فوت‌و‌فن؛ چلسی-منچسترسیتی: گواردیولا به قهرمانی امیدوار شد

پپ گواردیولا که گاهی در آستانه یک بازی بزرگ، دچار وسواس تاکتیکی می‌شود و ترکیبی عجیب را برای بازی انتخاب می‌کند، این بار تحت تاثیر همین سندرم قرار گرفت.

ترکیب ابتدایی چلسی زمانی که بازی شروع شد، کاملا با آنچه پیش از بازی تصور می‌شد، متفاوت بود.

کایل واکر در کنار جان استونز و ناتان آکه در قلب دفاع قرار گرفته بود و جلوتر از این دفاع ۳ نفره، برناردو سیلوا و رودری بازی می‌کردند.

ژائو کنسلو که غالبا در سمت چپ خط دفاع به کار گرفته می‌شود، در سمت راست خط میانی بازی می‌کرد و سه هافبک دیگر سیتی کوین دی‌بروینه، ایلکای گوندوغان و فیل فودن بودند که پشت سر ارلینگ هالند بازی می‌کردند.

به این ترتیب سیتی درحالی بازی را با سیستم ۱-۲-۴-۳ و حضور چند بازیکن در پست‌های غافلگیرکننده شروع کرد که پیش از بازی با مرور اسامی بازیکنان، کمتر کسی می‌توانست این سیستم و این شکل بازی را برای سیتی حدس بزند.

گراهام پاتر هم یک ترکیب هجومی را برای شروع بازی انتخاب کرد؛ سیستم ۱-۳-۲-۴ و حضور مربع کای هاورتز، رحیم استرلینگ، کریستین پولیشیچ و حکیم زیاش در بخش هجومی.

متئو کواچیچ و دنیس زکریا دو هافبک دفاعی چلسی بودند و خط دفاع چلسی متشکل از سزار آسپلیکوئتا، تیاگو سیلوا، خالیدو کولیبالی و مارس کوکورلا بود.

با گذشت دقایق ابتدایی بازی مشخص شد که هدف گواردیولا از انتخاب این آرایش و ترکیب عجیب، تحت فشار قرار دادن سمت چپ چلسی و به طور خاص هدف قرار دادن کوکورلا، مدافع چپ اسپانیایی چلسی بوده است.

واکر و کنسلو دو بازیکن سریع و تکنیکی سمت راست منچستر سیتی بودند که باید با همراهی سیلوا، در سمت راست کارهای ترکیبی انجام می‌دادند و به فضای پشت کوکورلا می‌رسیدند؛ کاری که در نیمه اول به ندرت انجام شد.

مهم‌ترین دلیل ناکامی گواردیولا در اجرای این برنامه فنی، توان پایین کنسلو در بازی در سمت راست است.

این بازیکن پرتغالی به رغم راست پا بودن، تمایل ذاتی به بازی در سمت چپ و حرکت با پای مخالف از لب خط به فضاهای داخلی زمین است؛ کاری که در سمت راست نمی‌تواند به خوبی انجام بدهد و به همین دلیل برای واکر هم فضا ایجاد نمی‌شد که بتواند نفوذ کند.

در سوی دیگر برای چلسی دو اتفاق منفی ویژه در نیمه اول رخ داد؛ از دست دادن استرلینگ و پولیشیچ در دقایق ۵ و ۲۲ به دلیل مصدومیت.

به این ترتیب وقتی بازی به دقایق میانی نیمه اول رسید، دو عنصر هجومی مهم چلسی جای خود را به دو بازیکن ذخیره یعنی پی‌یر اوبامیانگ و چوکوئمکا دادند؛ این دومی یک هافبک هجومی ۱۹ ساله است که هفته گذشته در ۴ دقیقه پایانی بازی مقابل ناتینگهام فارست به میدان رفته بود و تاکنون ۴ بازی برای چلسی انجام داده است.

چلسی به رغم شوک بزرگی که با دو تعویض اجباری تجربه کرد، در نیمه اول تیم برتر میدان بود. ترکیب نامتعادل منچسترسیتی که به روشنی از نظر فنی کار نمی‌کرد، تبدیل به بزرگترین مانع این تیم در اجرای یک بازی هجومی متعادل شده بود و در سوی مقابل، چلسی به رغم مشکلاتی که برایش پیش آمده بود، در فاز حمله چند حرکت موثر انجام داد که مهمترین آنها دو حمله در دقایق پایانی بود که ضربات چوکوئمکا و زیاش توسط ادرسن دروازه‌بان سیتی مهار شد.

به این ترتیب نیمه اول اتفاقات ویژه علیه چلسی رخ داد اما تیمی که به رغم داشتن بازیکنان باکیفیت‌تر، در آستانه عقب افتادن قرار گرفت، سیتی بود؛ اتفاقی که البته رخ نداد و بازی در نیمه اول با تساوی بدون گل به پایان رسید.

گواردیولا همانطور که قابل پیش‌بینی بود، نیمه دوم را با دو تعویض شروع کرد، اما آنچه دوباره غافلگیرکننده بود، بیرون کشیدن هر دو بازیکن نقشه سمت راست بود؛ واکر و کنسلو هر دو زمین بازی را ترک کردند و به جای این دو بازیکن، مانوئل آکانجی و ریسو لوویس وارد زمین شدند؛ به این ترتیب آرایش سیتی تغییر نکرد اما آکانجی به جای واکر در ترکیب ۳ نفره خط دفاع سیتی قرار گرفت و لوویس هم زوج رودری در قلب خط میانی شد تا سیلوا به سمت راست خط میانی برود؛ جایی که کنسلو در نیمه اول بازی می‌کرد.

همین دو تعویض، کاملا روند تاکتیکی بازی را به سود سیتی تغییر داد؛ تا جایی که سیتی در ۱۵ دقیقه ابتدایی نیمه اول به ندرت فرصت خارج شدن چلسی با توپ از نیمه زمین خودش را داد.

گواردیولا که برای رسیدن به گل، عطش شدیدی داشت، در دقیقه ۶۰ دو تعویض هجومی دیگر انجام داد؛ فودن و سیلوا را از زمین بیرون کشید و جک گریلیش و ریاض محرز را وارد ترکیب تیمش کرد؛ تعویض‌هایی که فقط ۳ دقیقه بعد سرنوشت بازی را تغییر دادند.

حرکت گریلیش از سمت چپ و پاس عالی او از داخل محوطه جریمه، روی تیر دور با بغل پای محرز قطع شد و تبدیل به گل شد.

سیتی پس از این گل هم به جریان بازی تسلط نسبی داشت و کار به جایی رسید که پاتر مجبور شد مهاجم کم‌تحرک خود اوبامیانگ را که به عنوان بازیکن جانشین در نیمه اول وارد زمین شده بود، تعویض کند.

به میدان رفتن سه بازیکن جوان انگلیسی یعنی امری هاچینسن، لویس هال و کانر گالاگر هم جریان بازی را به سود چلسی تغییر نداد و تیم میزبان بدون آنکه فرصت خاصی خلق کند، با یک گل شکست خورد و به رده دهم جدول سقوط کرد.

این پیروزی از یک سو نشان داد که نیمکت منچسترسیتی در شبی که استراتژی ابتدایی سرمربی این تیم موفق نبوده، می‌تواند سرنوشت هر بازی بزرگی را تغییر دهد و همین برای پیچیده بودن رقابت در بالای جدول میان سیتی و آرسنال کافی است.

از سوی دیگر چلسی بار دیگر نشان داد که در فصل جاری چه تیم شکننده و متزلزلی است. در پایان این بازی، چلسی با تیم چهارم جدول یعنی منچستریونایتد در ۱۷ بازی برابر شد اما فاصله دو تیم ۱۰ امتیاز است.

به این ترتیب به نظر می‌رسد چلسی شانسی برای گرفتن سهمیه لیگ قهرمانان با قرار گرفتن در جمع چهار تیم برتر لیگ انگلیس ندارد.

هرچند سیتی در نیمه دوم بر جریان بازی تسلط خوبی داشت، اما درمجموع نمایش درخشانی از این تیم ندیدیم؛ مالکیت ۵۲ درصدی و فقط ۳ ضربه در چارچوب برای پیروز شدن در استمفوردبریج کافی بود، اما شاید برای قهرمان شدن آن هم در حضور آرسنال قدرتمند کافی نباشد.