پسر عموهای میلانی در یک‌چهارم نهایی سال ۲۰۰۵ لیگ قهرمانان اروپا: مسابقه‌‌ای شبیه جنگ

«ماتراتزی که به قصاب شهرت داشت و واقعاً بازیکن خشنی بود و روی کاستا که بسیار ملایم‌تر و البته فوتبالش نیز هنرمندانه‌‌تر بود در کنار هم ایستاده بودند و ماتراتزی برای چند ثانیه آرنج خود را روی شانه کاستا گذاشت.»

«تا آن را دیدم، بلافاصله عکس گرفتم. حیف که فقط یک فریم از آن لحظه دارم.»

این عکس پایان آخرین بازی میلان و اینتر در لیگ قهرمانان اروپا را نیز به تصویر کشید. دیدار برگشت یک چهارم نهایی سال ۲۰۰۵ که پس از پرتاب بی‌امان فشفشه‌ها و اشیاء مختلف از سوی هواداران اینتر به سمت زمین و در نتیجه مصدومیت دیدا، دروازه‌بان میلان، در دقیقه ۷۳ با تصمیم داور نیمه‌کاره رها شد و بعداً میلان با نتیجه ۳-۰ پیروز آن اعلام شد.

رلندینی که در آن زمان برای رویترز کار می‌کرد، می‌گوید: «جو آن شب مانند تمام داربی‌های میلان و اینتر در سان سیرو بود.»

«آنها همیشه جدی هستند، البته زیاد دعوا نمی‌کنند. در مقابل هیاهوی طرفداران بسیار زیاد است و حتی اگر بازیکن هم نباشید، واقعاً می‌توانید آن را احساس کنید.»

«وقتی پای خود را به زمین می‌گذارید، احساس می‌کنید این فقط یک مسابقه فوتبال نیست، بلکه بسیار فراتر از آن است. جو فوق‌العاده‌ای دارد و آدرنالین در نهایت خود است. زمانی که گل استبان کامبیاسو مردود اعلام شد، ورزشگاه منفجر شد و وضعیت کاملاً تغییر کرد.»

«هواداران اینترمیلان دیوانه شده بودند و شروع به پرتاب اشیاء مختلف و فشفشه‌ به درون زمین کردند. این اتفاق حدود پانزده یا بیست دقیقه ادامه داشت و شبیه به جنگ شده بود.»

تنش در حال افزایش بود. دو سال قبل، با وجود اینکه هر دو بازی نیمه نهایی با تساوی به پایان رسیده بود، میلان توانسته بود به لطف گل‌ زده بیشتر در خانه حریف، اینتر را حذف کرده و در فینال و ورزشگاه اولدترافورد، یوونتوس را در ضربات پنالتی شکست داده و قهرمان شود.

میلان همچنین در فصل ۵-۲۰۰۴ قهرمان ایتالیا شد تا ششمین اسکودتو خود را از آخرین باری که اینتر در فصل ۹-۱۹۸۸ قهرمان سری‌آ شد، بدست آورد.

مالک میلان و سیاستمدار مشهور ایتالیایی، سیلویو برلوسکونی، در حال ساختن تیم بزرگی در میلان بود و به کارلو آنچلوتی، یکی از اعضای تیمی که در سال‌های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۰ جام‌های اروپایی پیاپی را فتح کرده بود، اعتماد کرد تا دوره‌ موفق دیگری را به عنوان سرمربی رقم بزند.

در بازی برگشت یک‌چهارم نهایی، چهار مدافع قدرتمند میلان شامل کافو، یاپ استام، الساندرو نستا و پائولو مالدینی پشت سر آندره‌آ پیرلو، کلارنس سیدورف، ماسیمو آمبروسینی و کاکا قرار گرفتند و هرنان کرسپو، مهاجم سابق اینتر و آندری شوچنکو در خط حمله بودند. اما روی کاستا روی نیمکت بود.

اینتر هزینه زیادی برای رقابت با میلان و یوونتوس صرف کرده بود و رئیسش، ماسیمو موراتی، دو بار در سه سال رکورد نقل و انتقالات جهان را شکسته بود. آنها ابتدا رونالدو را در سال ۱۹۹۷ از بارسلونا به خدمت گرفتند و سپس کریستین ویری را در سال ۱۹۹۹ از لاتزیو جذب کردند.

کرسپو و سیدورف که با قراردادهای بزرگی به اینتر آمده بودند، قبل از اینکه به میلان بروند، نتوانستند دستآورد مهمی برای اینتر داشته باشند. فابیو کاناوارو نیز برای مدتی کوتاهی به اینتر آمد و بعد از دو سال ناکامی، به یوونتوس پیوست.

تا سال ۲۰۰۵، خط هافبک اینتر را زوج آرژانتینی کامبیاسو و خوان سباستین ورون شکل داده بودند و آدریانو مهاجم برزیلی نیز بهترین فصل خود با پیراهن مشکی و آبی را تجربه می‌کرد. اینتر به وضوح در حال پیشرفت بود و نتایج نسبتاً خوبی هم گرفته بود.

اما هواداران رقیب، به مسخره لقب «قهرمان ماه اوت» را به اینتر داده بودند. زیرا اینتر همیشه در بازار نقل و انتقالات تابستانی خوب عمل می‌کرد، اما قهرمانی را در ماه مه از دست می‌داد.

در میان هواداران اینتر، این احساس وجود داشت که آنها در یک رقابت ناعادلانه با میلان و یوونتوس که یازده عنوان قهرمانی از سیزده عنوان قبلی را کسب کرده بودند، قرار دارند.

با این حال، سال ۲۰۰۶ هر دوی این تیم‌ها در رسوایی کالچوپولی جریمه شدند. یوونتوس به دسته پایین سقوط کرد و دو عنوان قهرمانی خود را پس داد و میلان، فیورنتینا، لاتزیو و رجینا نیز با کسر امتیاز جریمه شدند.

در بازی رفت، شایعاتی در سکوها پیچیده بود مبنی بر اینکه تحقیقاتی در ناپل و تورین به اتهام رشوه و فساد در فوتبال آغاز شده است.

شکست اینتر در بازی رفت، سکوها را ملتهب کرده بود، زیرا هواداران نسبت به کسب امتیاز لازم نا امید شده بودند و تیمشان را در کم کردن فاصله با تیم‌های میلان و یوونتوس که همیشه یک قدم جلوتر از آنها به نظر می‌رسیدند، ناتوان می‌دیدند.

استام و شوچنکو در بازی رفت گل‌های برتری میلان را زده بودند.

اما با این حال، هواداران اینتر در بازی برگشت، امید بسیاری به برگرداندن نتیجه در بازی خانگی داشتند.

الساندرو کاستاکورتا، مدافع بزرگ میلان، که در بازی رفت به عنوان بازیکن تعویضی وارد زمین شد، بازی‌های داربی‌ دلا مدونینا را به عنوان بدترین روزهای دوران حرفه‌ای خود می‌داند. او با اشاره به بی‌خوابی قبل این بازی‌ها گفته: «این بازی سرشار از احساسات و بسیار پرتنش است.»

شوچنکو نیز گفته او هم برای خوابیدن مشکل داشته و به خاطر می‌آورد که با نزدیک‌تر شدن بازی‌ها، شهر میلان کاملاً تحت تأثیر این بازی رنگ دیگری به خود می‌گرفت.

مهاجم سابق اوکراین، اخیراً به نشریه گازتا دلااسپورت گفت: «هرچند تنش و انتظارات بسیار بالاست. اما فراتر از آن، شور و شوق و البته برخورد متمدنانه را نیز در این بازی‌ها شاهد بودیم.»

شوچنکو، شماره هفت میلان، در دقیقه سی بازی برگشت، با ضربه پای چپ از بیرون محوطه جریمه، دروازه فرانچسکو تولدو را باز کرد. کارت نگرفتن این مهاجم پس از ضربه‌ای که اوایل بازی به ماتراتزی زد، خشم هواداران اینتر را بیشتر کرد، زیرا آنها اعتقاد به ضربه پنالتی داشتند.

اما نقطه اشتعال واقعی، بیست دقیقه بعد بود. زمانی که کامبیاسو، هافبک اینتر، با ضربه سر توانست کرنر ورون را وارد دروازه میلان کند تا نتیجه در مجموع ۳-۱ شود. اما این گل به دلیل خطای خولیو کروز، مهاجم اینتر که برخورد خفیفی با دیدا، دروازه‌بان میلان داشت، مردود اعلام شد.

در این لحظه بود که هواداران دوآتشه اینتر شروع به پرتاب فشفشه‌ به سمت زمین چمن سان سیرو کردند.

یکی از آنها به کتف دیدا برخورد کرد، در حالی که سعی داشت فشفشه‌ها و بطری‌های درون محوطه جریمه را جمع کند.

در نهایت، در حالی که هواداران همچنان در حال پرتاب اشیاء مختلف به زمین بودند، هر دو تیم از طریق تونلی که در گوشه زمین و اتفاقاً سمت هواداران دوآتشه اینتر بود، از زمین خارج شدند.

رلندینی توضیح می‌دهد: «بعد از روشن شدن چند فشفشه اول، زمین کاملاً در مه فرو رفته بود و هیچ چیز دیده نمی‌شد. حتی اگر می‌خواستید از یک مجروح عکس بگیرید هم نمی‌توانستید.»

با اینحال او توانست در میان آن هرج و مرج، عکس شاهکار خود را بگیرد.

«مسابقه برای تقریباً نیم ساعت متوقف شد، که در آن زمان عجیب بود. در آن لحظه فکر می‌کردید حتماً اتفاق بدی افتاده است، چون هواداران اینتر واقعاً همه چیز را به زمین می‌انداختند و تقریباً دیوانه شده بودند.»

وقتی بازیکنان برگشتند، کریستین آبیاتی جایگزین دیدا شده بود که به دلیل سوختگی درجه یک شانه تحت درمان بود. اما پس از سی ثانیه، با ادامه پرتاب اشیاء، مارکوس مرک مجبور شد مسابقه را رها کند.

مالدینی گفت: «داور تصمیم درستی گرفت. من تعجب کردم که او سعی کرد بازی را دوباره شروع کند. البته خوب بود، چون هواداران زیادی برای تماشای آن پول پرداخت کرده بودند.»

آنچلوتی نیز مانند روبرتو مانچینی، سرمربی اینتر، این حادثه را محکوم کرد و آن را شرم‌آور خواند.

او گفت: «آنچه رخ داد نه تنها اینتر بلکه کل شهر را بدنام خواهد کرد. واکنش هواداران اینتر کاملاً غیرمنتظره بود. من واقعا شگفت‌زده شدم، زیرا هرگز چنین چیزی را در تمام داربی‌های میلان که در آن بازی کرده‌ام، ندیده بودم.»

رئیس پلیس میلان، پائولو اسکارپی دویست تا سیصد هولیگان اینتر را مقصر دانست. در حالی که برلوسکونی، مالک میلان که در آن زمان نخست وزیر ایتالیا بود، پیشنهاد کرد اقدامات شدیدتری برای جلوگیری از این خشونت‌ها در استادیوم‌ها انجام شود.

یوفا، نهاد حاکم بر فوتبال اروپا، نیز اینتر را ۱۳۲ هزار پوند جریمه و به انجام چهار بازی اروپایی بدون تماشاچی محکوم کرد.

یکی از سخنگویان یوفا به بی‌بی‌سی گفت: «این بزرگترین جریمه در تاریخ یوفا بود. البته عده‌ای این جریمه را کم و برخی نیز آن را سخت‌گیرانه می‌دانستند.»

میلان در دیدار نیمه نهایی توانست با گل‌های خارج از خانه، آیندهوون را شکست دهد. دیدا در پیروزی ۲-۰ بازی رفت رکورد هفت بار بسته نگه داشتن دروازه متوالی در لیگ قهرمانان را به نام خود ثبت کرد. اما در بازی برگشت، آیندهوون ۳-۱ پیروز شد.

در دیدار نهایی، میلان در آستانه کسب هفتمین قهرمانی اروپا بود، اما در مسابقه‌ای که به معجزه استانبول معروف شده است، در حالی که با سه گل از لیورپول پیش افتاده بود، در شش دقیقه سه گل دریافت کرد و در نهایت هم در ضربات پنالتی بازی را واگذار کرد.

میلان دو سال بعد انتقام خود را گرفت و لیورپول را در فینال آتن شکست داد. اما در ایتالیا، کسر امتیاز از آنها و سقوط یوونتوس باعث شد تا دوره سلطه اینتر در سری‌آ آغاز شود.

اینتر در سال ۲۰۰۶ قهرمان شد و برای چهار بار متوالی توانست این قهرمانی را تکرار کند. اینتر در فصل ۱۰-۲۰۰۹ با هدایت ژوزه مورینیو نیز توانست به سه گانه سری آ، جام حذفی و لیگ قهرمانان دست یابد.

از آن زمان هیچکدام از دو تیم به فینال لیگ قهرمانان اروپا نرسیده‌اند، اما امسال پس از داربی نیمه نهایی، قطعاً یکی از آن‌ها راهی فینال خواهد شد.