سازمان حقوق بشر ایران می‌گوید تنها در سه ماهه اخیر سال ۲۰۲۲ بیش از ۲۰۰ کنشگر حقوق بشر بازداشت یا با آزار و اذیت از سوی حکومت جمهوری اسلامی روبه‌رو شده‌اند، در حالی که در سال ۲۰۲۱ نصف این میزان – بیش از ۱۰۰ مدافع حقوق بشر – آزار و اذیت یا زندانی شدند.
این سازمان روز پنجشنبه اول دی با بیان این‌که «جمهوری اسلامی را می‌توان یکی از بزرگ‌ترین سرکوبگران دنیا برشمرد»، گفته است: «آمار سال ۲۰۲۲ نشان می‌دهد که سرکوب هدفمند مدافعان حقوق بشر در ماه‌های پس از آغاز اعتراضات سراسری، حتی در مقیاس جمهوری اسلامی هم کم‌سابقه بوده است».
به گفته سازمان حقوق بشر ایران، در این مدت کوتاه، دست‌کم ۴۶ وکیل مدافع حقوق بشر، ۳۹ روزنامه‌نگار، ۳۸ فعال حقوق زنان، ۲۷ معلم، ۲۵ فعال مدنی، ۱۵ فعال کارگری، ۱۳ فعال محیط زیست، ۹ هنرمند مدافع حقوق بشر و شش تن از اعضای خانواده‌های دادخواه مورد آزار هدفمند، احضار یا بازداشت قرار گرفتند.
محمود امیری‌مقدم، مدیر سازمان حقوق بشر ایران، در این زمینه اظهار داشت: «تغییر نظام سیاسی کشور خواست محوری این مردم است اما مطالبات مردمی که با وجود خطر جانی به خیابان‌ها آمدند، حتی عظیم‌تر از تغییر نظام است».
به گفته او، «مردم ایران برای احقاق تمام حقوقی به‌پاخاسته‌اند که در دهه‌های اخیر از میلیون‌ها ایرانی سلب شده است. تمام معترضان که برای حقوق اولیه خود به میدان آمده‌اند، بر مبنای تعریف سازمان ملل متحد از مدافعان حقوق بشر، شامل این عنوان می‌شوند. مدافعان حقوق بشر در انقلاب زن، زندگی، آزادی نقش مهمی داشتند و دارند».
در بیش از سه ماهی که از اعتراضات سراسری در ایران می‌گذرد، موج سرکوب‌ها به کشته شدن دست‌کم ۵۰۰ معترض و بازداشت هزاران نفر منجر شده است که حداقل دو نفر از آن‌ها اعدام و شماری نیز در خطر اعدام هستند.
بسیاری از فعالان مدنی و سیاسی نیز هم اکنون در زندان به سر می‌برند و تحت فشارهای شدید روحی و جسمی از سوی بازجویان و نیروهای امنیتی قرار دارند.
به گزارش سازمان حقوق بشر ایران، «جمهوری اسلامی هرگونه کنش حقوق بشری را با سرکوب خشن پاسخ می‌دهد و وضعیت کنشگران نسبت به سال گذشته به طرز چشمگیری وخیم‌تر شده است».
بر اساس این گزارش، بسیاری از کنشگران حتی بدون آن‌که در اعتراضات جاری حضور داشته باشند، با «بازداشت پیشگیرانه» که عملی غیرقانونی است، مواجه شدند. مجید توکلی، گلرخ ایرایی، صبا شعردوست و میلاد فدایی اصل برخی از این افراد هستند.
شمار قابل توجهی از کنشگران با بیماری دست‌وپنجه نرم می‌کنند و مانند آرش صادقی، وضعیت سلامت آن‌ها وخیم گزارش شده است.
به گفته سازمان حقوق بشر ایران، برخی از مدافعان حقوق بشر مانند توماج صالحی، صرفا به خاطر خواندن ترانه‌های اعتراضی، در خطر صدور حکم اعدام قرار دارند. برخی دیگر معلمانی بوده‌اند که به قیمت تحمل فشار امنیتی بر خود یا سلب آزادی‌شان، حاضر نشدند نام دانش‌آموزان معترض را به نهادهای سرکوبگر تحویل دهند.
این سازمان از جامعه مدنی دنیا خواسته است که در هر صنف، از همکاران‌شان در ایران که برای حقوق بنیادین خود مبارزه می‌کنند، در این روزهای سخت حمایت کنند.
