منبع تصویر، Getty Images
فشارهای امنیتی و قضایی حکومت ایران در آستانه اولین سالگرد کشته شدن مهسا (ژینا) امینی به شدت افزایش یافته است
تشدید فشارهای امنیتی و موج تازه اخراج استادان دانشگاه‌های ایران، انتقاد تند برخی نهادهای صنفی دانشگاهی را برانگیخته است.
همزمان گزارش‌ها حاکیست که از تدریس ۲ استاد دانشگاه «جلوگیری شده» و یک استاد دیگر نیز نامه «ختم همکاری» با دانشگاه بهشتی تهران دریافت کرده است.
این در حالیست که کانون صنفی استادان دانشگاهی ایران امروز یکشنبه (۵ شهریور ۱۴۰۲) با صدور بیانیه‌ای که در سایت خبری جماران منتشر شده، در مورد «مداخله مخرب» نهادهای امنیتی و اطلاعاتی جمهوری اسلامی هشدار داده است.
در بیانیه این کانون آمده است که «نهادهای غیرمسئول مانند وزارت کشور به جای دخالت در امور دانشگاه‌ها به انجام وظایف قانونی خود از جمله ارتقاء امنیت کشور بپردازند.»
کانون صنفی استادان دانشگاهی ایران در بیانیه خود همچنین از «تلاش در امنیتی کردن نهاد دانشگاه» انتقاد کرده و استخدام افراد همسو را «تحمیل یک جریان خاص سیاسی» در امور دانشگاهی ایران توصیف کرده است.
در روزهای اخیر روند اخراج استادان دانشگاه‌ها شتاب بیشتری به خود گرفته است. به گزارش کانال تلگرامی امتداد، رهام افغانی، استادیار معماری دانشگاه بهشتی هم نامه «ختم همکاری» دریافت کرده و «عملاً اخراج شده است.»
سایت خبری انصاف‌نیوز هم گزارش داده که «از تدریس» حسین علایی در دانشگاه تهران و رضا صالحی امیری در دانشگاه علوم و تحقیقات «جلوگیری» شده است.
حسین علایی، یکی از فرماندهان سپاه پاسداران در طول جنگ ایران و عراق و مدیرعامل پیشین شرکت هواپیمایی آسمان است و رضا صالحی امیری، وزیر پیشین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود.
در روزهای گذشته علی شریفی زارچی، استاد دانشگاه شریف، آمنه عالی و حمیده خادمی، دو عضو هیئت علمی دانشکده روانشناسی دانشگاه علامه طباطبایی و داریوش رحمانیان، استاد ممتاز تاریخ دانشگاه تهران، اخراج شده‌اند.
آبتین گلکار، مترجم سرشناس و استاد گروه زبان روسی دانشگاه تربیت مدرس، در واکنش به اخراج استادان درحساب اینستاگرام خود نوشت: «تکلیف طایفه‌ی اشقیا که مشخص است، ولی خاک باید بر سر کرد وزیری را که در حد بز اخفش هم نمی‌تواند به افتضاحی که در موسسات زیردستش به پا شده واکنش نشان دهد. خاک باید بر سر کرد آن دانشگاه مادر را که بزرگانی چون میلاد عظیمی و وحید عیدگاه طرقبه را قدر نمی‌شناسد و خاک باید بر سر کرد آن صاحب ژن معیوب را که علی شریفی زارچی را خار چشم بداند.»
اخراج اساتید از دانشگاه‌های ایران، محدود به پس از اعتراضات شهریور ۱۴۰۱ نیست.
اخراج شماری از استادان در ماه های اول ریاست جمهوری ابراهیم رئیسی، اعتراضات زیادی را در پی داشت.
منتقدان می‌گویند این اقدام به «بهانه اداری» است اما دلیل اصلی آن سیاسی است
کانون صنفی استادان دانشگاهی ایران: جریان‌هایی از ابتدای انقلاب اسلامی «استقلال» نهاد دانشگاه را «تضعیف» کرده‌اند
منبع تصویر، Getty Images
در واقعه حمله مرگبار به کوی دانشگاه تهران (۱۳۷۸)، اعتراض دانشجویان به شدت سرکوب شد
کانون صنفی استادان دانشگاهی ایران که ریاست آن را محمدرضا عارف، معاون پیشین رئیس جمهوری برعهده دارد همچنین در بیانیه خود نوشته که «متأسفانه جریان‌هایی از ابتدای انقلاب اسلامی سعی در تضعیف استقلال دانشگاه داشته‌اند.»
در واقعه حمله مرگبار به کوی دانشگاه تهران (۱۳۷۸)، اعتراض دانشجویان به شدت سرکوب شد و روزنامه گاردین چاپ بریتانیا با انتشار گزارشی از زبان شاهدان عینی آن وقایع، شرح آن را «هولناک» خواند.
در ایران امور مهمی مانند سیاست‌گذاری و به ویژه جذب هیات علمی و انتصاب روسای دانشگاه به شورای عالی انقلاب فرهنگی واگذار شده است.
موضوعی که کانون صنفی استادان دانشگاهی آن را بخش مهمی از اختیارات آموزش عالی و دانشگاهی دانسته که از وزارت علوم سلب و به نهاد دیگری واگذار گردیده است.
در بیانیه این کانون همچنین از روند افزایشی مهاجرت نخبگان به خارج از ایران ابراز نگرانی شده و آمده که «استاد، دانشجو و دانشگاه به عنوان یک تهدید معرفی شده است.»
نمونه بارز این برخورد را کانون صنفی استادان دانشگاهی در نامه اخیر احمد وحیدی وزیر کشور به سازمان امور اداری و استخدامی ذکر کرده است.
گفته می‌شود که در بند ۵ مصوبه شورای امنیت ایران از وزارتخانه‌های علوم و بهداشت خواسته شده که ترتیب استخدام ۱۵ هزار عضو هیأت علمی همسو با حکومت اسلامی داده شود. همچنین در این نامه اعضای هیأت علمی به عنوان بزرگترین عامل ناآرامی های سال۱۴۰۱ معرفی شده‌اند.
مقام‌های جمهوری اسلامی در آستانه نخستین سالگرد کشته شدن مهسا (ژینا) امینی در زمان بازداشت گشت ارشاد تهران و در پی آن اعتراضات سراسری گسترده و جنبش زن، زندگی، آزادی، از احتمال بازگشت ناآرامیها به شدت بیمناک هستند و تلاش امنیتی گسترده‌ای را برای مقابله با اعتراضات احتمالی در پیش گرفتهاند.
در جریان سرکوب خونبار اعتراضات سراسری سال گذشته ایران، هزاران نفر کشته و مجروح شدند و هزاران نفر بازداشت، «شکنجه» و زندانی شدند.
