گروه D جام جهانی: تاریخ برای فرانسه تکرار خواهد شد؟

بازی‌های فرانسه در دوره قبل و در مرحله مقدماتی با انتقاداتی همراه بود و برخی بازی این تیم را بیش از حد دفاعی می‌دانستند. اما فرانسه به تدریج بهتر شد در دور حذفی توانست رکورد یازده گل زده را به نام خود ثبت کند، که چهار گل آن در فینال به ثمر رسید.

بهترین گل مسابقات را نیز دفاع راست فرانسه، بنجامین پاوارد وارد دروازه آرژانتین کرد. در نتیجه این تئوری که فرانسه محتاط و فاقد شخصیت قهرمانی بود از اساس نادرست است. آنها برای پیروزی آمده بودند و دیدیه دشان در هر بازی استراتژی مشخصی داشت و بازی به بازی بهتر شدند.

با این حال، پس از جام جهانی، فرانسه نتوانست نمایش خوبی در مسابقات یورو ۲۰۲۰ داشته باشد و در دور یک‌هشتم نهایی و ضربات پنالتی برابر سوئیس حذف شد.

در تیم امسال، بسیاری از اعضای تیم قهرمان ۲۰۱۸ همچنان حضور دارند، هرچند که برخی از آنها مانند واران و گریزمان از آمادگی مطلوب برای فتح مجدد جام برخوردار نیستند.

برای مثال، گریزمان در اتلتیکو مادرید نیمکت‌نشین شده است. آن‌ها در لیگ ملت‌های امسال نیز برابر کرواسی و دانمارک متحمل شکست شدند تا بیش از پیش طرفدران خود را نگران کنند. باید دید آیا دشان می‌تواند با بکارگیری جوانانی مانند ویلیام سالیبا و اورلین شوامنی تغییرات مثبتی در تیم خود ایجاد کند؟ بهرحال فرانسه با هر ترکیبی، همیشه از مدعیان اصلی جام جهانی است.

دیدیه دشان به‌عنوان یک مربی و مدیر عملگرا، کاملاً مناسب تورنمنت‌های فشرده و چالش‌برانگیز مانند جام جهانی است. خونسردی، تطبیق‌پذیری و تجربه او کلید اصلی موفقیت در چنین مسابقاتی است. او یکی از سه نفری است که توانسته‌اند هم به‌عنوان بازیکن و هم به‌عنوان مربی فاتح جام جهانی شوند. او با این افتخارات و بیش از یک دهه هدایت تیم ملی فرانسه، همچنان انگیزه افتخارآفرینی بیشتر را در سر دارد.

او در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه چهار گل زد و اولین بازیکن نوجوانی شد که پس از پله در شصت سال قبل، موفق به گلزنی در فینال جام جهانی شده است. او که اکنون ۲۳ ساله شده، ستاره پاری‌سن‌ژرمن و بازیکنی کامل‌تر و تمام کننده‌ای بهتر است.

او در این دوره انگیزه فراوانی دارد تا پنالتی از دست داده خود برابر سوئیس را که منجر به حذف فرانسه از رقابت‌های یورو شد، جبران کند.

فرانسه به رغم از دست دادن بنزما هنوز هم یکی از بهترین خطوط حمله دنیا را در اختیار دارد. این تیم همچنین ثابت کرده‌ که عدم هماهنگی و توازن بین خطوط را می‌تواند بازی به بازی بهتر کند.

فرانسه قصد دارد از سیستم سه دفاعه استفاده کند. اما دلیل آن فقدان یک دفاع راست با کیفیت است. دشان گزینه‌های متعددی، از جمله پاوارد، کینگزلی کومان و ژول کنده را در یک سال گذشته امتحان کرده و همچنان نتوانسته گزینه مناسب برای ترکیب اصلی را پیدا کند. نکته مهم دیگر، غیبت پوگبا و کانته در خط میانی است که بر نگرانی‌های دشان افزوده است و همین طور مصدومیت کریم بنزما در آخرین لحظات.

با بازگشت کریستین اریکسن، بعد از حادثه تراژیک حمله قبلی در بازی‌های یورو ۲۰۲۰، دانمارک مصمم‌تر از همیشه برای موفقیت عازم قطر خواهد شد. اعتماد به نفس آنها پس از حضور در دیدار نیمه‌نهایی و نتایج خوبی که در دیدارهای مقدماتی کسب کردند، بسیار بالاتر رفته است.

تیم دانمارک با هدایت کاسپر هیولماند ترکیب قدرتمندی دارد و انتظار می‌رود براحتی تونس و استرالیا را پشت سرگذاشته و برای سرگروهی نیز فرانسه را به چالش بکشد. یکی از انگیزه‌های سرگروهی در این گروه، برنامه دور بعدی و اجتناب از رویارویی با تیم ملی آرژانتین و لیونل مسی است. آنها البته از هیچ تیمی هراس ندارند و نه مسابقه از ده بازی دور مقدماتی خود را با پیروزی پشت سر گذاشته‌اند.

دانمارک حتی در هشت بازی ابتدایی هیچ گلی دریافت نکرد و در نهایت همراه با آلمان با ۲۷ امتیاز به‌عنوان بهترین تیم‌های اروپایی راهی جام جهانی شدند. آنها در دو مسابقه رفت و برگشت در لیگ ملت‌های اروپا، رقیب اصلی‌شان در این گروه، فرانسه را شکست دادند. این نتایج گویای توانایی و کیفیت تیم دانمارک است که به آنها اعتماد به نفس فوق‌العاده‌ای پیش از شروع جام داده است.

او یک قهرمان ملی است؛ مردی که تیم ملی کشورش را راهی دیدار نیمه نهایی یورو ۲۰۲۰ کرد. بازیکنان سبک بازی و انعطاف‌پذیری تاکتیکی او را بسیار دوست دارند و تحسین می‌کنند. او مرتباً سیستم خود را در حین بازی تغییر می‌دهد و موفقیت‌هایش سبب شده توجه بسیاری از تیم‌های قدرتمند اروپایی را جلب کرده و به دنبال همکاری با او باشند.

او در این جام جهانی انگیزه بسیار بالایی دارد و همانطور که در اولین مصاحبه پس از حمله قلبی پارسال گفت، حضور در جام جهانی مهمترین هدفش بوده است. این یک معجزه است که او اکنون می‌تواند فوتبال بازی می‌کند و حتی فراتر از آن توانسته عملکرد خوبی در ترکیب منچستر یونایتد تا این جای فصل داشته و امیدوار باشد، دوباره به فرم ایده‌آل خود، مانند دوران حضورش در تاتنهام، بازگردد.

ساختار دفاعی قدرتمند این تیم شامل بازیکنانی چون یوآخیم اندرسن از کریستال پالاس و آندریاس کریستنسن از بارسلونا، در کنار سیمون جائر مدافع میلان که از مصدومیت بازگشته و کسپر اشمایکل درون دروازه دانمارک است.

در خط میانی نیز هماهنگی بسیار خوبی میان توماس دلینی، کریستین نورگارد، پیر_امیل هویبرگ و اریکسن برقرار است.

شاید نقطه ضعف این تیم، فقدان یک مهاجم درجه یک باشد تا تلاش‌های دو خط قدرتمند پشت خود را به ثمر برساند. کسپر دولبرگ ثبات لازم را نشان نداده و یوسف پولسن و مارتین برایتویت هر کدام در شش بازی فقط یک گل زده‌اند.

تیم فوتبال تونس مانند مشتزن سبک‌وزنی است که دوست دارد مشتزنان سنگین وزن را از پا درآورد. به نسبت زیرساخت‌های ضعیف ورزشی برای جمعیت دوازده میلیونی تونس، این تیم همیشه فراتر از انتظارات و امکانات خود ظاهر شده و توانسته به تورنمنت‌های مهم صعود کند.

امسال نیز برای «عقاب‌های کارتاژ» مانند همیشه است. آنها در نبردهای تک به تک معمولاً پیروز می‌شوند، بازی نسبتاً خشنی ارائه می‌دهند و البته در برخوردها با بازیکن حریف، به داوران وانمود می‌کنند که روی آنها خطا شده است.

این همان روشی است که به کمک آن همیشه بر سنگین‌وزن‌ها غلبه کرده‌اند. مانند دیدار پلی‌آف که در مجموع دو بازی رفت و برگشت، توانستند تیم خوب مالی را با نتیجه ۱-۰ شکست دهند و راهی جام جهانی شوند.

البته بیشتر هواداران تونس از این سبک بازی ناراضی هستند. زیرا تونس تیمی کاملاً تدافعی است و تجربه نشان داده که در شرایط پرفشار فقط بصورت اتوبوسی دفاع می‌کند.

شاید به همین دلیل باشد که تونس در بیشت از نیمی از پنجاه بازی گذشته خود دروازه‌اش را بسته نگه داشته است و در دوازده بازی ابتدایی خود در سال ۲۰۲۲، تنها سه گل دریافت کرده است.

البته آن‌ها در دیدار مقابل برزیل با نتیجه ۵-۱ شکست خوردند. با این وجود، آنها بازیکنان باتجربه‌ای مانند یوسف مساکنی، علی معلول، وهبی خضری و نعیم سلیتی را در اختیار دارند که می‌توانند در شرایط سخت، با آرامش و تجربه خود به تیم کمک کنند.

او یکی از دو سرمربی حاضر در این جام جهانی، در کنار سرمربی کانادا است که هیچوقت یک بازیکن حرفه‌ای فوتبال نبوده است. این سرمربی پنجاه ساله، مربی عملگرا است که توانسته تونس را راهی جام جهانی و البته موقعیت شغلی خود را ایمن کند.

او یکی از بهترین‌های نسل خود در شمال آفریقا است که تقریباً هیچگاه نتوانست جایگاه مناسبی در فوتبال اروپا پیدا کند.
او که به مدت یک دهه مهاجم اول تیم تونس بوده است، به دلیل مصدومیت زانو، جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه را از دست داد.

اما اکنون این فرصت را دارد تا در قطر و محیطی کاملاً آشنا، با توجه به بازی در فوتبال باشگاهی این کشور، فرصت درخشش برای کشورش را داشته باشد.

برای صعود به این دوره از جام جهانی، استرالیا راه سختی را پیمود و مجبور شد تا در دو مسابقه پلی‌آف، به دیدار امارت و پرو برود. آنها ابتدا با غلبه بر امارات و سپس پرو در ضربات پنالتی، برای پنجمین بار پیاپی مجوز حضور در جام جهانی را بدست آورند.

سال‌هاست که از نسل طلایی استرالیا می‌گذرد و راهیابی به دور نهایی، فارغ از هر نتیجه ای که در قطر بدست آورند، مانند جایزه‌ برای مردان گراهام آرنولد خواهد بود. آنها در دور مقدماتی ابتدا بازی‌های آسانی داشتند و تبدیل به اولین تیمی شدند که توانسته یازده بازی پیاپی را با پیروزی پشت سر بگذارد.

اما پس از مواجه با تیم‌های قوی‌تر به مشکل خوردند و از هفت بازی تنها یک پیروزی در خانه مقابل ویتنام بدست آوردند. آنها در خط حمله و دفاع مشکل داشتند و در دیدارهای رفت و برگشت مقابل عربستان و ژاپن تنها یک امتیاز کسب کردند.

در نتیجه مجبور به حضور در دو دیدار مشکل پلی‌آف شدند. بنابراین اکنون خوب می‌دانند که در جام جهانی با چالش‌های بسیار جدی روبرو هستند.

او کمک گاس هیدینک، سرمربی وقت تیم استرالیا در جام جهانی ۲۰۰۶ بود و با این تیم توانست به مرحله حذفی جام صعود کند. او سپس مربی موقت این تیم در بازی‌های جام ملت‌های آسیا در سال ۲۰۰۷ شد. در سال ۲۰۱۸، پس از موفقیت در باشگاه‌های استرالیا، مسئولیت تیم ملی را پذیرفت و موفق شد این تیم را راهی جام جهانی قطر کند.

او یک هافبک هجومی فوق‌العاده با استعداد است که توانست به تیم سابق باشگاهی‌اش، آینتراخت فرانکفورت کمک کند تا در لیگ اروپا قهرمان شود. هروستیچ سپس راهی هلاس ورونا شد. این بازیکن ۲۶ ساله، علاوه بر پای چپ قدرتمند، مهارت عبور از یار مقابل و ایجاد موقعیت را دارد و گل حیاتی و پیروزی بخش استرالیا به امارات در دیدار پلی‌آف توسط او به ثمر رسید.