گزارش‌ها از ادامه مشکلات شدید جسمی خالد پیرزاده بعد از آزادی

آقای تبریزی که خود سه هفته پیش از زندان رجایی شهر کرج آزاد شده در توییتی نوشت: «۲۶ بهمن ۱۴۰۱ آخرین وضعیت خالد پیرزاده: امروز ایشان از اهواز به تهران منتقل و در بخش آی سی یو بیمارستان… به خاطر وضعیت بسیار حادشون بستری شدند.»

آزادی او بعد از آن بود که همسرش زینب زبیدی درباره وضعیت وخیم سلامت همسرش هشدار داده و تقاضای کمک کرده بود.

خالد پیرزاده که از سال ۹۸ به اتهام «اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور» و «توهین به رهبری» به هفت سال زندان محکوم شد در آذر ۱۴۰۱ هم در یک فایل صوتی از زندان خطاب به جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران شرح داد که در اثر شکنجه ویلچرنشین شده و کنترل ادرار خود را از دست داده است.

او قهرمان تربیت بدنی بوده و وزن او از ۱۳۰ کیلوگرم به ۶۰ کیلوگرم رسیده است.

خبرگزاری حقوق بشری هرانا روز پنجشنبه به نقل از یک منبع مطلع نزدیک به خانواده پیرزاده نوشت: «خالد طی چهار روز گذشته کماکان با مشکلات عدیده پزشکی مواجه بوده و به دلیل افت شدید میزان قند خون، به صورت مداوم نیاز به بستری شدن و تزریق سرم دارد. او همچنان از درد در ناحیه زانو و کمر رنج می‌برد. به علاوه ناتوانی در کنترل ادرار و مدفوع، به مشکلات پزشکی وی دامن زده است.»

«در مدت زمانی که خالد به عنوان یک زندانی سیاسی با بیماری های متعدد در زندان تحمل حبس می کرد، کمیسیون پزشکی قانونی اهواز، در چند وهله زمانی متفاوت، از صدور حکم عدم توان تحمل کیفر آقای پیرزاده اجتناب کرد.»

بنابه گزارش‌ها آقای پیرزاده در تاریخ ۵ خرداد ماه ۹۸ «با خشونت» توسط نیروهای امنیتی بازداشت و مدتی بعد با پایان مراحل بازجویی به زندان اوین منتقل شد.

به گزارش هرانا او نهایتا در خرداد ماه ۹۹ توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران به ریاست قاضی احمد زرگر به ۵ سال حبس تعزیری از بابت اتهام «اجتماع و تبانی» محکوم شد.

او در دوران حبس چند بار اعتصاب غذا کرد و گزارش می شود که یک بار چلک چشم خود را دوخت.

به نوشته هرانا پا و مهره های کمر او در دوران بازداشت آسیب جدی دیده و نیازمند جراحی های بیشتر و فیزیوتراپی است.»

او در پیام خود از زندان برای جاوید رحمان گفته بود: «۱۶ ماه است به دلیل آسیب های ناشی از شکنجه های گوناگون توسط ماموران کوردل نظام حاکم بر ایران در بهداری زندان مرکزی اهواز بستری هستم. در این مدت از بیماری‌ام تاکنون بیش از شش هزار آمپول مسکن و مورفینی و بیش از ۹۰۰ سرم به من تزریق شده.»

«شکستگی در ستون فقرات و پای چپم … بی اختیاری ادراری و عفونت شدید، نارسایی کلیوی، مشکلات شدید گوارشی، ضعف شدید قلبی و عروقی، کاهش وزن حیرت آور و تامل برانگیز که از ۱۲۷ کیلو به ۵۷ کیلو رسیده، تشکیل پرونده پزشکی سراسر دروغ و نمایشی، و در پایان تبدیل من به کلکسیونی از بیماری ها که همه اینها دستاورد مدعیان دروغین آزادی بیان، حقوق شهروندی و حقوق بشری در ایران می‌باشد که در افکار سیاه و تاریکشان بی‌ارزش ترین چیز جان مردم ایران است. آقای جاوید رحمان اینها را گفتم که بدانید آزادی بیان و حقوق بشر در ایران یک دروغ بزرگ است. پاینده ایران و ایرانی.»