چرای حنای اروپایی پاری‌سن‌ژرمن رنگ ندارد؟

نمونه پاریس اما به کلی متفاوت است؛ مالکان قطری این باشگاه، با گذشت بیش از ۱۲ سال از اداره یکی از باشگاه‌های بزرگ اروپا، همچنان شبیه یک تازه وارد به فوتبال، کارهای عجیب انجام می‌دهند.

گفته می‌شود که حدود ۹ ماه پیش آنها برای منصرف کردن امباپه از پیوستن به رئال مادرید، جدا از هزینه هنگفت برای حقوق او، بندهایی را در قراردادش گنجاندند که احتمالا همین روزها می تواند به برکناری کریستوفر گالتیه، سرمربی تیم منجر شود، چون از قرار معلوم امباپه براساس قراردادش می تواند در مورد سرمربی تیم و آینده او هم در میان مدیران باشگاه تصمیم سازی کند.

قرارداد کنونی امباپه فقط یک نمونه از نحوه اداره باشگاهی است که هرچه بیشتر خرج ستاره‌های بزرگ می‌کند، از رسیدن به رویای اروپایی خود دورتر ‌شود.

درواقع مالکان پاری‌سن‌ژرمن همچنان تصمیمات کلانشان به گونه ای است که انگار فقط چند ماه است وارد فوتبال حرفه‌ای و باشگاهداری شده‌اند.

برگردیم به پارسال همین روزها؛ پی.اس.جی در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان حریف رئال مادرید بود.

تیم به سرمربیگری مائوریتسیو پوچتینو بازی رفت را در پاریس با نمایشی کم نقص یک بر صفر برد.

آنخل دی ماریا، مسی و امباپه در نبود نیمار مثلث هجومی تیم را تشکیل داده بودند و ۲۴ شوت به دروازه تیمی زدند که در پایان همان تورنمنت قهرمان مسابقات شد.

پی.اس.جی در بازی برگشت هم تا دقیقه ۶۰ تیم برتر میدان بود و یک گل از رئال جلو بود اما طوفان ۱۸ دقیقه ای کریم بنزما و سه گل او باعث شد رئال درحالی ۳ بر یک پیروز شود و به دور بعد صعود کند که در مجموع ۱۸۰ دقیقه بازی رفت و برگشت، زمان زیادی را تحت تاثیر نمایش فنی مسلط حریف قرار داشت.

مدیران باشگاه اما بی‌توجه به نمایش خوب تیمشان با پوچتینو مقابل یکی از قدرت‌های بزرگ فوتبال اروپا که قهرمان همان تورنمنت هم شد، در پایان فصل دو تصمیم عجیب گرفتند: قطع همکاری با پوچتینو و فروش دی ماریا.

دو آرژانتینی بسیار موثر در باشگاه که البته از نظر نام و نشان، تحت تاثیر مسی و امباپه و نیمار قرار داشتند.

دی ماریا در میان عناصر هجومی پی.اس.جی مثل لولای در بود؛ چیزی که بدون آن در کار نمی کند.

دی ماریا هم در دفاع مشارکت فعال داشت، هم مهارت تکنیکی‌اش در بازی با توپ قابل قیاس با امباپه و نیمار بود و هم قابلیت بازی در پست‌های مختلف از جمله هافبک میانی، بال چپ و راست و مهاجم مرکزی را داشت.

دی ماریا تمام این توانایی‌ها را در جام جهانی ۲۰۲۲ هم نشان داد و از سرنوشت‌سازترین مهره‌ها در مسیر قهرمانی آرژانتین بود اما باز هم تحت تاثیر نام و برند و جایگاه مسی، چندان به اهمیت کارش توجه نشد.

جالب است که در فینال جام جهانی هم دی ماریا تا دقیقه ۶۴ که در زمین بود، بهترین بازیکن میدان بود.

یک پنالتی از مدافعان فرانسه گرفت که مسی آن را تبدیل به گل کرد و بعد هم گل دوم آرژانتین را در همان نیمه اول زد.

با این حال اسکالونی، سرمربی آرژانتین در دقیقه ۶۴ دی ماریا را با مارکوس آکونا تعویض کرد تا سیستم دفاعی قوی‌تر شود؛ روندی که شکل نگرفت و فرانسه دو گل زد و به بازی برگشت.

دی ماریا در ۲۹۵ بازی با پیراهن پاری‌سن‌ژرمن ۹۲ گل زد و در آخرین فصل حضور در این تیم هم ۵ گل و ۷ پاس گل ثبت کرد.

اما مهم‌تر از این‌ها انرژی و توانی است که دی ماریا در دفاع و بدون توپ برای پر کردن فضاهای خالی انجام داده و البته این نکات در آمار کلی عملکرد فصل یک بازیکن قید نمی شود.

با این همه در پایان فصل گذشته نیمار و مسی و امباپه در پاریس ماندنی شدند و دی ماریا به عنوان یکی از باثبات‌ترین بازیکنان بخش هجومی فوتبال اروپا در ۱۳ سال گذشته، مجبور به ترک باشگاه شد.

بازیکنی که جدایی‌اش از رئال مادرید در تابستان ۲۰۱۴ باعث خشم کریستیانو رونالدو از تصمیم فلورنتینو پرس شده بود، این بار هم با رفتنش از پاریس انرژی و توان دفاعی در بخش هجومی پی.اس.جی را با خودش از تیم برد.

این جدایی را می توان با جدایی کلودیو ماکلله از رئال مادرید کهکشانی هم مقایسه کرد. هافبک دفاعی فرانسوی که پشت سر زین الدین زیدان، لوییز فیگو، رائول و رونالدو بازی می‌کرد و وقتی با تصمیم پرس به چلسی فروخته شد، رئال تعادل و توازنش بین حمله و دفاع را از دست داد.

حالا به نظر می‌رسد ماموریت گالتیه سرمربی کنونی پی.اس.جی هم در این باشگاه رو به پایان است. اما برکناری او هم احتمالا به معنای حرکت رو به جلوی تیم نخواهد بود.

چند روز پیش از بازی با بایرن مشخص شد که نیمار ادامه فصل را به دلیل مصدومیت از دست داده و شاید بتوان گفت این خبر به جای ناراحتی، موجب شادمانی برخی هواداران باشگاه شد.

کریستوف دوگاری، ستاره اواخر دهه ۱۹۹۰ تیم ملی فرانسه گفت که از این خبر بسیار خوشحال است و نبود نیمار، شانس پیروزی پی.اس.جی در بازی برگشت با بایرن را هم افزایش داده است.

اما نبود نیمار هم تعادل را به تیمی که در خط حمله آن مسی و امباپه کم تحرک بودند، برنگرداند.

تیمی که در ۱۲ سال گذشته ستارگان بسیاری را جذب کرده و هزینه‌های هنگفتی در این مسیر کرده، همچنان یک تیم نامتعادل است و البته هربار با یک مربی عملگرا مثل توماس توخل یا پوچتینو به برقراری توازن و تعادل نزدیک شده، با تصمیم مدیران باشگاه، از ریل خارج شده است.

توخل بیش از هر سرمربی دیگر پاری‌سن‌ژرمن این باشگاه را به رویای اروپایی‌اش نزدیک کرد و پی.اس.جی را به فینال فصل ۲۰-۲۰۱۹ لیگ قهرمانان رساند و در آن بازی هم نمایش خوبی مقابل بایرن داشت و با یک گل مغلوب مونیخی‌ها شد.

توخل چند ماه پس از آن فینال به یاد ماندنی به دلیل‌انجام مصاحبه‌ای انتقادی علیه مدیریت پاری‌سن‌ژرمن و وضعیت حاکم بر باشگاه، در میانه فصل برکنار شد و تیمی که می‌توانست در مسیر رسیدن به رویای اروپایی حرکت کند، سرمربی نسبتا موفق خود را از دست داد.

درواقع مدیران پاری‌سن‌ژرمن در اغلب نقاط عطف، به سمت چهره‌ها و سوپراستارها حرکت کرده و حفظ ساختار و حفظ نیروهای عملگرا و توازن بخش تیم، در اولویت‌های اصلی مالکان باشگاه جایی نداشته است.

شاید در تابستان گذشته وقتی خبر تمدید قرارداد امباپه و صرف نظر کردن او از پیوستن به رئال مادرید منتشر شد، مالکان قطری پاری‌سن‌ژرمن این خبر را به عنوان یک موفقیت ورزشی و حرفه‌ای می‌دانستند اما نمایش تیمی بسیار ضعیف پی.اس.چی در دو بازی رفت و برگشت مقابل بایرن و شکست در هر دو بازی، بار دیگر یادآوری کرد تیم‌سازی فرای این اخبار و موفقیت‌های رسانه‌ای قرار می‌گیرد.

در بازی دیشب لروی سانه و سرجی گنبری دو ستاره بخش هجومی بایرن در ترکیب ابتدایی قرار نداشتند و در نیمه دوم وارد میدان شدند.

ناگلزمن، سرمربی جوان بایرن دو ستاره خود را با در نظر گرفتن اولویت تعادل و توازن نسبت به استفاده از مهره‌های پا به توپ، نیمکت‌نشین کرد و البته گل دوم بایرن را گنبری در دقیقه ۸۹ و سه دقیقه پس از ورود به میدان زد.

به این ترتیب بازی بایرن- پاری‌سن‌ژرمن رقابت دو رویکرد متفاوت در تیم‌داری هم بود.

در یک سو پاریس که سرنوشت سرمربی آن بستگی به «رضایت یا نارضایتی امباپه» دارد و در سوی دیگر بایرن که در آن سادیو مانه، لروی سانه و گنبری بیرون از ترکیب می‌مانند تا شانس پیروزی و صعود تیم بیشتر شود.

رویای اروپایی پاری‌سن‌ژرمن با ادامه رویکرد هالیوودی مالکان و مدیران پی.اس.جی همچنان دور از دسترس است و البته باید دید تصمیم امباپه برای فصل آینده پی.اس.جی و کادرفنی این تیم پرستاره چه خواهد بود؟