فوت‌و‌فن؛ لیورپول-منچسترسیتی: کلوپ «عصبانی»ش عملیات نجات را آغاز کرد؟

سرمربی لیورپول درحالی به باشگاه سیتی برای جذب ارلینگ هالند طعنه زد، که جذب این مهاجم برای سیتی حدود ۶۵ میلیون یورو هزینه داشت و در همین تابستان لیورپول برای خرید داروین نونیز از بنفیکا حدود ۹۵ میلیون یورو هزینه کرده بود.

این نکات نشان می‌داد که سرمربی لیورپول در آستانه بازی با سیتی، چه فشار شدیدی را تحمل می‌کند؛ فشاری که حتی براساس برخی اخبار در رسانه‌های انگلیسی، شغل او را در خطر قرار داده بود.

بازی لیورپول-سیتی در چنین شرایطی آغاز شد؛ یک سو تیمی که با هالند، از فصل قبل هم بهتر شده و در سوی دیگر، تیمی که هم نتایجش افت کرده، هم اعتماد به نفس و روحیه کادرفنی و بازیکنانش.

به این ترتیب پیروزی در این بازی، می‌توانست لیورپول را از یک بحران شدید دور کند.

بازگشت اندی رابرتسون از مصدومیت و آمادگی تیاگو آلکانترا؛ دو نکته اصلی در ترکیب لیورپول بود.

در خط دفاع الکساندر آرنولد که به تازگی از مصدومیت رها شده، قرار نداشت و ترکیب چهار نفره خط دفاع از راست به چپ با جیمز میلنر، جو گومز، ویرجیل فان‌دایک و رابرتسون شکل گرفت.

در قلب خط میانی مثلث فابینیو، تیاگو، هاروی الیوت و جلوتر هم مثلث هجومی دیه‌گو ژوتا، روبرتو فرمینیو و محمد صلاح قرار داشت.

سیستم ۳-۳-۴ همیشگی کلوپ و حضور الیوت ۱۹ ساله در خط میانی که در چندین بازی بزرگ فصل گذشته هم از ابتدا در ترکیب لیورپول قرار گرفته بود.

پپ گواردیولا نسبت به چند بازی قبلی، کمی محافظه‌کارانه تیمش را به زمین فرستاده بود. چون در ترکیب ۳ نفره خط حمله در آرایش ۳-۳-۴ برناردو سیلوا در سمت راست، کنار هالند و فیل فودن بازی می‌کرد و چند گزینه اصلی خط حمله مثل جک گریلیش و ریاض محرز روی نیمکت نشسته بودند.

در خط میانی رودری، ایلکای گوندوقان و کوین دی‌بروینه بازی می‌کردند. در خط دفاع همچنان مصدومیت کایل واکر و جان استونز ترکیب دفاعی سیتی را ناقص گذاشته بود.

به این ترتیب ژائو کنسلو که در سمت راست خط دفاع قرار گرفته بود، ناتان آکه در دفاع چپ بازی می‌کرد و مانوئول آکانجی کنار روبن دیاز در قلب دفاع قرار گرفته بود.

درواقع خط دفاع سیتی در سه تا از چهار پست، دچار تغییر شده بود.

نکته ویژه چند دقیقه ابتدایی بازی، خشونت شدید بازیکنان لیورپول در نبردهای تن به تن بود. دو خطای شدید میلنر و گومز در این دقایق، می‌توانست برایشان کارت زرد داشته باشد اما داور ترجیح داد بدون دادن اخطار، بازی را در دقایق ابتدایی کنترل کند.

این خطاها نشانه‌ای از رویکرد ویژه کلوپ بود که از بازیکنان تیمش خواسته بود از ابتدای بازی، جدیت و شجاعت خود را در تک تک نبردهای یک مقابل یک، به بازیکنان تکنیکی سیتی نشان دهند.

هرچند لیورپول در دقایق ابتدایی چند بار به خلق فرصت گل نزدیک شد اما سیتی کم کم بر جریان بازی مسلط شد و حفظ توپ این تیم در نیمه لیورپول، هواداران تیم میزبان را هم حساس کرده بود.

حضور سیلوا در خط حمله باعث شده بود سیتی به جای ۳ هافبک میانی، عملا ۴ هافبک داشته باشد چون سیلوا برای گرفتن توپ عقب می‌آمد و در حفظ توپ هم به ۳ هافبک تیمش کمک می‌کرد.

از سوی دیگر اما فودن و هالند نسبت به بازیهای قبلی، کمی در خط حمله، پشتیبانی کمتری را از سوی خط میانی داشتند.

با این همه، فودن به تنهایی چند حرکت موثر در نیمه اول انجام داد و هالند هم دو بار فرصت زدن ضربه آخر را در محوطه جریمه داشت که یکی از آنها ضربه سری بود که دروازه‌بان لیورپول مهار کرد.

دیگر مشکل سیتی در فاز حمله این بود که کنسلو در سمت راست بازی می‌کرد و نمی‌توانست به اندازه زمانی که از سمت چپ نفوذ می‌کرد، موثر باشد و در نیمه زمین پاس‌های کلیدی حریف بدهد.

در نیمه اول لیورپول فقط یک شوت در چارچوب داشت اما با حفظ توپ الیوت و تیاگو در قلب خط میانی، کمی فشار سیتی را از روی بدنه دفاعی تیم خود کاهش دادند.

داستان بازی در نیمه دوم به کلی متفاوت بود؛ سیتی در مالکیت توپ پیشرفت محسوس نسبت به نیمه اول داشت و در حمله هم موثرتر عمل می‌کرد؛ اما همان ضعفی که سیتی مقابل یونایتد هم به رغم برتری محسوس نسبت به این تیم بروز داده بود، دیده می‌شد.

درواقع سیتی پس از پایان حمله و در انتقال به دفاع، چنان آسیب‌پذیر بود که بارها فرصت ایجاد موقعیت گل را به لیورپول داد.

در یکی از این صحنه‌ها صلاح از فاصله تقریبا ۴۰ متری دروازه سیتی، با ادرسون دروازه‌بان این تیم تک به تک شد و ضربه نهایی او با واکنش ادرسون به کرنر تبدیل شد.

۳۰ دقیقه پایانی بازی، حالت بسکتبالی داشت؛ سیتی در حالت حمله کلاسیک، به زدن گل نزدیک بود و لیورپول هم که به ۳ امتیاز نیاز داشت، با ورود نونیز، فابیو کاروالیو و جردن هندرسن به میدان، در ضدحملات موثرتر از قبل شده بود.

در این دقایق احساس می‌شد که بازی گل خواهد داشت و سرانجام گل اول را لیورپول زد. جالب اینکه بار دیگر صلاح از فاصله حدود ۵۰ متری با دروازه‌بان سیتی تک به تک شد و در تکرار این موقعیت جالب که ضعف دفاعی سیتی را نشان می‌داد، ضربه بغل پای مهاجم مصری به تور دروازه سیتی رسید.

از اینجا به بعد، لیورپول در داخل زمین بیش از پیش فشاری که روی کلوپ بود را بازنمایی می‌کرد. نبردهای سنگین و خشن نفر به نفر، برای جلوگیری از پیشروی بازیکنان سیتی و اعتراض شدید به تصمیمات داور؛ که این مورد دوم در دقیقه ۸۶ منجر به اخراج خود کلوپ از کنار زمین شد.

مربی آلمانی که در بازی‌های بزرگ به ندرت چنین رفتاری با گروه داوری داشت، این بار در واکنش به صحنه برخورد صلاح و مدافع سیتی، چنان به کمک داور و بعد به خود داور بازی معترض شد که آنتونی تیلور داور بازی بی‌درنگ به او کارت قرمز نشان داد.

جالب اینکه اگر کلوپ از نظر رفتاری و عصبی نمی‌توانست خودش را کنترل کند، گواردیولا هم از نظر فنی کنترل خودش را در ۳۰ دقیقه پایانی بازی تقریبا از دست داده بود و در یک نمایش تاریخی، درحالی که تیمش به روشنی نیاز به تقویت خط حمله داشت، اولین و آخرین تعویض سیتی در دقیقه ۸۹ انجام شد و خولین آلوارز به جای گوندوقان به میدان رفت.

با اینکه سیتی ۱۶ دقیقه مانده به پایان وقت قانونی بازی گل خورده بود، تنها تعویض سیتی در پایان وقت قانونی بازی انجام شد و گریلیش و محرز هم روی نیمکت ماندند.

لیورپول در دقایق پایانی می‌توانست گل دوم را هم بزند اما تصمیمات اشتباه نونیز در محوطه جریمه سیتی مانع این کار شد.

لیورپول با این برد حیاتی که به بهای محرومیت کلوپ از بازی بعدی به دست آمد، تازه به رده هشتم جدول رسید و ۱۴ امتیاز از آرسنال، صدرنشین لیگ عقب است.

همین اعداد نشان می‌داد که چرا پس از مدتها کلوپ را پیش از بازی معترض، بداخلاق و البته دچار ضعف منطق دیده‌ایم و در جریان بازی هم خودش و تیمش را پرخاشگر.

این موقعیت‌ها البته برای هر مربی و هر تیمی می‌تواند پیش بیاید. لیورپول درگیر یک بحران ویژه بود که پیروزی مقابل سیتی، شاید فقط شاید نقطه پایان آن بوده باشد.

این پیروزی حیاتی لیورپول، قطعا مربیان چلسی و منچستریونایتد که در رقابت برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان هستند را ناراحت کرده و رقابت بر سر این موضوع را جذاب‌تر از قبل می‌کند.