً” از خانه خارج نمی‌شوند.»

یافته‌های این کار تحقیقی کارشناسان را شدیدا متحیر کرده است.

آشوینی دشپند، استاد اقتصاد در دانشگاه آشوکا، می‌گوید: «تعداد بسیار زیادی از دختران هستند که برای تحصیل در مدرسه‌ها و کالج‌ها در هند ثبت‌نام می‌کنند، اما بسیاری از آنها در کلاس‌های درس شرکت نمی‌کنند.» و این بدان معناست که آنها تلاش می‌کنند از فعالیت‌های اجتماعی عقب نمانند؛ «زنان هندی قطعاً به تخت‌خوابشان زنجیر نمی‌شوند و اجباری نیست که حتما در خانه بمانند.»

پروفسور دشپاند معتقد است که استنباط از واژه سفر در زبان‌های مختلف هند متفاوت است. او می‌گوید: «برای مثال، من رفتن به مدرسه یا دانشگاه را به عنوان سفر دسته‌بندی نمی‌کنم.»

در آن سو، بسیاری معتقدند، کاهش فعالیت‌های اجتماعی زنان را نمی توان به سادگی به ناهنجاری‌های اجتماعی و یا کمبود فرصت شغلی نسبت داد. به عنوان مثال، در شهر پونا در غرب هند، زنان بسیاری در سطح شهر دیده می‌شوند که نشان از حضور آنها در اجتماع دارد. این در حالیست که آمار زنان شاغل در این شهر بسیار پایین است.

البته، آقای گوئل تایید می‌کند که این آمار در تمامی ایالات هند یکسان نیست. به عنوان مثال، با توجه به این تحقیق، «گوا» تنها ایالتی است که میزان حضور مردان و زنان در اجتماع کاملاً برابر است. «تامیل نادو»، ایالت دیگری است که ۴۳ درصد از یک میلیون و ششصد جمعیت زن آن خارج از خانه مشغول به کار هستند. همچنین، در ایالت‌هایی مانند «بهار» و «بنگال غربی»، پس از اینکه بر اساس یک طرح دولتی، دوچرخه رایگان برای دختران فراهم شد، تعداد بیشتری از آنها بیرون می روند.

با این حال، به نظر می رسد هند و بعضی از کشورهای جنوب آسیا همچنان راه زیادی در این زمینه در پیش دارند.

خلاصه یک نظرسنجی در سال ۲۰۰۷ نشان می‌دهد در تمام کشور‌های اروپایی به غیر از لیتوانی فعالیت اجتماعی زنان بیشتر از مردان بوده است. در لندن، پایتخت بریتانیا، میزان مشارکت اجتماعی زنان و مردان با هم برابر و در فرانسه، این آمار برای زنان بالاتر بود.

مطالعه دیگری بر روی ۱۸ شهر در سراسر جهان، در استرالیا، اروپا، آمریکای لاتین، کشورهای جنوبی صحرای آفریقا و آمریکای شمالی نشان می‌دهد که به طور متوسط ۷۶ درصد از زنان در مقایسه با ۷۹ درصد مردان، در طی یک روز از خانه خارخ می‌شوند. آقای گوئل می‌گوید: «این آمارها نشان می‌دهد که میزان مشارکت اجتماعی در هند ‘پدیده‌ای نادر’ است که در مغایرت با سایر کشورها است.

میزان نابرابری جنسیتی در هند بالاست: هند از جمله کشورهایی با پایین‌ترین آمار زنان شاغل است، یعنی ۲۷درصد. زنان در هند کمتر با دوستان خود در ارتباطند و این وضعیت این امکان را کاهش می‌دهد که بتوانند باهم در مورد نابرابری‌های جامعه صحبت کنند.

در عین حال، میزان مرگ‌و‌میر ناشی از زایمان و همچنین نرخ باروری مادران کاهش و نسبت جنسی [نسبت نوزادان پسر و دختر) تا حدودی بهبود یافته است. آمار امیدوارکننده دیگر برای جامعه هند افزایش نرخ ثبت نام زنان در مدارس و دانشگاه‌هاست.

آقای گوئل می‌گوید مانع کلیدی برای زنان «فقط خارج کردن آنها از خانه» است. یکی از دلایل این است که زنان در جاده‌هایی که حتی برای کودکان و افراد مسن هم مناسب نیست احساس ناامنی می کنند.

او می گوید: «فضاهای عمومی ما بیش از حد مردانه است. ما باید این راه را برای زنان نیز هموار کنیم.»

البته در این مورد هنوز کمی اختلاف نظر وجود دارد.