شش قدم؛ پرسپولیس و سپاهان با آتش‌بازی به هفته پرهیجان آخر رفتند

یحیی گل‌محمدی برای دیدار مقابل گل‌گهر، دست به هیچ ریسکی نزد. او دقیقا از همان ترکیبی استفاده کرد که از داربی تهران مقابل حریفانش در لیگ و جام حذفی استفاده می‌کند؛ آرایش ۴-۴-۲ و استفاده از زوج وحید امیری و عیسی آل‌کثیر در خط حمله. همین‌طور بازی دادن به سعید صادقی و مهدی ترابی در کناره‌های زمین، از پرسپولیس یک چهره‌ای هولناک مقابل حریفان می‌ساخت.

تفاوت این پرسپولیس با تیمی که یحیی گل‌محمدی در داربی و حتی جام حذفی مقابل همین گل‌گهر وارد زمین کرد، در روش بازی‌اش بود. پرسپولیس از ثانیه صفر روی دروازه میهمانش حمله کرد؛ گل‌زد و عقب نکشید. باز هم گل‌زد و به حمله ادامه داد.

در سوی دیگر به نظر می‌رسید سعید الهویی نه تنها برای دفاع از دروازه‌اش مقابل هجوم احتمالی و موج گسترده حملات پرسپولیس در ابتدای بازی برنامه‌‌ای ندارد که حتی برای جبران گل یا گل‌های خورده هم ترفند جایگزینی را طراحی نکرده یا اگر هم طراحی کرده، آن را به خوبی برای بازیکنانش توجیه نکرده است.

بازی پرسپولیس مقابل گل‌گهر در نیمه نخست سه گل و در نیمه دوم یک گل داشت. با وجود این‌که نیمه دوم پرسپولیس فقط یک بار به گل رسید، اما سکوهای ورزشگاه تا آخرین ثانیه‌های مسابقه در التهاب موقعیت‌های پرسپولیس بود.

آن‌چه این بازی را به عنوان مسابقه متمایز این هفته معرفی می‌کند، موقعیت‌های مکرر گل‌زنی هر دو تیم در نیمه دوم بود. شاید تصور می‌شد که یحیی گل‌محمدی با اطمینان خاطر از پیروزی تیمش و بی‌اهمیت بودن گل‌شماری در هفته پایانی، تیمش را برای بازی هفته آخر مقابل نساجی در نیمه دوم عقب بکشد. اما او همچنان بازیکنان را حتی با تعویض‌هایش ترغیب به هجوم به دروازه میهمان کرد.

استقلال، مدافع عنوان قهرمانی و تیمی که فصل گذشته تمامی رکوردها را شکسته بود، در فاصله یک هفته مانده به پایان رقابت‌های لیگ برتر، از کورس قهرمانی باز ماند.

استقلال تا آخرین نفس برای زنده نگه داشتن شانس خود برای قهرمانی جنگید. بازیکنان ریکاردو ساپینتو که در طول فصل با مشکلات مدیریتی و حتی خبر حذف از آسیا به دلیل پرداخت نشدن بدهی‌های معوقه این باشگاه مواجه شده بودند، فراتر از انتظار جنگیدند و شاید اگر در داربی پایتخت و پس از آن در بازی مقابل صنعت نفت متوقف نمی‌شدند، حالا شانس مسلم قهرمانی بودند.

استقلال در هفته بیست و نهم، با وجود پیروزی ۲ بر یک مقابل مس در رفسنجان، از کورس قهرمانی باز ماند. این تیم البته با قطعی کردن مقام سوم خود در رقابت‌های لیگ برتر و حتی برخورداری از بخت قهرمانی در جام حذفی، همچنان شانس حضور در دوره آینده لیگ قهرمانان آسیا را دارد، به این شرط لازم که باز هم به دلیل مشکلات مدیریتی، پیش از حضور در این مسابقات، حذف نشود.

پرسپولیس با پیروزی چهار بر صفر در ورزشگاه آزادی مقابل گل‌گهر و در یک قدمی مقام قهرمانی لیگ برتر قرار گرفت. با در نظر گرفتن فشار روحی که تیم صدرنشین در طول مسابقه برای از دست ندادن احتمالی امتیاز حس می‌کند و همین طور حس کردن سایه تیمی مانند سپاهان که یکی از قوی‌ترین خطوط حمله لیگ برتر در فصول اخیر را دارد، می‌توان درک کرد که کار پرسپولیس برای این دیدار ساده نبود.

از سوی دیگر، گل‌گهر، میراث امیر قلعه‌نویی برای سعید الهویی، در رده ششم جدول همچنان این امیدوار بود که با متوقف کردن کامل پرسپولیس و کسب سه امتیاز بازی در آزادی، با اتفاقات احتمالی در سایر دیدارها تا رده چهارم و کسب احتمالی سهمیه لیگ قهرمانان آسیا خودش را بالا بکشد. اما به نظر می‌رسید برنامه‌های یحیی گل‌محمدی سرمربی پرسپولیس برای این بازی، متفاوت از دیدارهای گذشته تیمش بود.

پرسپولیس در جریان بازی مقابل گل‌گهر، یک دست بودن خود هم در مناطق مختلف زمین و هم در بازه‌های زمانی مختلف بازی را حفظ کرد.

فاصله بین خطوط این تیم در تمامی دقایق بازی، در کمترین حالت ممکن و استاندارد بود. دو هافبک میانی این تیم یعنی میلاد سرلک و سروش رفیعی، با دوندگی مضاعف خود در مرکز زمین، هم فاصله خطوط میانی و هجومی را به حداقل می‌رساندند و هم اجازه بازیسازی موثر را از هافبک‌های میهمان می‌گرفتند.

از ویژگی‌های بارز پرسپولیس در این بازی، حفظ یکپارچگی، حتی پس از تعویض‌های پیاپی یحیی گل‌محمدی بود. سینا اسدبیگی، لئاندرو پریرا، امید عالیشاه، مهدی عبدی و محمد عمری به تناوب به ترکیب پرسپولیس در نیمه دوم اضافه شدند، اما خللی در شکل بازی پرسپولیس به وجود نیامد.

با این پیروزی حالا سرنوشت پرسپولیس کماکان دست خودش است و در صورت پیروزی در بازی پایانی مقابل نساجی در مازندران قهرمان لیگ برتر می‌شود.

اگر پرسپولیس موفق شد در دقایق ابتدایی بازی مقابل گل‌گهر، خود را از زیر فشار روانی احتمالی از دست دادن امتیاز و استرس «دیر به گل رسیدن» رها کند، سرمربی سپاهان این هنر را داشت که با وجود اطلاع از نتیجه خارق‌العاده پرسپولیس در نیمه اول، تیمش را برای نیمه دوم، حتی بهتر از نیمه نخست آماده کند.

ژوزه مورایس، برنده‌ترین مربی «نیمه مربیان» بود. تیم او در نیمه دوم درحالی سه بار دروازه پیکان را باز کرد که بازیکنانش از نتیجه دیدار پرسپولیس مقابل گل‌گهر آگاه شده بودند.

باز گرداندن روحیه بازیکنان سپاهان از یک سو و آنالیز دقیق تیم پیکان از سویی دیگر، ژوزه مورایس را بهترین گزینه برای بهترین مربی هفته بیست و نهم لیگ برتر می‌کند.

ژوزه مورایس، سرمربی سپاهان، با همین پیروزی درخشان سپاهان را همچنان به عنوان یکی از شانس‌های قهرمانی نگه داشت.

مهدی ترابی می‌توانست بهترین بازیکن هفته بیست و نهم لیگ برتر فوتبال ایران باشد، اگر شهریار مغانلو یکی از درخشان‌ترین بازی‌های عمرش را به نمایش نمی‌گذاشت.

شهریار مغانلو، مهاجم هدف سپاهان، دقیقه ۴۲ نخستین گل تیمش را زد. در در دقیقه ۵۱ به امید نورافکن پاس گل داد. سپس در دقیقه ۵۳ گل دوم خودش و گل چهارم سپاهان را به ثمر رساند و در نهایت باز هم در دقیقه ۵۸ با پاس گلی که به امید نورافکن داد، تیمش را به گل رساند.

شهریار مغانلو روی چهار گل از پنج گل تیمش به صورت مستقیم نقش داشت. دوندگی‌اش در خط حمله اجازه بازیسازی را از مدافعان حریف گرفت و بارها با فضاسازی خود در قلب خط دفاع پیکان، به سایر مهاجمان این تیم فرصت داد تا خودشان را در موقعیت گل قرار دهند.

مهدی ترابی با هت‌تریک مقابل گل‌گهر هم از شایسته‌ترین بازیکنان هفته بیست و نهم لیگ برتر بود.

گل سوم مهدی ترابی که چهارمین گل پرسپولیس مقابل گل‌گهر هم بود، یکی از زیباترین، فنی‌ترین و کامل‌ترین گل‌های فصل جاری بود.

دقیقه ۴۹ مهدی ترابی پشت محوطه جریمه گل‌گهر صاحب توپ شد. او در حالی که در عرض محوطه جریمه دو قدم با توپ برداشت و نشان که می‌خواهد با ضربه‌ای قدرتی، محسن فروزان دروازه‌بان گل‌گهر را به چالش بکشد، با دیدن جلو آمدن و بسته شدن زاویه‌‌ها، ترجیح داد با یک چیپ فوق‌العاده، توپ را از بالای سر دروازه‌بان و مدافعان گل‌گهر وارد دروازه کند. ضربه نرمی که حدودا از فاصله ۲۰ متری زده شد، هم دقت و هم قدرت کافی برای ورود به دروازه گل‌گهر را داشت.

مهدی ترابی در نیمه نخست نیز یکی دیگر از گل‌های زیبای هفته بیست و نهم را از روی ضربه ایستگاهی زد. او در فصول اخیر بارها گل‌هایی تماشایی مقابل گل‌گهر را به نام خودش ثبت کرده است.