فینال جام جهانی ۲۰۲۲؛ جدال فرانسه و آرژانتین بر سر نداشتن توپ

در پایان روز نخست مرحله گروهی، فرانسه به عنوان یکی از مدعیان قهرمانی خود را معرفی کرده بود؛ چیزی که ناشی از پیروزی ۴ بر یک این تیم مقابل استرالیا بود.

در سوی دیگر اما آرژانتین با شکست ۲ بر یک مقابل عربستان، تیمی بود که بیش از تمام مدعیان اصلی قهرمانی جام جهانی، تحت فشار بود و حتی احتمال نرسیدنش به مراحل حذفی احساس می‌شد.

در پایان مرحله گروهی اما هر دو تیم در وضعیت مناسبی قرار داشتند. آرژانتین با ۶ امتیاز به عنوان تیم اول گروه خود به مرحله یک هشتم نهایی رسیده بود و فرانسه هم به عنوان تیم اول گروه‌اش به مرحله دوم رسید.

آرژانتین و فرانسه امروز درحالی به فینال جام جهانی رسیده‌اند که به فینال رسیدنشان بیش از آنکه ناشی از برتری مطلق نسبت به مدعیان دیگر باشد، متاثر از کمتر اشتباه کردن این دو تیم بوده است.

انگلیس در بازی رو در رو با فرانسه نشان داد که به هیچ وجه ضعیف‌تر از این تیم نیست اما یک اشتباه کوچک در مهار اولیویه ژیرو در صحنه گل دوم فرانسه و سپس پنالتی هری کین که توپ وارد دروازه نشد، دیدیه دشان و بازیکنانش را به مرحله بعد فرستاد.

در مورد آرژانتین هم کافی است بازی با هلند را به یاد بیاوریم؛ بازیکنان لوییس فان‌خال درحالی که تا دقیقه ۸۳ دو گل عقب بودند، بازی را به تساوی کشاندند اما در ضربات پنالتی شکست خوردند تا مسی و همبازیانش به نیمه‌نهایی صعود کنند.

دشان و لیونل اسکالونی، مربیان دو تیم در مراحل حذفی نشان دادند که به رغم داشتن مهره‌های هجومی درخشان، محافظه‌کاری تاکتیکی را برای رسیدن به فینال جام جهانی ضروری می‌دانند.

فرانسه مقابل انگلیس در اغلب دقایق تیم دفاع‌کننده بود و حتی در نیمه نهایی مقابل مراکش فقط ۳۹ درصد مالکیت توپ داشت، یعنی فرانسه مقابل تیمی که در دو بازی قبلی برابر پرتغال و اسپانیا زمان زیادی از بازی را بدون توپ مشغول دفاع بود، علاقه‌ای به حفظ توپ نشان نمی‌داد.

البته که گل زودهنگام تئو هرناندز به مراکش در استراتژی دفاع-ضدحمله فرانسه موثر بود اما دشان به طور کلی ترجیح می‌داد توپ بیشتر در اختیار مراکش باشد تا پس از گرفتن توپ از این تیم، فضای کافی برای طراحی ضدحمله یا حمله سریع برای امباپه، عثمان دمبله و ژیرو در کار باشد.

این استراتژی اشتباهی نبود، چون مراکش در بازی‌های قبلی نشان داده بود که اگر عقب بنشیند، می‌تواند فضای مانور ستارگان هجومی بزرگ را محدود کند.

آرژانتین هم تا پیش از گل اول به کرواسی که از روی نقطه پنالتی زده شد، مالکیت توپ کمتری نسبت به کرواسی داشت.
ایده اسکالونی هم مثل دشان براین اساس بود که در انتقال توپ از دفاع به حمله، فضای بیشتری برای مسی و آلوارز ایجاد می‌شود؛ نسبت به زمانی که آرژانتین بخواهد با حمله کلاسیک لایه‌های دفاعی حریف خود را باز کند.

به یاد بیاوریم که آرژانتین مقابل کرواسی از ۴ هافبک متمرکز که ذاتا هافبک میانی هستند، استفاده کرد و فقط ۲ نیروی هجومی یعنی مسی و آلوارز را در ترکیب اصلی داشت.

دی‌پائول، مک‌الیستر، لئاندرو پاردس و انزو فرناندز ۴ هافبک متمرکزی بودند که پشت سر مسی و آلوارز بازی می‌کردند و تعداد زیادی بازیکن هجومی مثل آنخل دی‌ماریا که پیش از بازی در اغلب پیش‌بینی‌های رسانه‌ای نامش در ترکیب اصلی قرار داشت، نیمکت‌نشین بودند.

به این ترتیب با دو تیمی روبرو هستیم که هرچند ستارگان هجومی زیادی در تیم خود دارند اما در بازی‌های مراحل پایانی ترجیح داده‌اند در موقعیت صفر-صفر توپ بیشتر در اختیار حریفشان باشد؛ رویکردی که احتمالا در فینال هم در موقعیت مساوی در پیش خواهند گرفت.

درواقع درحالی در آستانه این فینال به یادماندنی همه از مسی و امباپه و هنر پا به توپ این دو ستاره حرف می‌زنند که سرمربیان آرژانتین و فرانسه در موقعیت ابتدایی بازی، بیشتر دغدغه نداشتن توپ را دارند، نه داشتن آن را.

البته پس از ثبت اولین گل در بازی، این تعادل و میل به نداشتن توپ و بازی در موقعیت دفاع-ضدحمله از سوی هر دو تیم از میان می‌رود و جای خود را به میل به مالکیت بالای تیمی که عقب افتاده و دفاع پررنگ‌تر تیمی که جلو افتاده، می‌دهد.

دشان در آستانه این بازی با معضل ویژه‌ای مواجه است؛ شیوع ویروس آنفلوانزا در اردوی تیمش. آدرین ربیو و اوپامکانو بازی نیمه‌نهایی مقابل مراکش را به این دلیل از دست دادند و حالا شاید وینزلی کومن، شوامنی و رافائل واران هم فینال را به همین دلیل از دست بدهند.

خبر ویژه در آستانه بازی فینال احتمال بازگشت کریم بنزما به ترکیب فرانسه بود؛ خبری که با انتشار بیانیه بنزما به طور رسمی تکذیب شد.

به این ترتیب بار دیگر ژیرو مهاجم مرکزی فرانسه خواهد بود و بار اصلی حملات فرانسه هم متمرکز بر منطقه چپ زمین، جایی که هرناندز و امباپه قرار دارند، خواهد بود.

این روزها امباپه برجسته‌ترین بازیکن فرانسه در بحث‌های رسانه‌ای است اما باید به این فکر کرد که آیا او بهترین بازیکن فرانسه در این تورنمنت بوده؟

آنتوان گریزمان مقابل انگلیس یک پاس گل سرنوشت‌ساز داد و مقابل مراکش هم به خصوص در نیمه دوم در حد یک مدافع میانی، در خنثی کردن حملات دامنه‌دار مراکش موثر بود.

گریزمان بارها در محوطه جریمه فرانسه، نقش آخرین نفر در خنثی کردن حملات مراکش را ایفا کرد و حالا می‌توان از او به عنوان بازیکنی یاد کرد که دور از بحث‌های رسانه‌ای غالب، چه بسا بهترین بازیکن فرانسه در این تورنمنت تا پیش از فینال بوده باشد؛ بازیکنی که در فاز حمله موثر است و در فاز دفاع هم برخلاف دمبله، امباپه و ژیرو مشارکت فعال و موثری دارد.

در شکل بازی آرژانتین آنچه بیش از هرچیز جلب توجه می‌کند، تقسیم وظایف میان هافبک‌ها و مهاجمان است.

بازیکنان خط میانی آرژانتین کاملا این را پذیرفته‌اند که مسی در جریان بازی چندین بار حرکات ویژه و سرنوشت‌ساز را با توپ انجام می‌دهد و به همین دلیل بهتر است آنها روی دفاع کردن و جلوگیری از نفوذ بازیکنان حریف به داخل محوطه جریمه آرژانتین تمرکز کنند.

دی‌پائول، مک‌آلیستر و پاردس با همین رویکرد، به مسی و آلوارز کمک می‌کنند که در دفاع کمتر مشارکت کنند و متمرکز روی بازی با توپ در حملات آرژانتین بمانند.

این تعادل و توازنی که آرژانتین متاثر از نبوغ مسی بهش رسیده، راز اصلی پیشروی این تیم تا فینال جام جهانی است؛ اینکه بازیکنان آرژانتین پذیرفته‌اند برای خلق موقعیت و زدن گل، نیاز به انجام حملات دامنه‌دار و پیچیده ندارند و کافی است به مسی در جریان بازی اعتماد کنند.

با فرض اینکه مسی در طول ۹۰ دقیقه به اندازه کافی فرصت گل خلق خواهد کرد، هافبک‌های آرژانتین کمتر روی طراحی حمله تمرکز می‌کنند.

تجربه موفق اسکالونی در مهار کرواسی و پیروزی ۳ گله مقابل این تیم باعث می‌شود احتمال بالایی را برای تکرار آن ترکیب در بازی فینال در نظر بگیریم.

درواقع انتظار داریم آرژانتین با دو مهاجم و ۴ هافبک متمرکز با گرایش دفاعی پشت سر مسی و آلوارز بازی را شروع کند.

اسکالونی البته این بار می‌تواند مارکوس آکونا مدافع چپ خود را که در بازی با هلند کارت قرمز گرفته و از بازی با کرواسی محروم بود، به ترکیب اصلی برگرداند.

این یک فینال رویایی برای بسیاری از هواداران فوتبال است چون می‌توانند دو ابرستاره فوتبال جهان را مقابل هم ببینند.

دو ستاره‌ای که رقابت شانه به شانه برای کسب آقای گلی و عنوان بهترین بازیکن تورنمنت را به فینال کشانده‌اند.

امباپه و مسی هر دو ۵ گل در بازی‌های قبلی زده‌اند و حالا در فینال جام جهانی، روند و نتیجه بازی تکلیف بهترین بازیکن تورنمنت و آقای گل مسابقات را هم روشن خواهد کرد.