جورجیا ملونی؛ رهبر راست افراطی که ممکن است اولین نخست‌وزیر زن ایتالیا شود

مارک لووِن، بی‌بی‌سی، رم

۴۰ سال است که آنا ماریا تورتورا گوجه فرنگی‌های رسیده و خیارهای تازه را در غرفه خود در بازار رم به مشتریان وفادار می‌فروشد. او گمان هم نمی‌برد که دختر جوانی که دست در دست پدربزرگش در صف خریداران می‌ایستاد، می‌تواند نخست وزیر بعدی ایتالیا باشد.

آنا ماریا به آن دختر کوچک، جورجیا ملونی، که اکنون پیشتاز رهبری ایتالیا است، افتخار می‌کند: «من او را با لوبیاهایم بزرگ کردم! او خوب غذا خورد و خوب بزرگ شد.»

این بازار در گارباتِلا است، محله‌ای کارگری در جنوب رم که به طور سنتی سنگر چپ‌ها است. برای سیاستمداری که ممکن است در انتخابات ماه آینده اولین نخست وزیر جناح راست افراطی ایتالیا پس از بنیتو موسولینی شود، این محله خاستگاهی ناهمگون است.

مارتا، خریداری که کالسکه‌اش را در کنار غرفه‌های سبزیجات هل می‌دهد، می‌گوید: «او نماینده این منطقه نیست، که از نظر تاریخی قرمز است.»

مادر سال‌خورده او، لوسیانا، به من می‌گوید که از این احتمال می‌ترسد. او می‌افزاید: «من عمیقاً ضد فاشیست هستم. اگر او انتخاب شود، دوره بسیار ننگینی خواهد بود.»

برچسب فاشیست چیزی است که جورجیا ملونی به شدت آن را رد می‌کند.

حزب او، برادران ایتالیا (Fratelli d’Italia)، در نظرسنجی‌ها پیشتاز است و جورجیا ملونی با صحبت به زبان‌های انگلیسی، اسپانیایی و فرانسوی در ویدئوی اخیر، اصرار داشت که این حزب این ایدئولوژی را به تاریخ سپرده است.

اما تاریخ بخشی از مشکلات کشوری است که هیچ اقدامی مشابه با نازی‌زدایی آلمان پس از جنگ نداشت و به احزاب فاشیست اجازه اصلاحات داد. حزب برادران ایتالیا که در سال ۲۰۱۲ تأسیس شد، ریشه‌های سیاسی خود را در «جنبش اجتماعی ایتالیا» (MSI) دارد که از خاکستر فاشیسم موسولینی برخاسته است.

این حزب نشان‌واره احزاب راست افراطی پس از جنگ را حفظ کرده است: شعله سه رنگ که اغلب به عنوان آتش سوزان بر مقبره موسولینی تلقی می‌شود.

جیانلوکا پاسارِلی، استاد علوم سیاسی در دانشگاه ساپینزای رم، می‌گوید: «جورجیا ملونی نمی‌خواهد این نماد را کنار بگذارد، زیرا این هویتی است که نمی‌تواند از آن فرار کند؛ جوانی اوست».

او توضیح می‌دهد: «حزب او فاشیست نیست. فاشیسم به معنای به‌دست آوردن قدرت و نابودی نظام است. او این کار را نخواهد کرد و نمی‌تواند انجام بدهد. اما جناح‌هایی در این حزب وجود دارد که با جنبش نئوفاشیستی ارتباط دارند. او همیشه به نوعی در میانه بازی کرده است.»

جوانی او در واقع ریشه در جناح راست افراطی دارد و پیشینه‌ای سخت‌کوشانه و پرمشقت دارد: کلید تصوير زنی مردمی از او.

او که در رم به دنیا آمده است، تنها یک سال داشت که پدرش، فرانچسکو، خانواده را ترک کرد و به جزایر قناری نقل مکان کرد. فرانچسکو از جناح چپ بود، مادرش آنا در جناح راست و این گمانه را برانگیخت که مسیر سیاسی او تا حدی ناشی از تمایل به انتقام گرفتن از پدر غایبش بود.

خانواده به گارباتلا، نزدیک پدربزرگ و مادربزرگش نقل مکان کردند. در آنجا، در سن ۱۵ سالگی، به «جبهه جوانان»، شاخه جوانان حزب نئوفاشیست «جنبش اجتماعی ایتالیا» پیوست و بعدها رئیس شاخه دانشجویی جانشین آن جنبش، یعنی «اتحاد ملی» شد.

مارکو مارسیلیو در دفتر «جنبش اجتماعی ایتالیا» در گارباتلا در سال ۱۹۹۲ مشغول برگزاری جلسه‌ای بود که جورجیا ملونی در زد. او که ده سال از جورجیا ملونی بزرگتر بود، به دوست نزدیک و متحد سیاسی او تبدیل شد و امروز رئیس منطقه آبروزو است.

او می گوید: «این دختر باریک اندام، اما همیشه بسیار جدی و مصمم بود. شما متوجه او می‌شدید، زیرا در جلسات دانشجویی، کسی نمی‌توانست میکروفون را از او بگیرد.»