نهاد ملی دوچرخه‌سواری بریتانیا پس از یک بررسی و مشاوره ۹ ماهه، زنان ترنس را از حضور در رده زنان مسابقات خود منع می‌کند.
بر اساس سیاست جدید این نهاد که «مبتنی بر انصاف» عنوان شده است ورزشکاران زن ترنس در «رده باز» این مسابقات با مردان رقابت خواهند کرد. و دسته زنان «تنها برای کسانی که جنسیت‌شان از بدو تولد به عنوان زن تعیین شده است خواهد بود.»
حالا با این سیاست جدید، امیلی بریجز، دوچرخه‌سوار تراجنسیتی باسابقه بریتانیا عملا دیگر نمی‌تواند در رده زنان مسابقات دوچرخه‌سواری این کشور شرکت کند.
سال گذشته امیلی با وجود رعایت سایر قوانین آن زمان توسط اتحادیه بین‌المللی دوچرخه سواری از شرکت در اولین مسابقه خود در بخش زنان نخبه منع شد.
خانم بریجز با نشر یک بیانیه در شبکه‌های اجتماعی به این مسئله واکنش نشان داده و سیاست جدید را یک «اقدام خشونت‌آمیز» توسط یک «سازمان شکست‌خورده» خوانده که در تلاش برای کنترل گفتگوها درباره ورزشکاران ترنس و همه‌پذیری بوده است.
او افزود: صحنه مسابقات در حال مرگ است و نهاد دوچرخه‌سواری بریتانیا درگیر «جنگ فرهنگی» شده است.
پیش از این، زنان ترنس در بریتانیا اجازه داشتند در صورت کاهش تستوسترون در مسابقات زنان نخبه شرکت کنند.
اما پس از بررسی‌‌های این نهاد که بر «ایجاد توازن در همه‌پذیری منصفانه افراد» تاکید دارد، این مسئله به حالت تعلیق درآمده و بازنگری در آن آغاز شد.
نهاد ملی دوچرخه‌سواری بریتانیا می‌گوید: «تحقیقات نشان می‌دهد که حتی با سرکوب تستوسترون در زنان ترنس، آنان مزیت عملکردی خود را همچنان حفظ می‌کنند.
این نهاد افزود: «هدف ما از ایجاد سیاست‌های‌مان همیشه پیشبرد و ترویج برابری، تنوع و همه‌پذیری و در عین حال اولویت دادن به رقابت عادلانه بوده است. ما متوجه تاثیر تعلیق سیاست خود بر افراد ترنس و غیر باینری (غیر دوگانه) هستیم و بابت بلاتکلیفی و ناراحتی که در این زمینه احساس کرده‌اند متاسفیم.»
زنان ترنس می‌توانند بدون هیچ محدودیتی در دوچرخه‌سواری تفریحی و اجتماعی غیر رقابتی شرکت کنند.
سیاست جدید در قبال شرکت زنان ترنس در مسابقات دوچرخه‌سواری تا پایان سال جاری میلادی اجرا خواهد شد.
واکنش ورزشکار ترنس: «شما حق ندارید که به من بگویید پایان کارم رسیده است»
خانم بریجز در بیانیه خود از وضعیت دوچرخه‌سواری در بریتانیا و رفتار این نهاد با دوچرخه‌سواران ترنس انتقاد کرده است.
او گفت: دوچرخه‌سواری هنوز یکی از سفیدترین و راست‌ترین (اشاره به سفیدپوستان و دگرجنسگراها) ورزش‌های موجود است و شما نمی‌توانید کمتر به آن اهمیت بدهید.
او افزود: من بدنم را در دو سال گذشته به دست تحقیق سپرده‌ام و این داده‌ها به زودی منتشر خواهند شد. داده‌های واقعی و مرتبط به زودی در دسترس قرار خواهد گرفت و باید بحث‌هایی در این مورد انجام شود.
خانم بریجز افزود: من می‌دانم که بسیاری از مردم فکر می‌کنند که من دراماتیک یا ترسناک هستم. من حتی نمی‌دانم که پس از این دیگر می‌خواهم سوار دوچرخه‌ام شوم یا نه… اما شما حق ندارید که به من بگویید پایان کارم رسیده است.
ماجرا از چه قرار است؟
بریجز در ابتدا یک ورزشکار متعهد در مسابقات دوچرخه‌سواری در رده مردان جوان در بریتانیا بود. او در سال ۲۰۲۰ ترنس‌جندر بودن خود را آشکارسازی کرد وهورمون درمانی را به عنوان بخشی از درمان نارسایی جنسیتی خود آغاز کرد.
او سپس تحت قوانین تراجنسیتی بریتانیا واجد شرایط شرکت در مسابقات زنان نخبه این کشور شناخته شد، که براساس آن سطح تستوسترون خون دوچرخه‌سواران برای یک دوره ۱۲ ماهه قبل از مسابقه باید کمتر از پنج نانومول در لیتر باشد.
اما چند روز قبل از مسابقات قهرمانی ملی بریتانیا در سال ۲۰۲۲، اتحادیه بین‌المللی دوچرخه‌سواری اعلام کرد که بریجز تنها پس از آنکه واجد شرایط بودن او برای شرکت در مسابقات بین‌المللی تایید شود می‌تواند در مسابقات ملی شرکت کند. چیزی که امید بریجز برای رقابت در بازی‌های مشترک المنافع را از بین برد.
گروهی از دوچرخه سواران زن از اتحادیه بین‌المللی دوچرخه‌سواری درخواست لغو قوانین جدید در مورد مشارکت زنان ترنس در مسابقات شده‌اند. آنان هشدار داده‌اند که به دلیل نگرانی‌هایشان در مورد ناعادلانه بودن شرایط برای زنان ورزشکار در این کشور مایل به تحریم مسابقات هستند.
بریجز می‌گوید که احساس «اذیت و تحقیر» کرده است و «توضیحات مختصری» در مورد واجد شرایط بودن خودش در این مسابقات دارد. او افزود که «هیچ مزیتی» نسبت به رقبای خود ندارد و می‌تواند آن را با رو کردن از داده‌ها ثابت کند.
همزمان با اینکه نهاد ملی دوچرخه‌سواری بریتانیا قوانین خود در قبال افراد تراجنسیتی را به حالت تعلیق درآورده است٬ اتحادیه بین‌المللی دوچرخه‌سواری مقررات خود در این زمینه را تشدید بخشیده و الزام سابقه دوچرخه‌سواری ورزشکاران را به دو سال افزایش داده اما میزان تستوسترون مورد نیاز برای زنان ترنس را به ۲/۵ نانومول در لیتر کاهش داده است.
اما پس از آنکه در جریان ماه جاری میلادی آستین کیلیپس٬ به عنوان اولین زن ترنس برنده بخش زنان نخبه مسابقات بین‌المللی شد٬ هیئت حاکمه جهانی در این زمینه مجددا مشاوره در مورد این موضوع را آغاز کرد و گفت که «اصدای ورزشکاران زن و نگرانی‌های آنها شنیده خواهد شد.»
«کمبود تحقیقات»
جان داتون، مدیر اجرایی نهاد ملی دوچرخه‌سواری بریتانیا در این مورد گفت: کمبود تحقیقات در این زمینه را تایید می‌کنیم، اما در حال حاضر تنها به آنچه در دسترس است می‌توانیم نگاه کنیم.
او افزود: من مطمئن هستم که ما سیاست‌هایی را تدوین کرده‌ایم که هم از عادلانه بودن رقابت‌های دوچرخه‌سواری اطمینان می‌دهد و هم تضمین می‌کند که همه دوچرخه‌سواران فرصت اشتراک در مسابقات را دارند.
او در ادامه گفت: ما همیشه به وضوح گفته‌ایم که این مسئله چالشی بسیار بزرگ‌تر از حوزه یک ورزش است. ما متعهد به گوش دادن به ورزشکاران، نظارت بر تغییرات در چشم‌انداز علمی و سیاست‌گذاری هستیم تا اطمینان حاصل کنیم که زمینه ورزش همه‌شمول است.
در ماه مارس سال جاری میلادی دو و میدانی انگلستان نیز حضور زنان ترنس در رده زنان در مسابقات را ممنوع اعلام کرد. سیاست مشابهی در بخش شنا، وزش سه گانه و کد و راگبی نیز روی کار گرفته شد.
شماری از مطالعات نشان داده‌اند که زنان ترنس حتی پس از مصرف هورمون‌های سرکوب‌کننده تستوسترون٬ مزایای قلبی عروقی و قدرتی بیشتر را در مقایسه با دیگر زنان ورزشکار حفظ می‌کنند.
منتقدان شرکت ورزشکاران ترنس در برخی از ورزش‌های زنان استدلال می‌کنند که حضور آنان در رده زنان با توجه به مزیت هورمونی که از آن برخوردار هستند زمینه فرصت‌ها را برای رقبای‌شان محدود می‌کند.
با این حال، برخی دیگر استدلال می‌کنند که تحقیقات دقیق و کافی در این زمینه وجود ندارد و با توجه بع تعداد کمی از زنان ترنس‌جندر که در حوزه ورزش حضور دارند ، ورزش باید فراگیرتر باشد.
با این حال نهاد ملی دوچرخه‌سواری بریتانیا می‌گوید که برنامه‌های زن محور آنان همچنان برای زنان ترنس و افراد غیر باینری باز و فراگیر است و آنان می‌توانند به مشارکت در طیف گسترده‌ای از فعالیت‌های دوچرخه‌سواری این کشور در رده جنسیتی خودشان ادامه دهند.
