ماموریت دارت ناسا موفق شد مسیر سیارک را عوض کند

هدف این ماموریت محک زدن یک استراتژی بالقوه برای دفاع از زمین در برابر اجرامی است که ممکن است سیاره ما را تهدید کنند.

دستاورد دارت ثابت می‌کند که این استراتژی کارآمد است، به شرطی که زود انجام شود و سیارک خیلی بزرگ نباشد.

بیل نلسون مدیر ناسا گفت: «این ماموریت نشان می‌دهد که ناسا سعی دارد خود را برای هر آنچه کیهان به طرف ما پرت می‌کند آماده باشد.»

او به خبرنگاران گفت: «به اعتقاد من ناسا ثابت کرده که ما نقش خود به عنوان مدافع سیاره را جدی می‌گیریم.»

این سازمان روز سه شنبه مجموعه‌ای از داده‌ها را در تایید ارزیابی خود منتشر کرد. اینها شامل عکس‌های تازه از تلسکوپ هابل و عکس‌های یک فضاپیمای کوچک ایتالیایی است که قبل از اصابت دارت به دیمورفوس از آن جدا شده بود و عکس‌هایی از فاصله ۵۰ کیلومتری از آن برخورد گرفت.

ماموریت دارت (تست تغییر جهت سیارک دوگانه) در فاصله ۱۱ میلیون کیلومتری از زمین انجام شد.

در این ماموریت یک ماهواره به بزرگی یک یخچال با سرعت ۲۲ هزار کیلومتر در ساعت به وسط دیمورفوس برخورد کرد.

این جرم دور سیارک بزرگتری (به قطر ۷۸۰ متر) به نام دیدیموس می‌گردد. تا پیش از آن برخورد، ۱۱ ساعت و ۵۵ دقیقه طول می‌کشید تا دیمورفوس یک دور کامل حول دیدیموس بگردد.

شواهد جمع‌آوری شده اکنون حاکیست که این تناوب مداری به ۱۱ ساعت و ۲۳ دقیقه کاهش پیدا کرده است، یعنی ۳۲ دقیقه کمتر شده.

این یعنی دیمورفوس اکنون ده‌ها متر به دیدیموس نزدیکتر شده است.

ناسا موفقیت در این ماموریت را تغییری به اندازه حداقل ۷۳ ثانیه در تناوب مداری تعریف کرده بود. نتایجی که سه‌شنبه منتشر شد نشان می‌دهد که دستاورد دارت ۲۵ برابر این زمان بوده.

دکتر نانسی چابوت از آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز که هدایت این ماموریت را به عهده داشت گفت: «این تغییری ۴ درصدی در تناوب مداری دیمورفوس دور دیدیموس است. دارت تلنگر کوچکی به این سیارک زده. اما اگر در آینده بخواهیم چنین ماموریتی را اجرا کنیم باید سال‌ها زودتر دست به کار شویم.»

«برای آنکه بتوانیم این نوع انحراف را در آینده به عنوان بخشی از یک سیستم دفاع سیاره‌ای خیلی بزرگتر عملی کنیم، زمان اهمیت کلیدی خواهد داشت.»

دکتر تام استاتلر مسئول برنامه دارت ناسا خواستار احتیاط در مورد نتیجه گیری های بزرگ از این آزمایش شد.

او گفت که سیارک‌ها انواع و اقسام دارند و ترکیب و ساختمان آنها متنوع است.

او تاکید کرد: «نمی‌شود با تکیه بر یک آزمایش به روی یک سیارک نتیجه کلی گرفت که سیارک‌ها همه در شرایط مشابه چنین واکنشی خواهند داشت.»

«اما می‌توانیم از این آزمایش به عنوان یک نقطه مبدا برای محاسبات فیزیکی در شبیه‌سازی هایی استفاده کنیم که به ما می‌گوید برخوردهای متفاوت در شرایط متفاوت چه رفتاری خواهند داشت.»