سلطان آیفون تایوان می‌خواهد رئیس جمهور شود

وضعیت جاری مصداق کامل «قانون چاله» است که می‌گوید اگر در چاله‌ای هستی که بیرون آمدن از آن برایت سخت است،‌ اولین کار این است که کندن بیشتر چاله را متوقف کنی. در تایوان به نظر می‌آید مخالفان دارند گور انتخاباتی خودشان را به دست خودشان می‌کنند.

این دقیقا اتفاقی است که افتاد؛ زمانی که آقای گو در انتخاباتی اعلام نامزدی کرد که پیامدهای آن بسیار جدی است و فراتر از تایوان را تحت تاثیر قرار خواهد داد. این جزیره خودگردان در میانه تهدیدات پکن، و در شرایطی رئیس جمهور جدید خود را انتخاب می‌کند که منطقه به شکل روزافزونی در حال نظامی شدن است.

آقای گو هم مانند یک تاجر کاریزماتیک دیگر در آن سوی اقیانوس آرام، ابتدا تلاش کرد که خود را نامزد حزب اصلی راست میانه تایوان،‌ یعنی حزب ملی‌گرای قدیمی کی‌ام‌تی یا کومینتانگ کند. اما بر خلاف آنچه در آمریکا برای دونالد ترامپ رخ داد،‌ او موفق نشد.

کومینتانگ یک نامزد دیگر را انتخاب کرد و آقای گو با دلخوری از عضویت حزب کناره‌گیری کرد. اما تنها مشکل آقای گو حزب سابقش نیست.

تایوان یک حزب مخالف دیگر هم دارد؛ حزب خلق تایوان (تی‌پی‌پی) که رهبری آن را کو ونگ-جی، یک پوپولیست و چهره‌ای کاریزماتیک دیگر بر عهده دارد. آقای کو شهردار سابق شهر تایپه بود و در حال حاضر در نظرسنجی‌ها رتبه دوم را دارد. او به ویژه در میان رای‌دهندگان جوان تایوانی با اقبال زیادی روبرو شده است.

نقاط قوت تری گو تنها به ثروت و موفقیت تجاری او مربوط نمی‌شود. بلکه تجربه کاری او در چین و با چین هم از امتیازات او به حساب می‌آید.

فاکس‌کان، که در چین و تایوان با عنوان صنایع «هون های» شناخته می‌شود، از طریق پیاده کردن مدلی ابداعی از ترکیب دانش مهندسی تایوان با مهارت‌های کارگری چین به بزرگ‌ترین تولیدکننده قطعات الکترونیک جهان تبدیل شد. آقای گو در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ میلادی مجتمع‌های تولیدی عظیمی در جنوب چین تاسیس کرد و ده‌ها هزار جوان چینی را در آنها به کار گرفت.

مدل تجاری او آن قدر موفق بود که در نهایت شرکت اپل را متقاعد کرد بخش بزرگی از تولید مک‌بوک و آی‌فون را به فاکس‌کان بسپارد. همین باعث شد که فاکس‌کان به بزرگ‌ترین شرکت تایوان وآقای گو به یکی از ثروتمندترین سرمایه‌گذاران این جزیره تبدیل شود.

حالا آقا گو می‌گوید که می‌تواند از همان تجربه سرمایه‌گذاری و کار در چین برای حفاظت از امنیت تایوان استفاده کند. تری گو می‌گوید که قصد دارد از تبدیل تایوان به «یک اوکراین دیگر» جلوگیری کند. او هنگام اعلام نامزدی خود گفت که تایوان را از «آستانت ورطه جنگ با چین» خارج خواهد کرد.

او تنها کسی نیست که تهدید چین را به شکل خطرناکی در حال افزایش می‌بیند. در عرض یک سال گذشته پکن به شکل قابل ملاحظه‌ای عملیات نظامی خود را در اطراف جزیره افزایش داده است.

هفته گذشته «ارتش آزادی‌بخش خلق» چین ویدیویی تبلیغاتی منتشر کرد که نشان می‌داد نظامیان چینی در حال تمرین برای عملیاتی هستند که به نظر می‌آمد حمله به سواحل تایوان است.

چرا روابط چین و تایوان بد است؟چین این جزیره خودگردان را به عنوان بخشی از سرزمین‌های خود می‌داند و اصرار دارد که تایوان -در صورت لزوم با عملیات نظامی- باید به سرزمین اصلی چین بپیوندد.

تایوان چگونه اداره می‌شود؟این جزیره قانون اساسی خودش را دارد، رهبرانش در انتخابات دموکراتیک انتخاب می‌شوند، و حدود ۳۰۰ هزار نیروی نظامی حاضر به خدمت دارد.

چه کسانی تایوان را به رسمیت می‌شناسند؟تنها چند کشور تایوان را به رسمیت می‌شناسند. بیشتر کشورها دولت مرکزی چین در پکن را به رسمیت می‌شناسند. آمریکا روابط رسمی با تایوان ندارد،‌ اما قانونی دارد که بر اساس آن باید تجهیزات دفاعی مورد نیاز تایوان را تامین کند.

تفاوت در این است که آقای گو در این میان پکن را مقصر نمی‌داند بلکه رئیس جمهور خود تایوان یعنی تسای اینگ-ون را مسئول این وضعیت می‌داند.

او می‌گوید این خصومت حزب حاکم با پکن است که تایوان را در آستانه این «ورطه» قرار داده است. آقای گو وعده داده است که تایوان را به وضعیت قبلی برگرداند که بعد از مذاکرات پکن و تایپه در سال ۱۹۹۲ به دست آمده بود. او می‌گوید به توافقی با چین خواهد رسید که برای ۵۰ سال آینده صلح را برای جزیره‌اش به ارمغان خواهد آورد.

بسیاری از مردم تایوان با تردید جدی به چنین وعده‌ای نگاه می‌کنند. اما این بزرگ‌ترین مشکل پیش روی آقای گو نیست. مشکل اصلی حساب و کتاب آرای انتخاباتی است. آنچه آقای گو پیشنهاد می‌کند،‌ چندان برای رای‌دهندگان تایوانی جذاب نیست.

نظرسنجی‌ها اینجا نشان می‌دهد که بیشتر تایوانی‌ها باور ندارند که این دولت خودشان است که مقصر افزایش تنش با پکن است. آنها طرفدار عقب‌نشینی در مقابل خواسته‌های پکن برای رسیدن به صلح با چین نیستند. در حال حاضر اکثریت رای‌دهندگان در تایوان خود را «تایوانی» می‌دانند نه چینی، و می‌گویند که آماده جنگیدن برای دفاع از تمامیت ارضی این جزیره هستند.

نظرسنجی‌ها همچنین نشان می‌دهد که حدود ۴۰ درصد رای‌دهندگان از حامی حزب حاکم هستند. این رقم روی کاغذ به معنای آن است که حزب حاکم قابل شکست دادن است. اما برای این کار باید تمام احزاب مخالف حول یک نامزد واحد متحد شوند.

آقای گو به وضوح فکر می‌کند که او نامزدی است که باید در مقابل حزب حاکم قرار بگیرد. او می‌گوید سه نامزد مخالف مانند «سه خوک کوچولو» هستند که باید برای شکست دادن «گرگ بد گنده» یا همان حزب دی‌پی‌پی متحد شوند.

اما هیچ نشانه‌ای از تحقق چنین سناریویی در دست نیست. در مقابل، نامزدی آقای گو، با وجود تمام ثروت و شهرتش، به احتمال زیاد آرای مخالفان را بیش از پیش خواهد شکست.

و این یعنی حتی با ۴۰ درصد آرا هم، ویلیام لای،‌ نامزد حزب حاکم دی‌پی‌پی همچنان محتمل‌ترین نامزد برای رسیدن به ریاست جمهوری تایوان است.