واکنش امرالله صالح به خاطرات وزیر خارجه ترامپ: کتاب پومپئو پر از دروغ است

آقای صالح دراین باره نوشته که «رئیس جمهور غنی بارها گفت که حاضر است انتخابات زودهنگام مطابق به زمان‌بندی سازمان ملل برگزار شود و در انتقال قدرت از ارزش‌ها حراست شود. اما طالبان انتخابات را به مثابه نابودی خود تلقی می‌کردند و می‌کنند.»

آقای پومپئو در کتابش نوشته که آقای غنی با سرعت گرفتن مذاکرات صلح «همیشه یک مشکل بود». او قبلا هم مدعی شده بود آقای غنی مخالف مذاکرات صلح با طالبان بود، به دلیل اینکه مدعی بود در انتخابات برنده شده بود، «در حالی‌ که انتخابات را دزدیده بود، او در دزدی رای از رقیب‌اش [عبدالله عبدالله] ماهرتر بود.»

آقای صالح نوشته که «برای آمریکا ارزش‌ها بی‌ارزش شده بود و آنها شتاب داشتند که در تعامل پنهانی با پاکستان و آشکار با طالبان روی همه شعارها و ارزش‌ها پا بگذارند و برای جنگ‌های بزرگ و آینده آماده شوند، فروگذاری افغانستان به کام راولپندی (شهری که مرکز ارتش پاکستان در آن است) و طالب فکتور نو در سیاست شان بود.»

او درباره کتاب پومپئو نوشته است که حالا بخاطر «تحریف اذهان ابر دروغ می‌گویند. ابرقدرت که دروغ گفت ابر دروغ می‌باشد. انتخابات و حفظ ارزش‌ها قیمت داشت و حاضر نبودند این قیمت را بپردازند. من در ارتباط به پالیسی‌شان گفتنی ندارم اما نباید ملت ما را بی‌ارزش و هیچ جلوه دهند. بزرگترین اشتباه رئیس جمهور غنی اعتمادش به غرب بود.»

در مهر سال ۱۳۹۳ دولت افغانستان دو موافقتنامه مهم امنیتی را با سفیر آمریکا در کابل و نماینده ویژه ناتو در افغانستان امضا کرد. سندی که روند حضور نظامیان ناتو و آمریکا را پس از سال ۲۰۱۴ در افغانستان مشخص می‌کرد. سندی که واکنش‌های زیاد را در کشورهای همسایه افغانستان بر انگیخت و حتی پارلمان افغانستان، ابوالفضل ظهره‌وند، سفیر ایران در کابل را متهم کرد که در دیدار با فضل الهادی مسلمیار، رئیس مجلس سنا، از او خواسته است که این مجلس موافقتنامه همکاری میان افغانستان و آمریکا را تصویب نکند.

آقای صالح نوشته که «افغانستان بخاطر اعتماد به غرب قیمت خیلی بلند در روابط‌ اش با منطقه پرداخت. راه حل نباید آوردن یک گروه متحجر و جهل پرور می‌بود. طالب اکنون مایه ننگ و خجلت به همه شده است و آمریکا برای شستن این رو سیاهی متهم‌های خیالی می‌سازد و افغانستان را به تمسخر می‌گیرد.»

او مدعی شده است که در دوران مذاکرات صلح افغانستان پاکستانی‌ها و قطری‌ها «وعده سپرده بودند که جهالت طالب کاهش یافته است. این وعده دروغ ثابت شد.»

طالبان بعد از به قدرت رسیدن دوباره، دختران و زنان را از آموزش محروم کردند و حتی به زنان اجازه کار در نهادهای داخلی و خارجی را نداد.

زلمی خلیلزاد، نماینده ویژه آمریکا در روند صلح افغانستان که توافقنامه صلح آمریکا و طالبان را امضا کرد، همزمان با نشر کتاب خاطرات مایک پومپئو وزیر خارجه پیشین آمریکا در رشته توییت‌های با معرفی این کتاب نوشته است که محمد اشرف غنی رئیس‌جمهوری پیشین افغانستان«احساس می‌کرد که می‌تواند پیام‌های صریح وزیر خارجه، من و مقام‌های رسمی آمریکا را نادیده بگیرد.»

او افزوده که آقای غنی ارتباط زیادی با اعضای کنگره آمریکا، ژنرال‌های بازنشسته و لابی‌گران داشت و این ارتباطات او را به این باور رسانده بود که آمریکا حضور نظامی خود را در افغانستان حفظ خواهد کرد.

به گفته خلیلزاد علی‌رغم اینکه «من و آقای پومپئو درباره تصمیم آمریکا به خروج نظامی از افغانستان به او گفته بودیم.» اما او عدم باورمندی آقای غنی را به این گفته‌ها «اشتباه استراتژیک » او خوانده است.

در کتاب پومپئو آمده است که آقای خلیل‌زاد فرد «پنهان‌کار و رابطه باز» بود.

در دوران حکومت جمهوری وجود فساد در دستگاه دولتی و مقامات بارها خبرساز شد. آقای پومپئو نیز در کتابش اشاره کرده که او یک دفعه با دونالد ترامپ، رئیس جمهوری وقت آمریکا شوخی کرده که فساد افغانستان «یک ویژگی است، نه یک عارضه» و مدعی شده که «فساد دولت افغانستان را نگه داشته است.»

آقای صالح در واکنش به این موضوع نوشته است که «اگر آمریکا دلیل تهدابی سقوط را فساد می‌داند، چرا حاضر نیست فهرست قراردادهای بزرگ که خودشان عقد می‌کردند، نشر کند تا سیه روی شود هر که در او غش باشد.»

آقای صالح در ادامه پرسیده که «چرا بالاتر از نود درصد تمام ملیونرهای دوره جمهوریت بی‌سواد و یا کم سواد‌اند. زیرا این بی‌سوادها و کم سوادها توان پیدا کردن اصل موضوع را نداشتند و صاحبان اصلی قرارداد یا دست اول‌ها از بی‌سوادها هراس و نگرانی نداشتند.»

او در ادامه مدعی شده است که «وقتی قمر باجوا (رئیس ستاد ارتش زمینی پاکستان) به وساطت انگلیس به کابل آمد، در سه جلسه کلان (بزرگ) و مختصر اشتراک داشتم. گفت که طالب از کلمه انتخابات و رای مردم می‌ترسند . راه بدیل حوصله، درک و وحدت نظر کار داشت که دستگاه پر منابع پروپاگند آمریکا آنرا از هم پاشانیده بود تا زمینه به معامله ننگین دوحه برابر شود.»