شفیعی کدکنی و اولین سال بی‌سایه

زندگی سایه فراز و نشیب‌های فراوان داشت. از کودکی و از همان دوران که در شهر رشت زندگی می‌کرد به موسیقی و شعر عشق می‌ورزید. به گفته خودش حافظه خوبی داشت و آوازهایی را که از رادیو می‌شنید، حفظ می‌شد و آنها را می‌نوشت و با اشعار شاعران کلاسیک ایرانی مقایسه می‌کرد.

نخستین اشعار امیرهوشنگ ابتهاج در اوایل دهه ۱۳۲۰ منتشر شد و البته خیلی زود با شعرای دیگر آشنایی پیدا کرد.

یلدا ابتهاج که برای اولین سالگرد درگذشت پدرش به ایران سفر کرده یکی دیگر از سخنرانان شب سالگرد سایه بود.

خانم ابتهاج در این مراسم نامه‌ای را از پدرش برای حاضران قرائت کرد که در آن سایه نوشته است: «من به هیچ انجمن، جمعیت، کانون، گروه و سازمانی متعلق نیستم. همه چیز برای مردم ایران و مردم جهان.»

مراسم شب سالگرد سایه در ششصد و نودمین شب از شب‌های بخارا برگزار شد و علاوه بر شفیعی کدکنی، چند چهره فرهنگی و هنری دیگر مثل جلیل مستشاری، زیبا اشراقی، بهرام دبیری، فرهود امیرانی و آوا مشکاتیان در وصف هوشنگ ابتهاج سخنرانی کردند.