ماجرای سرقت‌های زنجیره‌ای از رختکن باشگاه‌های ورزشی لندن چیست؟

یکی از قربانیان این ماجرا به نام آلینا ماه گذشته در یک باشگاه ورزشی در شمال لندن متوجه سرقت دارایی‌هایش شد. سارق حدود ۱۰ هزار پوند در فروشگاه هرودز و فروشگاه اپل خرج کرد.

سارق یا سارقان تلاش کرده بودند که ۱۰ هزار پوند دیگر خرج کنند که آلینا موفق شد حساب بانکی خود را ببندد. آنها با کارت او غذا خورده و تاکسی سوار شده و از بانک پول نقد گرفتند و رمز دسترسی به حساب‌های او را تغییر دادند.

در همه موارد فروشگاه‌های مشابهی تکرار شده است. کمد ورزشی هریت در باشگاه سرنوشت مشابهی داشت. در مدت ۹۰ دقیقه  دزد‌ها  توانستند ۷ هزار پوند در سلفریجز، اپل،  بالینسیاگا و هرودز خرج کنند. هشت هزار پوند از پول شارلوت هم در‌حالی که مشغول ورزش در باشگاه بود خرج شد.

دزد همهٔ پس‌انداز او را به حساب جاری او منتقل کرد و هر چه در حساب داشت را با خرید به باد داد. آلیسا و یکی از دوستانش هم تجربهٔ مشابهی داشتند و پول آنها هم در فروشگاه‌های گران‌قیمت خرج شد.

حساب لارن هم در زمانی که در استخر در باشگاهی شنا می‌کرد خالی شد.

افراد دیگری هم در باشگاه‌های دیگر در لندن هدف چنین سرقتی قرار گرفتند.

تلفن‌‌های همراه را می‌توان با استفاده از رمز عبور یا  استفاده از شناخت چهره و اثر انگشت برای سارقان دسترس‌ناپذیر کرد و حساب‌های بانکی را می‌توان مسدود کرد.

اما این سارق روشی دارد که تمام روش‌های مرسوم ایمنی را دور می‌زند.

وقتی آنها تلفن همراه و کارت‌ها را در اختیار می‌گیرند آنها کارت را در اپلیکیشن بانک روی تلفن همراه یا کامپیوتر خود ثبت می‌کنند.

چون این کارت اولین بار است که در این دستگاه استفاده شده است نیاز به کد امنیتی ارسالی دارد.

این کد امنیتی را بانک به تلفن مسروقه می‌فرستد. کد روی صفحهٔ قفل‌شدهٔ تلفن همراه به سرقت‌رفته ظاهر می‌شود و سارق فرصت پیدا می‌کند که آن را در دستگاه خود وارد کند.

وقتی این کد پذیرفته شد، آنها کنترل حساب بانکی فرد را در دست می‌گیرند. می‌توانند پول نقل‌و‌انتقال کنند یا هر چه می‌خواهند بخرند و رمز‌های دسترسی به حساب‌های بانکی را تغییر دهند.

این احتمال وجود دارد که سارق زن باشد و به تنهایی عمل کند.
این روش سرقت نشان می‌دهد که سارق باید فردی باشد که بدون برانگیختن هیچ شکی وارد رختکن و بخش کمد‌های زنان در باشگاه‌ها شود.

فروشگاه‌ها هم در همه موارد یکسان هستند. به‌نظر می‌رسد که دزد سیستمی دارد که ماهرانه از آن استفاده می‌کند.

شری وال خبر‌نگار بی‌بی‌سی که این موضوع را پیگیری کرده تأکید می‌کند که هرگز نباید تلفن همراه و کارت‌های بانکی را در کنار هم بگذارید.

یک راه‌حل آسان‌تر هم این است که هنگام رفتن به باشگاه‌های ورزشی وسایل ارزشمند و کارت‌های بانکی را با خود نبرید.
وال می‌گوید مهم‌ترین توصیه این است که کارت‌های بانکی و تلفن همراه خود را یک‌جا نگذارید.

به‌ویژه کارت بانکی را در قاب تلفن همراه قرار ندهید.

اگر سارق هر دو را با هم نداشته باشد احتمال دسترسی به حساب  محدود می‌شود.

بهترین راه برای جلوگیری از چنین سرقت‌هایی با این روش خاص این است که آنها نتوانند کد فرستاده‌شدهٔ بانک را بر روی تلفن همراه شما بخوانند.

این کار را در تنظیمات تلفن همراه خود می‌توانید انجام دهید:

رفتن در باشگاه‌های ورزشی در شهر لندن کار آسانی است. بیشتر باشگاه‌های زنجیره‌ای در این شهر شعبه‌هایی دارند و شیوهٔ عضویت در آنها به نحوی است که شرکت‌کنندگان می‌توانند با یک کارت عبور به چندین مکان بروند.

دزد احتمالی می‌تواند به عضویت یکی از این باشگاه‌ها  درآید و بدون هیچ دردسری در همه این اتاق‌های تعویض لباس بچرخد. دم در این باشگاه‌ها چهرهٔ افراد با کارت تطبیق داده نمی‌شود و کنترلی در کار نیست.

شری وال می‌گوید به‌خوبی آگاه است که کارت‌های ورودی باشگاه‌های  ورزشی به درد مجرمان می‌خورد و آنها می‌توانند از کمد‌های ورزشکاران دزدی کنند.

برای مثال، این ناشناس ماندن در باشگاه‌های ورزشی ۲۴‌ساعته  بهترین مکان برای قرار دادن چیزهای غیر‌قانونی در کمد‌های باشگاه است به طوری که شخص دیگری آن را بردارد.

وقتی فرد وارد رختکن باشگاه  شود دیگر نیازی ندارد احتیاط چندانی به‌خرج دهد.

مایک سالت، کلید‌ساز و کارشناس امور ایمنی است. او اشاره می‌کند بدون تردید باشگاه‌های ورزشی مجهز به دوربین‌های مدار‌بسته هستند اما به دلیل محدودیت‌های حریم خصوصی افراد این دوربین‌ها در محل ارتکاب جرم یعنی رختکن ورزشکاران نصب نشده‌اند.

آقای اسمیت می‌گوید نکتهٔ دیگر این است که افراد در اتاق رختکن بیشتر اوقات چندان مراقب و هشیار نیستند.

آنها مراقبند مبادا حریم خصوصی افراد دیگری را که در حال تعویض لباس هستند نقض کنند یا مشغول عوض کردن لباس‌های خودشان هستند.

بیشتر افراد آنقدر طولانی در رختکن نمی‌مانند تا متوجه افرادی شوند که آنجا می‌پلکند و مشاهدهٔ افرادی که در تلاش برای باز کردن کمد‌ها هستند منظرهٔ عادی این مکان است.

افرادی هم که آنجا می‌پلکند عجیب‌و‌غریب نیستند چون بسیاری از افراد  بیشتر برای معاشرت‌های اجتماعی به باشگاه ورزشی می‌آیند نه ورزش.

با این‌همه رفت‌و‌آمد به‌سختی می‌توان تعیین کرد چه کسی غریبه است. در مکان‌هایی مانند باشگاه ورزشی با طیف گوناگونی از آدم‌ها طرف هستید.

هر آدمی با هر وضعیت بدنی می‌تواند به باشگاه بیاید. لباسی هم که باید برای همرنگی با جماعت در آن محیط  بپوشید آسان است.

تا زمانی که شلوار جین یا پیژامه نپوشیده باشید هیچ‌کس شک نمی‌کند شما اشتباهی به این مکان آمده‌اید.

بیشتر آدم‌ها غریبه‌هایی هستند که نمی‌شناسید بنا‌براین مشتریان باشگاه‌ها با این پیش‌فرض به اطراف‌شان نگاه می‌کنند که همه به‌طور قانونی در این مکان حضور دارند. 

نکتهٔ قابل‌ملاحظه در سرقت‌های اخیر این بوده است که قربانیان همه در حساب‌های بانکی خود پول کافی برای خرید‌های هنگفت سارق داشته‌اند.
آقای سالت می‌گوید سارقان چندین روش برای انتخاب قربانیان خود دارند.
سارق ممکن است زنی را با جواهرات گران‌قیمت ببیند که هنگام ورزش آنها را در‌می‌آورد. اشیا  گرانقیمت باعث جذب این نوع سارقان می‌شود. 

«چنین سارقانی در انتظار زمان مناسب می‌مانند. این سارقان صبور هستند و اغلب منتظر می‌مانند تا شرایط  طوری فراهم شود که کار را با دقت کافی  و بی‌دردسر انجام دهند. هرچه دارایی‌ بیشتری در کار باشد مجرمان حرفه‌ای‌تر و با آمادگی بیشتر وارد کار خواهند شد».

آقای سالت می‌گوید برای دستبرد به کمد رختکن به‌احتمال زیاد از سیم نازکی برای باز کردن قفل این کمد‌ها استفاده شده است.