گروهی از فعالان سیاسی داخل و خارج از ایران روز جمعه یک نشست مجازی دو روزه را با عنوان «گفتگو برای نجات ایران» آغاز کردند. به دعوت برگزار کنندگان این نشست، طیف وسیعی از فعالان سیاسی و مدنی داخل و خارج از کشور حضور داشتند.
در این نشست مجازی، گفته شد که از ۴۲ شرکت کننده در این همایش ۲۳ نفر از داخل کشور (که ۹ نفرشان در زندان به سر می‌برند) و ۱۹ نفر از خارجِ کشور هستند.
در زیر بخش‌های کوتاهی از سخنان برخی حاضران در این نشست نقل از کانال تلگرامی که برای این منظور تدارک دیده شده بود، نقل شده است:
پنل اول: ایران نیازمند و مهیای تحولی بنیادین
در این پنل اردشیر امیرارجمند حقوقدان و مشاور ارشد میرحسین موسوی، هاشم آغاجری کنشگر سیاسی و استاد دانشگاه، علی افشاری کنشگر سیاسی جمهوریخواه، مهرداد خوانساری کنشگر سیاسی مشروطه‌خواه، کیوان صمیمی روزنامه‌نگار، کنشگر و زندانی سیاسی، بهزاد کریمی کنشگر سیاسی چپ و نرگس محمدی کنشگر حقوق بشر و زندانی سیاسی حضور داشتند:
نرگس محمدی که از زندان در این پنل بود، متن سخنان خود را مکتوب فرستاد.
وی در بخشی از سخنانش گفت: جامعه ایران یکی از جوامع جنبشی در دنیای کنونی به شمار می‌آید که این ویژگی می‌تواند مورد توجه باورمندان به گذار از جمهوری اسلامی قرار گیرد. سال‌های اخیر اشاعه اعتراضات از گروهی به گروهی دیگر، از نهادی به نهادی دیگر و از شهری به شهری دیگر کار را به جایی رسانده که ما شاهد چرخه‌های اعتراضی هستیم. این پدیده به سرعت در حال افزایش است و انعکاسی از فزونی مطالبات، اعتراضات و لبریز شدن صبر مردم دارد. با توجه به شناخت ما از نظام جمهوری اسلامی و عدم توان پاسخگویی آن و تشدید بحران‌های داخلی و خارجی، انتظار می‌رود در فاصله‌ی نه چندان دور شاهد جنبش‌هایی با تصمیم‌های راهبردی رادیکال‌تر و سرسختانه‌تر باشیم.
وی افزود: در بررسی جنبش‌های اجتماعی اخیر با در نظر گرفتن اساس نظریه فرآیند سیاسی یعنی در نظر قرار دادن عناصر ساختاری و فرهنگی می‌توان به این نتیجه رسید که دو نیروی اجتماعی بنیادین یعنی تغییرات صورت‌گرفته در حوزه فرهنگ جامعه و رشد آگاهی و افکار عمومی و همچنین رشد فزاینده مطالبات و انباشت نارضایتی‌ها، فشارهای ساختاری و اجتماعی، وضعیت نگران‌کننده و رو به اضمحلال اقتصادی، وضعیت سرکوب سیاسی و عدم پاسخگویی دولت، در شکل‌گیری جنبش‌های اجتماعی، اعتراضی و انقلابی نقش مهمی داشته است. اگر دو نیروی اجتماعی فوق الذکر را عوامل شکل‌گیری جنبش‌های اجتماعی بدانیم،
می‌بایست دو عنصر دیگر یعنی سازمان و راهبرد را عوامل به نتیجه رسیدن جنبش در برآورده شدن و دستیابی به اهداف بدانیم.
این زندانی سیاسی افزود: از همین جا می‌خواهم دوباره بر «راهبرد تقویت نهادهای مدنی مستقل» در ایران به منظور افزایش قدرت بسیج و سازماندهی و فزونی گستره و قدرت جنبش‌های اجتماعی در ایران تاکید کنم. سال‌هاست اصرار دارم که اصرار بر آزادی زندانیان سیاسی و فعالان مدنی و صنفی بدون اصرار بر آزادی نهادهای مدنی و صنفی و سیاسی به عنوان الزامات تحقق دموکراسی و تضمین حقوق بشر کافی نیست و من بیش از آزادی خودم به آزادی نهادم اصرار دارم.
وی در پایان گفت: برای نجات ایران باید حکومت دینی استبدادی زن‌ستیز را پایان دهیم و گذار مسالمت‌آمیز و کم هزینه‌ای برای مردم را رقم بزنیم. این مرحله و مرحله‌ی پس از آن یعنی استقرار دموکراسی و حقوق بشر و آزادی و برابری الزاماتی دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به شکل‌گیری، قدرت‌یابی و استمرار جنبش‌های اجتماعی و اعتراضی و انقلابی و همچنین تقویت و گسترش نهادها و سازمان‌ها و گروه‌های مدنی و توسعه گستره ساختاری آن اشاره کرد.
