منبع تصویر، PA Media
بهرنگ تاج‌دین – بی‌بی‌سی
رهبران سیاسی معمولاً پس از به قدرت رسیدن، از نخستین سخنرانی‌شان برای ترسیم تصویری از آینده ایده‌آل کشورتحت رهبری خود استفاده می‌کنند.
این نطقی است که سال‌ها یا حتی دهه‌ها رویش کار کرده‌اند و خواب اجرایش را دیده‌اند؛ نطقی مفصل و بی‌تاریخ که در آن مشکلات زیربنایی جامعه را شرح می‌دهند و چشم‌انداز رؤیایی آینده را به تصویر می‌کشند.
بوریس جانسون در نخستین سخنرانی‌اش از «بالا آوردن و هم‌سطح کردن» وضع اقتصادی همه مناطق بریتانیا صحبت کرده بود و ترزا می درباره کمک به خانواده‌هایی که دخل و خرجشان به زحمت با هم جور می‌شود.
در مقایسه، نخستین سخنرانی لیز تراس در مقام نخست‌وزیر جدید بریتانیا، کوتاه و مرتبط با چالش‌های روز بود. او از آرزویش برای تبدیل بریتانیا به «سرزمینِ بلندپروازی» هم حرف زد، ولی بیشتر سخنرانی به صحبت درباره مشکلات کوتاه‌مدت گذشت.
او از «بادهای مخالف جهانی ناشی از جنگ مخوف روسیه در اوکراین و عواقب کووید» صحبت کرد و گفت کاهش مالیات‌ها برای افزایش رشد اقتصادی، حل بحران گرانی حامل‌های انرژی، و نیز بهبود وضع نظام بهداشت ملی بریتانیا اولویت‌هایش در کوتاه‌مدت است.
خانم تراس سخنرانی چهار دقیقه‌ای‌اش را با اعلام اطمینان از این‌که بریتانیا می‌تواند «از این طوفان بگذرد و اقتصادش را بازسازی کند» به پایان برد.
همه از قبل می‌دانستند که او به سیاست‌های مکتب اقتصاد بازار آزاد، از جمله کاهش مالیات‌ها، حذف مقررات اداری و کوچک کردن دولت اعتقاد جدی دارد و می‌خواهد با چنین روش‌هایی به اقتصاد رونق دهد. سخنرانی اول لیز تراس چندان به این اطلاعات اضافه نکرد.
منتقدانش ممکن است او را به نداشتن یک چشم‌انداز و برنامه بلندمدت متهم کنند، ولی حامیانش احتمالاً می‌گویند این سخنرانی نشان داد که او رهبری عملگراست و تمرکزش روی مشکلات فعلی پیش روی کشور است.
بعید است این سخنرانی به عنوان یکی از بهترین و مهم‌ترین نطق‌های سیاسی جهان در کتاب‌های تاریخ ثبت شود ولی واقعیت این است که دغدغه اصلی اکثر مردم بریتانیا در شرایط فعلی بالا رفتن قریب‌الوقوع قبض‌های برق و گاز و کلا بحران تورم و تأمین خرج زندگی است.
آینده سیاسی خانم تراس بیشتر به تدابیرش برای حل این بحران معیشتی بستگی دارد تا چیز دیگری؛ تدابیری که وعده داده در چند روز آینده اعلامشان کند.
