راز مخوف غول قدرتمند موسیقی پاپ ژاپن؛ «چند دهه سوء استفاده از پسران نوجوان»

اما از کیتاگاوا به نسبت اینکه فردی این قدر مشهور است تنها چند عکس معدود در دسترس است. او به ندرت حضور عمومی داشت، به ندرت مصاحبه می‌کرد یا اجازه می‌داد از او عکس بگیرند.

او همچنین به شدت عکس‌های ستارگان‌اش را کنترل می‌کرد. تا سال‌ها بعد از مرگ کیتاگاوا در سن ۸۷ سالگی، هنوز هم چهره‌های پسرانه‌شان بر فراز شهرهای ژاپن از بیلبوردها و صفحات غول‌پیکر تلويزیونی دیده می‌شوند. این ستارگان مشهور پاپ ژاپنی با صورت‌های بدون مو و موهای چتری رها کارشان فقط فروختن آلبوم نیست بلکه تبلیغ هر چیزی است از املاک و مستغلات گرفته تا کانتکت لنز.

انگار به رغم این‌که اتهامات سوء استفاده جنسی کیتاگاوا چند دهه وجود داشتند، هرگز هیچ اثری بر شهرت او نگذاشته بودند. من برای یک مستند تازه بی‌بی‌سی سراغ این رفتم که چطور انکار و سکوت رسانه‌ای به غول قدرتمند موسیقی پاپ ژاپن اجازه داد که از پسران نوجوان به مدت چند دهه سوء استفاده کند.

هزاران پسر و مرد جوان در زمان حیات کیتاگاوا وارد سیستم «جانی و همکاران» شدند. همه آنها با خود این فرد تماس مستقیم داشتند که استعدادها را طی دوران کاری تقریباً شصت ساله‌اش شناسایی می‌کرد و پرورش می‌داد.

سیستمی که کیتاگاوا ایجاد کرده بود به او دسترسی بدون نظارت بر پسران و سلطه بر آنها را می‌داد. استخدام‌شدگان تازه، مشهور به «جونیورز»، در نقش رقصنده پشتیبان برای گروه‌های دیگر کار می‌کردند تا زمانی که کیتاگاوا به این نتیجه می‌رسید که آماده حضور پررنگ‌تر و برجسته هستند – و سپس وارد دنیای مدیران و روابط عمومی می‌شدند. این ماجرا ممکن بود چند سال طول بکشد.

هایاشی (این اسم واقعی او نيست) وقتی که کارنامه کاری و تحصیلی‌اش را برای جانی و همکاران فرستاد، پانزده ساله بود. اولین برداشت او از کیتاگاوا که در برنامه ارزیابی‌اش او را دیده بود، این بود که او فردی «مهربان و ملاحظه‌کار» است. ولی اوضاع به سرعت تغییر کرد.

هایاشی قبلا هیچ وقت به طور علنی درباره تجربه‌هایش صحبت نکرده است و قابل فهم است که هنگام بازگو کردن مصيبت‌هایی که کشیده است عصبی باشد.

تنها یک هفته پس از اولین ملاقات، از هایاشی دعوت شد تا در یکی از خانه‌های کیتاگاوا بماند. این خانه به «خوابگاه» معروف بود زیرا پسران زیادی شب‌ها آنجا می‌ماندند و می‌خوابیدند. او می‌گوید «بعد از مدتی جانی به من گفت ‘برو حمام کن.’ تمام بدنم را شست، انگار که یک عروسک بودم.»

او که به وضوح آشفته است به یاد می‌آورد کیتاگاوا سپس با او رابطه جنسی دهانی برقرار کرد..

هایاشی به ما گفت که این آزار جنسی در یک موقعیت جداگانه دیگر نیز اتفاق افتاده است. او می‌گوید واضح بود که بقیه پسرها می‌دانستند چه خبر است.

«همه آنها به من می‌گفتند ‘باید تحمل کنی وگرنه موفق نمی‌شوی.’ هیچ‌کس در اطراف من دست از کار نکشیده بود. جانی تنها فرد بزرگسال بود. بنابراین شرایطی به گونه‌ای نبود که بتوانیم با کسی صحبت کنیم.»

هایاشی حالا، به عنوان یک بزرگسال، معتقد است که این پذیرش بی سر و صدا تا حدی با رویاهای به موفقیت دست یافتن پسرها مرتبط بود.

«پسرانی که به لطف جانی موفق شدند، لحظه‌ای که وارد آژانس شدند زندگی‌شان تغییر کرد. من فکر می‌کنم آنها بسیار سپاسگزار هستند. این چیزی متفاوت از آن جنایات جنسی است. من فقط در ژاپن زندگی کرده‌ام و فکر می‌کردم کشور بزرگی است. اما شاید اشتباه می‌کنم.»

پیش از این نیز داستان‌هایی مشابه داستان هایاشی گزارش شده بود.

در سال ۱۹۹۹ دو خبرنگار از هفته‌نامه معتبر بونشون با پسر نوجوانی ملاقات کردند که ادعا می‌کرد توسط کیتاگاوا مورد آزار قرار گرفته است. این پسر زمانی که در دبیرستان تحصیل می‌کرد به آژانس ملحق شد و کمی پس از آن آزارهای جنسی شروع شد.

او خبرنگاران را با پسران و مردان جوان دیگری که تجربیات مشابهی را داشتند، آشنا کرد. شرح جزییات آن‌ها به قدری خوب با هم منطبق بود که خبرنگاران توانستند نقشه‌ای از «خوابگاه» را در خانه کیتاگاوا ترسیم کنند، که بسیاری از آزارها و سو استفاده‌های جنسی در آن‌جا رخ داده بود.

این تحقیقات منجر به تولید مجموعه‌ای از مقالات شد که ادعاهای بیش از ده نفر آیدل پاپ ژاپنی را که می‌گفتند در نوجوانی مورد آزار جنسی قرار گرفته‌اند، مستند می‌کرد. برخی از آنها در زمان آزار و اذیت ۱۲ ساله بودند.

شهادت‌های بسیار بی‌پرده به رابطه جنسی به همراه دخول و اجبارآمیز اشاره می‌کنند. در یکی از روایت‌ها که مجله‌ای منتشر کرده است، يکی از بازماندگان می‌گوید که فکر می‌کرده است امتناع از درخواست‌های کيتاگاوا برای حرفه‌اش مضر خواهد بود. «اگر از آقای جانی نافرمانی کنی، موقعیت‌ات روی صحنه به خطر می‌افتد.»

در روایت دیگری گفته می‌شود که کیتاگاوا با یک جوان در خانه همان پسر رابطه جنسی داشته است. «کاش می‌توانستم فراموش کنم. پدر و مادرم رخت‌خواب او را در همان اتاق من گذاشتند. آن شب او اندام تناسلی مرا در دهانش گذاشت. باور نمی‌کنی. پدر و مادرم در اتاق کناری خوابیده بودند.»

به رغم شهادت‌های محکوم‌کننده، سلسله مقالات منتشر شده به ندرت در حافظه جمعی مردم باقی ماندند.

رابطه تنگاتنگ و وابسته به یکدیگر میان مطبوعات ژاپنی و امپراتوری کیتاگاوا بالقوه تا حدود زیادی توضیح می‌دهد که چرا این ماجرا نادیده گرفته می‌شده است.

دسترسی پیدا کردن به استعدادهایی که جانی و همکاران‌اش ارایه می‌کردند باعث جلب بیننده، خواننده،‌ شنونده و درآمد تبلیغاتی می‌شد.

ترویج گروه‌های پسران این سازمان می‌تواند باعث جلب لطف‌هایی شود از جمله دسترسی به اسامی بزرگ‌تر و جاافتاده‌تر. و بیان کردن سخنی منفی درباره چهره‌های مشهور پاپ یا این شرکت می‌تواند اثر معکوس داشته باشد – گسسته شدن از این امپراتوری و از دست دادن همه درآمدهایی که می‌تواند جلب کند.

شاید به این دلیل است که بیشتر رسانه‌ها حتی به خبر سوء رفتار کیتاگاوا اذعان هم نکردند.

وقتی گزارش‌ها منتشر شدند، «جانی و همکاران» مانع از این شدند که بانشون و انتشارات همکارش با هیچ يک از استعدادهای آن‌ها گفت‌وگو کنند. و در سال ۲۰۰۰، یک سال پس از تحقیقات این مجله، کیتاگاوا و شرکت‌اش به خاطر افترا از آنها شکایت کرد.

پرونده دادگاهی چهار سال طول کشید و شامل شهادت مردان زیادی بود که می‌گفتند کیتاگاوا در کودکی از آن‌ها سوء استفاده کرده است.

دادگاه عالی توکیو در نهایت حکم داد که ۹ ادعا از ‍۱۰ ادعای مطرح شده در مقاله بونشون در واقع درست هستند، از جمله این ادعا که جانی در سازمان‌اش به افراد زیر سن قانونی تجاوز می‌کرده است. تنها این اتهام که کیتاگاوا سیگار و الکل در اختیار آن‌ها می‌گذاشته است ثابت نشد.

اما این حکم با سکوت بیشتری مواجه شد و پرونده افترا به محاکمه‌ای جنایی منجر نشد. کیتاگاوا هرگز متهم نشد و همچنان به ریاست شرکتش تا زمان مرگش در سال ۲۰۱۹ ادامه داد.

نحوه «کنار گذاشته شدن» خبر آنها هنوز باعث می‌شود یکی از آن گزارشگران به نام ریوتارو ناکامورا بسیار عصبانی شود. او می‌گوید: «من ۲۳ سال است به خاطر این ماجرا ناامید و مستأصل هستم.»

اما ناکامورا فکر می‌کند که تعصب هم تا حدودی در انکار ماجرا نقش داشته است. او می‌گوید: «در ژاپن، روابط عاشقانه یا روابط جنسی بین مردان یک جوری است که انگار مردم باورش نمی‌کنند.»

ژاپن کشوری است که به رعایت ادب می‌بالد. بی‌ادبی صرفاً اين نیست که کسی آزاررسان یا بی‌تربیت باشد یا رفتار اجتماعی غیر قابل قبولی داشته باشد. بسیاری از ژاپنی‌ها معتقدند که زحمت درست کردن برای دیگران چیزی است که به هر قیمتی باید از آن پرهیز کرد. این باعث می‌شود جوی به وجود بیاید که ابراز نگرانی درباره سوء استفاده جنسی به مثابه دردسر درست کردن برای دیگران تلقی شود.

علاوه بر این، سن قانونیِ رضایت برای رابطه جنسی در کشور هنوز ۱۳ سال است. تا همین اواخر، مردها و پسران در نگاه قانون از قربانی شناخته شدن در تجاوز جنسی معاف شناخته می‌شدند. در قانون پیش از سال ۲۰۱۷ تجاوز به یک مرد اصلاً امکان‌پذير نبود. همه این عوامل باعث می‌شود جامعه‌ای داشته باشیم که در آن سوء استفاده جنسی از مردان و پسران نه تنها ممنوعه باشد بلکه حتی خیلی اوقات دیده هم نشود.

تعجبی ندارد که بسیاری از مردانی که درخواست‌های جنسی از سوی کیتاگاوا را در سن نوجوانی تجربه کرده‌اند هنوز برایشان سخت است که قبول کنند اتفاقی که برای آن‌ها افتاده ناروا بوده است.

ریو در سال ۲۰۰۲ به عنوان رقصنده پشتيبان به «جانی و همکاران» پیوست و ده سال در این شغل بود. مثل هایاشی او هم هرگز پیش از این درباره تجربه‌اش به طور علنی حرف نزده است.

«وقتی به اتاق خواب رفتم، جانی آمد تو و چیزی گفت شبیه: ‘خیلی امروز کار داشتی. من ماساژت می‌دهم.’ و از شانه‌های من شروع کرد و به تدریج به سمت پایین رفت. یک جایی ديگر زیاده‌روی کرد و گفتم: «ديگر نکن». گفت: ‘ببخشید، ببخشید’ و رفت به یک اتاق دیگر.» ریو در آن زمان ۱۶ ساله بود. کیتاگاوا بیش از هفتاد سال داشت.

امروز که ریو مردی بزرگسال است، کیتاگاوا را محکوم نمی‌کند. «من از جانی متنفر نیستم. عاشقش هستم. جانی واقعاً انسانی بی‌نظیر بود و من بسیار به او مدیون هستم. هنوز فکر می‌کنم که با عشق فراوان با ما رفتار می‌شد. برای من خیلی مسئله بزرگی نبود و به این دلیل است که شاید حالا می‌توانم لبخند بزنم و درباره‌اش حرف بزنم.»

جوان‌های سابق ديگری که با آن‌ها صحبت کردیم هم از مربی پیرشان دفاع کردند.

رن تا سال ۲۰۱۹ یعنی زمان مرگ کیتاگاوا با جانی و همکاران بود. او خاطرات گرمی از آشنایی‌‌اش با این شرکت دارد.

او می‌گوید: «وقتی شرکت جانی و همکاران اولین بار با من تماس گرفت مادرم از شوق غرق در اشک شد. خانواده‌ام فکر می‌کردند ‘وای چقدر پول می‌تواند در بیاورد.’ ما ثروتمند نبودیم. حس يک رؤیا را داشت.»

رن که حالا در یک مشروب‌فروشی در اوزاکا کار می‌کند می‌گوید که جنس رابطه داد و ستدی کیتاگاوا با بعضی از ستارگان خوش‌آتيه را درک می‌کند. او می‌گوید: «شایعه‌هایی وجود داشت که اگر آن [آزار جنسی] اتفاق بیفتد موفقيت پيدا می‌کنید.»

وقتی پرسیدیم که آیا در ازای داشتن حرفه‌ای خوب تن به تقاضاهای جنسی کیتاگاو می‌داده است، او در پاسخ گفت: «رؤیای من مشهور شدن بود در نتیجه فکر می‌کنم قبول می‌کردم.»

امروزه، جانی و همکاران همچنان یک سازمان غول‌پیکر قدرتمند در دنیای پاپ ژاپنی است و کيتاگاوا هنوز هم به عنوان چهره اصلی آن بزرگ داشته می‌شود. يک کار هنری از چهره او – بر أساس یکی از معدود عکس‌های او – در ورودی مقر توکیوی این شرکت آويزان است. رئیس فعلی شرکت، جولی فوجی‌شیما خواهرزاده جانی است.

پس از تقاضاهای مکرر برای اظهار نظر، فوجی‌شیما بیانیه‌ای صادر کرد به این مضمون: «از زمان درگذشت نماینده سابق ما در سال ۲۰۱۹، ما در تلاش هستیم ساختارهای سازمانی بسیار شفافی را ایجاد کنیم که سازگار با زمانه و موافق با قوانین، مقررات و مديریتی قوی با متخصصانی بی‌طرف باشد. ما در حال برنامه‌ریزی برای اعلام و اجرای ساختارها و سیستم‌های جدید در سال ۲۰۲۳ هستیم.»

فوجی شیما مستقیماً به اتهامات سوء استفاده جنسی پاسخی نداد.

به طور علنی هیچ جا پذیرفته نشده است که جانی کیتاگاوا از پسران و مردان جوان سوء استفاده جنسی می‌کرده است. بسیاری از مردان نمی‌خواهند اصلاً درباره تجربه‌شان حرف بزنند. در نتیجه، ما شاید هرگز ندانیم که چه تعدادی از ستارگان پاپ ژاپنی خوش‌آتيه گرفتار سوء استفاده جنسی شده‌اند.

نوبوکی یاماگوچی یکی از معدود روان‌درمانگران ژاپن که تخصصش کمک به بازماندگان مذکر سوء استفاده جنسی است می‌گوید: «برای بازمانده‌ای که این‌ها را علنی می‌کنند، این تصمیمی دلیرانه است.»

«ژاپن یک فرهنگ شرم دارد. اگر مشکلی شخصی داشته باشید، درباره‌اش حرف نمی‌زنید.»

اما او می‌گوید که سوء‌ استفاده‌گران از احساس ننگ و سکوت بهره‌برداری می‌کنند: «سوء استفاده جنسی این رابطه خاص را ایجاد می‌کند. پروراندن رابطه جنسی یعنی همین. این‌ها چیزهایی است که باعث می‌شود آسیب جنسی این‌قدر پيچيده و این‌قدر گیج‌کننده باشد.»

«گام نخست بهبود واقعاً این است که پذیرفته شود این سوء استفاده رخ داده است.»

برای بسیاری از بازماندگان سوء استفاده کيتاگاوا و جامعه ژاپنی به طور کلی، این گام نخستی است که باید برداشته شود.

بیشتر بخوانید: