- یوسف الدین
- بی‌بی‌سی
جنا در همان سالی به دنیا آمد که آخرین انتخابات فلسطینی برگزار شد
فلسطینی‌های زیر ۳۰ سال هرگز فرصتی برای رأی دادن در انتخابات نداشته‌اند و بسیاری از آنها می‌گویند که اعتقاد زیادی به رهبران فلسطینی ندارند.
داده‌هایی انحصاری که با بی‌بی‌سی به اشتراک گذاشته شده نشان می‌دهد که آنها به طور فزاینده‌ای راه حل دو کشوری برای مناقشه اسرائیل و فلسطین را رد می‌کنند.
وقتی از جنا تمیمی ۱۷ ساله در این باره سؤال می‌شود با تحقیر پاسخ می‌دهد «’راه حل دو کشوری’ بسیار کلیشه‌ای – ساخت غرب، بدون توجه به وضعیت واقعی» است، و می‌افزاید: «اما مرزها کجا هستند؟»
جنا می‌گوید که او یکی از جوان‌ترین روزنامه‌نگاران رسمی جهان است. او در هفت سالگی تلفن مادرش را قرض می‌گرفت و اعتراضات در زادگاهش نبی صالح در کرانه غربی اشغالی را گزارش می‌کرد.
«من حملات شبانه [نیروهای اسرائیلی] و حملات روزانه را که اغلب اتفاق می‌افتد گزارش کرده‌ام. از همه آنها فیلم نمی‌گیرم، اما تمام تلاشم را می‌کنم. این کار با توجه به مدرسه رفتن و باقی مسائل، سخت است. اما همیشه چیزی برای گزارش کردن و پوشش دادن وجود دارد.»
از زمان تولد جنا، حتی یک انتخابات عمومی یا ریاست‌جمهوری در سرزمین‌های فلسطینی برگزار نشده است. آخرین مورد در سال ۲۰۰۶ اتفاق افتاد، یعنی افراد زیر ۳۴ سال هرگز فرصت رأی دادن را نداشته‌اند.
مصطفی و سالی هر دو در دانشگاه بیرزیت تحصیل می‌کنند
آنچه در پی آن رخ داد، سقوط اعتماد به رهبری سیاسی فلسطینیان و افول حمایت از راه حل دو کشوری است، نسخه مورد حمایت بین‌المللی برای صلح که یک کشور مستقل فلسطینی را در کنار اسرائیل در نظر می‌گیرد.
مرکز تحقیقات سیاسی و نظرسنجی فلسطین مستقر در کرانه غربی، دیدگاه‌های در حال تغییر جمعیت را برای بیش از دو دهه ردیابی کرده و داده‌های مربوط به جوانان ۱۸ تا ۲۹ ساله را به طور انحصاری با بی‌بی‌سی به اشتراک گذاشته است.
این یافته‌ها روندهای واضحی را در کاهش حمایت این نسل از تشکیلات خودگردان فلسطینی و کاهش مداوم حمایت از راه حل دو کشوری را در دهه گذشته نشان می‌دهد.
دکتر خلیل شکاکی مدیر این مرکز توضیح می‌دهد: «امروز، نارضایتی جوانان تا حد زیادی ناشی از فقدان مشروعیتی است که آنها در نظام سیاسی می‌بینند. بنابراین ما رهبری داریم که در ۱۴ سال گذشته بدون مشروعیت انتخاباتی حکومت می‌کند.»
«نظام سیاسی ما عمدتاً اقتدارگرا است؛ عمدتاً نمایشی تک نفره است. در نظر، ما قانون اساسی داریم، اما در عمل، ما قانون اساسی خود را رعایت نمی‌کنیم.»
در همین حال، بر اساس آخرین نظرسنجی در ماه مارس، حمایت از رویارویی مسلحانه در میان افراد زیر ۳۰ سال بالاتر است و بیش از ۵۶ درصد از بازگشت به انتفاضه یا قیام علیه اسرائیل حمایت می‌کنند.
در سال گذشته، گروه‌های ستیزه‌جوی متعددی در شهرهای نابلس و جنین در شمال کرانه غربی به وجود آمدند و مشروعیت نیروهای امنیتی تشکیلات خودگردان فلسطینی را به چالش کشیدند.
معروف‌ترین آنها کنام شیرها و تیپ‌های جنین هستند که حملاتی را در کرانه غربی علیه نیروهای اسرائیلی و شهرک‌نشینان انجام داده‌اند.
ما یک شب در ساعت ۰۲:۰۰ به تیپ‌های جنین ملحق می‌شویم و آنها تمرینات آموزشی را در خیابان‌های پرپیچ و خم اردوگاه پناهندگان جنین انجام می‌دهند.
هر یک از اعضا مجهز به یک تفنگ تهاجمی ام۱۶ هستند و لباس سر تا پا سیاه پوشیده‌اند و در سکوت در یک خط واحد راه می‌روند. اسلحه‌های آنها در حین حرکت به سمت کوچه‌ها و پشت‌بام‌ها نشانه گرفته شده است و آنها را زیر نظر دارند.
این مبارزان عمدتاً مردان بیست و چند ساله هستند و ادعا می‌کنند که مستقل از گروه‌های اصلی شبه‌نظامی هستند و علناً ارتباط با احزاب سیاسی در سرزمین‌های فلسطینی را رد کرده‌اند.
مجاهد می‌گوید جوانان «امید از دست داده‌اند»
یکی از مبارزان به نام مجاهد، ۲۸ ساله، به ما می‌گوید که رهبری فعلی نماینده نسل او نیست.
او می‌گوید: «جوانان فلسطین از روش‌های سیاسی ۳۰ سال گذشته ناامید شده‌اند.»
آیا او از خشونت به عنوان راه حل حمایت می‌کند؟
او با اشاره به نیروهای اسرائیلی می‌گوید: «اشغالگران روزانه وارد اینجا می‌شوند و با خونسردی، در روز روشن، آدم می کشند. اشغالگران فقط زبان زور را می‌فهمند».
دمای سیاسی
در غیاب انتخابات مجلس و ریاست تشکیلات خودگردان، انتخابات دانشجویی در دانشگاه‌ها فشارسنج دمای سیاسی است. دانشگاه بیرزیت در کرانه باختری و انتخابات دانشجویی آن به طور گسترده به عنوان بازتابی از حال و هوای سیاسی در این مناطق در نظر گرفته می‌شود.
تغییر احساسات در اینجا نیز مشهود است. حزب دانشجویی فتح، شاخه جوان حزب مسلط در تشکیلات خودگردان فلسطین، همواره در برابر احزاب اسلام‌گرای مخالف، از جمله حماس، رقیب اصلی فتح، ایستادگی کرده است. اما سال گذشته این ماجرا تغییر کرد.
مصطفی، نماینده دانشجویی از حزب جبهه دموکراتیک برای آزادی فلسطین که در انتخابات دانشجویی سال ۲۰۲۲ نیز شرکت کرده بود، توضیح می‌دهد: «بهت‌آور بود.»
«معمولاً اختلاف بین فتح و حماس یک یا دو کرسی است، این بار سهم حماس ۱۰ کرسی بیشتر بود.»
پیروزی بی‌سابقه حماس در این انتخابات دانشجویی تا حد زیادی به عنوان اعتراضی علیه تشکیلات خودگردان فلسطینی تلقی می‌شود، کار بزرگی که ماه گذشته نیز تکرار شد، البته با اکثریتی که اندکی کاهش یافته است.
مصطفی ادامه می‌دهد: «البته اگر انتخابات سراسری برگزار می‌شد، همان نتایج بیرزیت به دست می‌آمد، زیرا مردم از نحوه برخورد تشکیلات خودگردان فلسطین با مسائل خسته شده‌اند، چه بازداشت‌های سیاسی، چه مالیات، و کشتار یا خفه کردن آزادی بیان.»
«پرسش‌های هویتی»
این امر برای بسیاری از کسانی که بدون اینکه هیچ مجال ابراز نظری درباره آینده سرزمین‌های فلسطینی داشته باشند بزرگ شده‌اند، پرسش‌هایی هویتی ایجاد کرده است.
من به عنوان بخشی از نظام فلسطین در کرانه باختری به رسمیت شناخته نمی‌شوم
مجد نصرالله به عنوان نمایشگاه‌گردان در بنیاد قطان، یک سازمان مستقل که در زمینه فرهنگ و آموزش فعالیت می‌کند، کار می‌کند. او در شهر رام‌الله در کرانه غربی مستقر است اما در شهری واقع در شمال اسرائیل به دنیا آمده است.
شهروندان عرب اسرئیل ۲۰ درصد از جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند و مثل بسیاری از افراد هم‌نسل‌اش او خود را «از سال ۴۸» می‌داند که اصطلاحی است برای توصیف فلسطینیانی که در سرزمینی که پس از سال ۱۹۴۸ تبدیل به اسرائیل شده باقی ماندند. در نتیجه، او خود را کنار گذاشته شده از جامعه فلسطینی می‌داند.
مجد ادامه می‌دهد: «من به عنوان بخشی از نظام فلسطینی در کرانه غربی به رسمیت شناخته نمی‌شوم. قرار نیست [در انتخابات فلسطینی] رأی بدهم. در واقع، طبق قوانین اسرائیل، حتی نباید اینجا [در رام‌الله] باشم.»
قانون اسرائیل شهروندان را از سفر به مناطق فلسطینی در کرانه غربی به دلایل امنیتی منع می‌کند.
مجد که امکان ابراز نظرش را درباره روند سیاسی فلسطین ندارد، به راه حل دو کشوری نیز اعتقادی ندارد.
او می گوید: «راه حل دو کشوری در واقع لاشه یک پروژه سیاسی است که معمولاً از آن برای ادامه سرکوب فلسطینیان استفاده می‌شود.»
«اگر از من بپرسید این در مورد یک کشور نیست. یک کودک پنج ساله می‌تواند به نقشه نگاهی بیندازد و به شما بگوید که این راه حل جواب نمی‌دهد.»
راه حل دو کشوری در صورتی که نسلی که بیشترین هزینه‌ها را برای آن می‌دهد به طور فزاینده‌ای آن را به مثابه گزینه‌‌ای قابل اتکا رد کنند، آینده‌ای نخواهد داشت.
از مجد می‌پرسم می‌تواند به چه چیزی امید داشته باشد.
او می‌گوید: «برای مدتی طولانی، من مدافع راه‌حل «کشور واحد دموکراتیک» [شامل اسرائیل و سرزمین‌های فلسطینی] بودم. حداقل در دهه گذشته، تلاش‌های زیادی برای ابراز نارضایتی از شکل کنونی حکومت صورت گرفته است، که به طور کامل سرکوب شده است. می‌توانم با اطمینان بگویم، تشکیلات خودگردان نه تنها صدای نسل من نیست، بلکه در کل فلسطینیان را نمایندگی نمی‌کند.»
تشکیلات خودگردان فلسطینی به درخواست پاسخ به مسائل مطرح شده در این مقاله پاسخ نداد.
بیشتر بخوانید:
