مصاحبه الناز رکابی «اعتراف اجباری بوده»

خانم رکابی در مسابقات سنگنوردی آسیا بدون روسری حاضر شده بود و روز چهارشنبه، ۲۷ مهر، به تهران برگشت.

الناز رکابی که پس از رسیدن به فرودگاه با استقبال پرشور مردم روبرو شده بود به خانه نرفت. او در محلی در بسته در آکادمی ملی المپیک تحت نظر ماموران لباس شخصی بود و پس از آن به دیدار حمید سجادی، وزیر ورزش ایران رفت.

امروز، احمد علم‌الهدی،‌ امام جمعه مشهد از وزیر ورزش به خاطر دیدار با خانم رکابی به شدت انتقاد کرد.

او در خطبه های نماز جمعه امروز مشهد الناز رکابی را «دختری فریب‌خورده» خواند و گفت که او با برداشتن حجابش «در پیش چشم همه مردم دنیا آبروی نظام را برده است.»

آقای علم الهدی که پدر زن رئیس جمهور ایران است با حمله به وزیر ورزش گفت: «اساساً فرض کنیم که ملاحظات سیاسی درست باشد و بهتر باشد که این خانم طرد نشود و به نظام برگردد اما نکته اینجاست که چرا وزیر ورزش با این خانم ملاقات کرد درحالی‌که او بازهم بدون حجاب، تنها به یک کلاه اکتفا کرده است؟»

اقدام الناز رکابی برای شرکت در مسابقه سنگنوردی بدون روسری، بازتاب بسیاری در شبکه‌های اجتماعی پیدا کرد.

بعد از مسابقه برای مدتی خبری از خانم رکابی در دست نبود و یک منبع آگاه به بی‌بی‌سی گفته بود گذرنامه و تلفن همراه خانم رکابی از او گرفته شده است. پس از مدتی در اینستاگرام الناز رکابی متنی منتشر شد که در آن نوشته شده بود به دلیل «زمان‌بندی نامناسب و فراخوانی غیرقابل پیش‌بینی، برای صعود دیواره» پوشش او «سهوا» دچار مشکل شده بوده.

انتشار تصاویر خانم رکابی به نگرانی‌هایی درباره وضعیت او در صورت بازگشت به ایران دامن زد. فدراسیون بین‌المللی سنگ‌نوردی، روز سه‌شنبه با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که با این ورزشکار و فدراسیون سنگ‌نوردی ایران در تماس است و از او حمایت می‌کند. در این بیانیه آمده بود که «امنیت» الناز رکابی برای این فدراسیون بسیار اهمیت دارد و آنها به دقت، وضعیت را در ایران زیرنظر دارند.

این بیانیه اضافه کرده بود: «فدراسیون بین‌المللی سنگ‌نوردی از حقوق ورزشکاران، انتخاب‌های آنها و حق آزادی بیان‌شان کاملا حمایت می‌کند.» این فدراسیون نیز تاکید کرده بر اساس اطلاعاتی که به دست آورده، خانم رکابی تصمیم گرفته به ایران بازگردد.

بامداد چهارشنبه ۲۷ مهرماه جمعیت زیادی در فرودگاه امام خمینی جمع شدند و با شعار الناز قهرمان به او خوشامد گفتند. او در مسابقات آسیایی رتبه چهارم را به دست آورد. خودروی حامل خانم رکابی بدون لحظه‌ای توقف از میان جمعیتی که به استقبال او آمده بودند، گذر کرد و رفت.

همزمان رسانه‌های حکومتی ویدیویی از او در فرودگاه ایران منتشر کردند که در آن گفت «با اینکه تنش‌های زیادی داشته، تا الان خدا رو شکرهیچ اتفاقی نیافتاده.»

او در بازگشت و در پاسخ به سوال خبرنگار صدا و سیما درباره شایعات خداحافظی از تیم ملی گفت «خداحافظی در کار نیست، تا جایی که بتوانم مطابق اعتقاداتم جلو بروم جلو می‌روم.»‌ بسیاری با توجه به تاریخچه اعترافات اجباری و استوری و پست‌های اجباری در ایران، اظهارات او را هم زیر فشار و اجباری تلقی کردند.

الناز رکابی، روز یکشنبه (۲۴ مهر) پس از ورزشکاران کره جنوبی و ژاپن (دو ورزشکار) به رتبه چهارم آسیا رسید.

تیم ایران با سه ورزشکار شامل الناز رکابی، رضا علیپور و رضا کلاسنگیان در این مسابقات شرکت کرد. الناز رکابی سال گذشته اولین زن ایرانی بود که در مسابقات جهانی صعودهای ورزشی مدال گرفت. او که متولد ۱۳۶۸ است، از سال ۱۳۸۰ سنگ نوردی را آغاز کرد و بیش از ۴۰ طلای کشوری به دست آورده است. همچنین چندین بار در مسابقات مسترکاپ بین المللی و آسیایی، مدال‌ آورده است.

خانم رکابی در سال ۲۰۱۶ در مصاحبه‌ای با یورونیوز در فرانسه اذعان کرد که حجاب در هنگام کوهنوردی می‌تواند چالش‌های فیزیکی بیشتری ایجاد کند. او گفته بود ««در اوایل برای آنها خیلی عجیب بود که یک نفر چرا باید با پوشش بیاید و چرا در این گرما با کلاه و یا با هد یا با لباس بلند دارد ورزش می کند. برای آنها عجیب بود. هوا وقتی گرم می شود حجاب خیلی اذیت می کند. باید هوای گرم بدن خارج شود. ولی ما تمام تلاش خود را کردیم که لباس های با حجاب را که مناسب این ورزش است پیدا کنیم. همه کارها را خودمان انجام دادیم. حتی در تمرینات سعی می کنم که با حجاب تمرین کنم که (میزان) سازگاری (بدن) بالاتر برود.» او در آن مصاحبه گفته بود «یکی از بزرگترین مشکلات من این است که در تمرینات خیلی تنها هستم. هیچ کس در ایران (در بین خانم ها) بالاتر از من نیست اما اجازه هم نمی‌دهند که با پسرها تمرین کنم.»

زنان ورزشکار ایرانی سال‌هاست که با تبعیض و اجحاف روزانه از سوی مسئولان جمهوری اسلامی دست و پنجه نرم می‌کنند. تبعیض‌هایی نظیر ممنوعیت حضور در برخی رشته‌های ورزشی، عدم اعزام به بسیاری از مسابقات بین‌المللی، عدم دسترسی به ورزشگاه‌ها و امکانات ورزشی در مقایسه با مردان، حقوق ناچیزی که بسیاری اوقات پرداخت نمی‌شود و بسیاری موارد دیگر.

اما برای زنان هم پوشش اجباری اسلامی یکی از بزرگ‌ترین مشکلات است. پوششی که گذشته از این که اجباری است و حق آزادی پوشش را نادیده می‌گیرد، در ورزش‌های قهرمانی به مانعی جدی برای زنان بدل می‌شود و دردسرهایی نظیر محدودیت در بعضی حرکت‌ها و بالا بردن دمای بدن ورزشکاران را به دنبال دارد.